Nadmiar wilgoci w domu wiejskim może powodować wiele problemów. Trwałe zabrudzenia, zapadające się fundamenty, zalane piwnice i choroby roślin uprawnych - wszystko to jest wynikiem wysokiej wilgotności. Wykonane zgodnie z zasadami odwadniania terenu pomoże pozbyć się nadmiaru wody i ochroni budynki przed zniszczeniem.

Kiedy trzeba wykonać drenaż

Kałuże w okolicy po deszczu i topnieniu śniegu nie są powodem do wykonania systemu odwadniającego. Konieczne jest zrozumienie, kiedy gleba jest w stanie wchłonąć wodę i kiedy potrzebuje pomocy. Urządzenie odwadniające na stronie jest konieczne w następujących przypadkach:

• stale zalana piwnica;
• ługowanie gleby, o czym świadczą spadki na powierzchni terenu;
• w glebach gliniastych, powodując zalanie terytorium;
• jeśli stok, z którego spływa woda, znajduje się w pobliżu;
• działka nie ma nachylenia;
• pęcznienie gleby, które prowadzi do pojawienia się pęknięć w budynkach, przekrzywionych otworach drzwiowych i okiennych.

Odmiany systemów odwadniających

Zanim przystąpisz do drenażu na miejscu, musisz zdecydować o rodzaju systemu odwadniającego. Istnieją dwa główne systemy odwadniające, które pełnią tę samą funkcję, ale są używane w różnych sytuacjach:

1. Powierzchnia - przeznaczona do odwracania wody, która pojawiła się po deszczu lub topniejącym śniegu.
2. Głębokie - jest rozmieszczone w obszarach o wysokim poziomie głębokiej wody.

System odwodnienia powierzchniowego jest głównie rozmieszczony na glebach gliniastych i jest podzielony na liniowy i punktowy. Liniowy to system rowów i tac, położony z lekkim odchyleniem do miejsca zbierania wody. Aby nadać estetyczny wygląd systemowi odwadniającemu, tace są zamknięte ozdobnymi kratami.

W systemie drenażu punktowego woda jest zbierana przez kolektory wodne zlokalizowane przy największej nagromadzonej wilgoci - pod stosem rur spustowych, nisko położonych miejsc, w pobliżu rury wodnej znajdującej się na zewnątrz. Zbiorniki wody są połączone rurami, przez które woda jest odprowadzana do studzienki ściekowej.

Budowa odwodnienia powierzchni

Powierzchniowy drenaż liniowy własnymi rękami na glebach gliniastych należy rozpocząć po opracowaniu planu, który pokazuje położenie i wielkość rowów i innych elementów systemu odwadniającego.

Zgodnie z tym planem wykopuje się rowy o głębokości 0, 7 m, szerokości 0, 5 m i nachyleniu ścian 30 stopni, co uniemożliwi ich zrzucenie. Wszystkie rowy są połączone z jednym wspólnym, który biegnie wzdłuż obwodu terenu i kończy się odwiertem. Główną zaletą metody drenażu otwartego jest prostota systemu, która nie wymaga dużych nakładów finansowych. Wśród braków można zauważyć kruchość konstrukcji - z czasem ściany, które nie są wzmocnione, odpadają, a system odwadniający przestaje funkcjonować. Ponadto rowy mają nieestetyczny wygląd, który psuje wygląd strony.

Problem zrzucania można rozwiązać wypełniając gruz. Dno wykopu jest pokryte warstwą grubego kamienia, a na nim jest mniejsza. Aby uniknąć zamylivaniya, zasypka makadamu pokryta jest geowłókniną, na której umieszczona jest warstwa darni. Metoda ta wpływa na przepustowość liniowego odwodnienia powierzchni, ale zapobiega zrzucaniu ścian, co znacznie wydłuża żywotność systemu.

Istnieje bardziej nowoczesna metoda odwodnienia liniowego - zamknięty system drenażowy. Różnica tej metody polega na tym, że ściany i dno rowu są betonowane, a wewnątrz umieszczane są specjalne tace, które są pokryte dekoracyjnymi kratami. Tace niezawodnie chronią glebę przed poślizgiem, a kraty chronią kanał przed zanieczyszczeniami. Układanie tacek z nachyleniem niezbędnym do płynnego przepływu wody. W miejscach zrzutu wody instaluje się pułapki na piasek, aby zbierać małe zanieczyszczenia. Trudniej jest stworzyć taki system odwadniający niż system bez rur, ale jego żywotność jest znacznie dłuższa.

Istnieje szeroki wybór komponentów do zamkniętego systemu drenażu wykonanego z różnych materiałów: betonu, betonu polimerowego, tworzywa sztucznego. Ten ostatni jest najbardziej popularny ze względu na jego trwałość i niewielką wagę, co zapewnia maksymalną łatwość instalacji.

Wskazówka! Dla bardziej efektywnego odwodnienia należy połączyć punktowy i liniowy system odwadniający.

Głębokie urządzenie odwadniające

System odwadniania głębokości znacznie różni się od powierzchni nie tylko urządzenia, ale także celu. Bez tego nie da się tego zrobić na obszarach o wysokim poziomie wód gruntowych i położonych w dolinie. W celu skutecznego działania takiego systemu konieczne jest, aby znajdował się on poniżej warstwy wodonośnej. Samo ustalenie głębokości jest dość trudnym zadaniem - będzie to wymagało pomocy geodety, który sporządzi szczegółową działkę ze wszystkimi znakami GWL.

Projekt systemu głębokiego to sieć rur odwadniających umieszczonych w ziemi i odprowadzających nadmiar wody z gleby do studzienki ściekowej. Wnikanie wilgoci do wnętrza następuje dzięki zestawowi otworów rozmieszczonych na całej długości rury. Otwory można wykonać własnymi rękami lub kupić produkty z gotowymi perforacjami. Do urządzenia głębokiego odwodnienia użyj następujących rodzajów rur:

• cement azbestowy - przestarzały materiał, stopniowo przechodzący w przeszłość;
• Ceramiczne - mają długą żywotność i wysoką cenę;
• tworzywo sztuczne - dziś najbardziej popularne ze względu na jego niską cenę i łatwość pracy z nimi.

Wskazówka! W przypadku głębokiego drenażu lepiej jest użyć plastikowych rur z podłużnymi otworami, które przyczyniają się do lepszego przenikania wody i mniej podatnego na zatykanie. Aby uniknąć przepychania się przez glebę, należy kupić plastikowe rury o pofałdowanej powierzchni.

Sekwencja paska drenażu głębokości:

1. Wykorzystanie poziomu geodezyjnego do oznaczenia witryny. Jeśli tego nie ma, to podczas deszczu podążając za kierunkiem przepływu wody i zgodnie z obserwacjami, zaplanuj położenie kanałów odwadniających.
2. Zgodnie z planem wykopania systemu okopów. Aby sprawdzić poprawność lokalizacji, poczekaj na deszcz i upewnij się, że woda nie stagnuje w żadnym miejscu. Upewniając się, że wszystko zostało wykonane poprawnie, możesz kontynuować pracę.
3. Połóż taśmę geotekstylną na całej długości wykopu.
4. Obserwując zbocze, wlej warstwę gruzu na geowłókninę.
5. Położyć drenaż na poduszce gruzowej. Połączenie poszczególnych rur w jeden system odbywa się za pomocą trójników, krzyży i włazów.
6. Koniec rury, znajdujący się w najniższym punkcie terenu, jest wkładany do studzienki kanalizacyjnej.
7. Po bokach i na górze rury drenażowej wypełnić warstwą gruzu. Nie używaj kruszonego kamienia wapiennego do zasypywania. W wyniku wilgoci zamienia się w monolityczną kompozycję, przez którą wilgoć nie może przeciekać.
8. Owiń rurę warstwą gruzu w geowłókninę - zapobiegnie to dostaniu się gliny i piasku do wnętrza konstrukcji.
9. Górę z pokruszonym kamieniem lub piaskiem o dużej frakcji 20 cm poniżej poziomu gruntu.
10. Pozostała przestrzeń jest pokryta ziemią, znajdującą się na miejscu.
    

Aby monitorować działanie systemu odwadniającego i czyścić go w przypadku zatkania, konieczne jest zainstalowanie studni inspekcyjnych w odległości 35-50 m. Jeśli system ma wiele zakrętów, to w jednej turze. Studzienki są zbudowane z żelbetowych pierścieni lub polimerowych rur falistych o wymaganej średnicy i zamknięte ozdobnymi pokrywami.

Odpowiednio zaprojektowany i ułożony zgodnie z wszelkimi wymogami system głębokiego odwadniania może trwać ponad pół wieku.

Konserwacja systemu odwadniającego

Aby system odwadniania gleby działał przez długi czas i właściwie, wymaga regularnej konserwacji:

1. Rutynowa konserwacja obejmuje okresowe czyszczenie studni. Częstotliwość tej procedury zależy od warunków, w jakich system jest obsługiwany.
2. Czyszczenie mechaniczne drenażu. Czyszczenie systemu drenażu powierzchniowego nie jest szczególnie trudne i może być wykonane niezależnie. W przypadku głębokiego odwodnienia sytuacja jest bardziej skomplikowana - wymagana jest specjalna instalacja pneumatyczna, która ma dysze do usuwania osadów i kruszenia dużych elementów. Takie czyszczenie jest zalecane 1 raz w ciągu 3 lat.
3. Hydrodynamiczny drenaż czyszczący. Metoda ta polega na myciu rur mieszaniną powietrza i wody dostarczanej pod ciśnieniem. Mieszanka jest podawana naprzemiennie, najpierw do jednego końca rury znajdującej się w studzience odpływowej, a następnie do drugiego, który jest doprowadzany na powierzchnię podczas instalacji systemu odwadniającego. Płukanie odbywa się za pomocą pompy i sprężarki, która dostarcza powietrze pod wysokim ciśnieniem. Pod wpływem mieszaniny osadu zgniecionego i wypłukanego. Częstotliwość czyszczenia hydrodynamicznego 1 raz w ciągu 10 lat.

Oszczędzanie na czyszczeniu może prowadzić do wadliwego działania systemu i konieczności wymiany niektórych elementów, co ostatecznie doprowadzi do dodatkowych kosztów materiałów i pracy. Właściwe działanie pomoże utrzymać system w stanie roboczym i przedłuży jego żywotność.