Zgodnie z oficjalną wersją, formacja ciężkiej rasy Vladimir rozpoczęła się w połowie XIX wieku, w tym samym czasie, gdy zaczęły tworzyć się dwie inne rosyjskie rasy ciężkie. Głównymi rasami koni, które miały wpływ na tworzenie ciężkich ciężarówek Vladimira, były Shira i Clydesdali. Ale głębsze „wykopaliska” pokazują, że epickie konie wojowników nie były taką legendą i powstały na tym samym obszarze, gdzie później wyprowadziły ciężkie konie Vladimira. Mieszanie lokalnego stada hodowlanego koni rosyjskich z rasami zachodnimi.
Historia
Podczas Wielkiej Migracji ludów z całego Uralu na północ kontynentu europejskiego przybyły plemiona Ugric i Finów, przynosząc ze sobą zwykłe konie azjatyckie typu mongolskiego. Ale fenotyp zwierząt w dużej mierze tworzy siedlisko. W żywym świecie istnieje wzór: im większe zwierzę, tym łatwiej mu jest oszczędzać ciepło. To nie jest paradoks. U dużego zwierzęcia procent powierzchni i objętości ciała jest inny niż u małego. Utrata ciepła następuje przez powierzchnię ciała, a u dużego zwierzęcia jest proporcjonalnie mniejsza niż u małego zwierzęcia. Z tego powodu ten sam gatunek zwierząt powiększa się w chłodniejszych regionach.
Bardzo dobrym przykładem takiej adaptacji jest wilk. Najbardziej wysunięte na południe podgatunki ledwo osiągają 15 kg, najbardziej wysunięty na północ waży poniżej 90 kg. Ten mechanizm adaptacyjny nie ominął koni plemion fińsko-fińskich. Konie zaczęły się powiększać.
Obfite zaopatrzenie w żywność przyczyniło się również do wzrostu wielkości koni. Przed nadejściem rozległych leśnych polan - konsekwencje uprawy slash-and-burn - konie azjatyckie żywiące się bogatymi w trawę mokradłami rzek, zimą zamieniając się w pasze leśne.
Chociaż jakość tych źrebiąt nie może mówić.
Roślinność na obszarach zalewowych rzek jest uboga w minerały, dlatego chociaż konie rosły znacznie większe niż ich przodkowie, brak minerałów wpłynął na siłę ich stawów. Ciche życie bez konieczności przechodzenia z 40 km dziennie w poszukiwaniu pożywienia przyczyniło się do wyboru spokojnych i masywnych koni.
Wraz z rozwojem rolnictwa osiadłe ludy były w stanie nakarmić konie zbożem. Taka karma energetyczna wpływała również na wielkość koni na lepsze. Szlachta rosyjskich księstw, które powstały w tym czasie, wolała wybierać takie konie lokalnej hodowli. Źrebięta z dużych klaczy północnych, dobrze karmione stajniami bojarskimi, rosły o około 10 cm wyżej.
Ciekawe Takie dobrze odżywione konie lokalnej hodowli w tym czasie nazywano „karmieniem”.Bitwa w Kulikowie zmieniła równowagę sił między Rosją a Hordą i pokazała, że Tatarów-Mongołów można pokonać. Ale do ostatecznego wyzwolenia od zdobywców potrzebny był lżejszy i szybszy koń, zdolny wytrzymać mongolski step. A armia zaczęła przesadzać konie na zwinnych i lekkich hiszpańskich i perskich (w rzeczywistości arabskich i berberyjskich) koniach.
W czasach Piotra Wielkiego w projektach uralskich braci Stroganow wymagana była trakcja koni, a starożytne konie Woroneżu były tam transportowane, wybierając cały inwentarz bez śladu. Ale rosyjskie konie ciągnęły tylko w II wieku. Stamtąd zostały one zastąpione postępem naukowym i technicznym. Konie zastąpiły lokomotywy parowe.
Ale ten sam NTP i pomógł chronić rosyjskie ciężkie konie. Nie było traktorów i zaorały konie, a rozwój miast wymagał zwiększenia produkcji produktów rolnych. Miasta potrzebowały produktów, trzeba było orać i zasiewać nowe obszary. Małe, słabe konie, które pozostały w Opolye Władimira, nie były w stanie poradzić sobie z ciężkimi gliniastymi glebami. A potężne konie rozciągały się od Uralu do ich historycznej ojczyzny. W celu przyspieszenia odbudowy inwentarza żywego ciężkich koni rosyjskich zwrócone klacze krzyżowano z importowanymi rasami ciężkimi.
Ale tym razem rasa rosyjska nie zdobyła przyczółka w swojej ojczyźnie. Pierwsza wojna światowa wymagała także potężnej siły do przenoszenia broni. Podczas tej wojny zwierzęta z oryginalnych koni Vladimira zostały praktycznie znokautowane.
Ale młody Związek Radziecki również musiał orać kogoś i karmić ludność. Dlatego zootechnicy mieli za zadanie przywrócić dawną rasę konia Vladimira. Żałosne pozostałości potężnych koni bojowych i bityugów (druga rosyjska rasa ciężkich koni) zebrano na Władimirskim Opoliu i podzielono na dwie grupy. W jednej grupie klacze krzyżowano z Clydesdaley i Shaira, w drugiej z Brabanconami.
W 1946 roku grupa z dodatkiem krwi Shayrov i Clydesdaley została oficjalnie zarejestrowana jako koń ciężki Vladimirskiy. Od tego momentu rozpoczyna się nowoczesna historia ciężkiej ciężarówki Vladimir.
Nowoczesność
Praca z Shire i Clydesdale, która została zmieszana z lokalnymi ciężkimi końmi, była prowadzona na zbiorowych i państwowych farmach w regionach Iwanowo i Vladimir. Pod Gavrilovo-Posad powstała państwowa państwowa i państwowa szkółka hodowlana, której materiał hodowlany wykorzystano w innych gospodarstwach plemiennych. W 1959 r. Na podstawie rodowodu Gavrilov-Posadsky powstała elitarna stadnina koni Gavrilov-Posad do hodowli rasy Vladimir. Druga stadnina koni powstała w Jurij-Polskim.
Jurijsko-polska stadnina koni powstała praktycznie od zera. Trudno jest rozważyć proste drewniane stajnie, wcześniej należące do Instytutu Rolniczego Iwanowo, rozwiniętą infrastrukturę elitarnej stadniny koni. Zwierzęta hodowlane koni w zakładzie były również wybierane w różnych gospodarstwach regionu Vladimir.
W 2013 r. Zlikwidowano stadninę koni Gavrilovo-Posad, przenosząc rdzeń hodowlany rasy Vladimir do innej farmy. Yuriev-Polsky Plant nadal funkcjonuje, ale zmienił swój status i nazwę. Dziś jest to związek klasztorny. Istnieje kilka stadnin koni, w których nadal hoduje ciężką ciężarówkę Vladimir.
Ciekawe Nawet w stadninie Ussuriisk Novonikolsky funkcjonuje hodowla koni ciężkiej hodowli Vladimir.Podczas istnienia Związku Radzieckiego ciężkie ciężarówki Vladimira były dobrymi ulepszeniami dla miejscowych zwierząt gospodarskich i zbiorowych koni pracujących.
Opis
Claydesdali miał największy wpływ na nowoczesną ciężarówkę Vladimira. Szajry były używane na początkowym etapie, głównie wzdłuż linii macierzyńskiej. Wpływ dzisiejszego Clydesdale jest zauważalny na dłuższych nogach ciężkiej ciężarówki Vladimira w porównaniu do innych ciężkich skał. Wystarczy porównać zdjęcie nowoczesnej ciężarówki Vladimir ze zdjęciem współczesnego Clydesdal.
Ciężarówka Vladimir.
Koń rasy Clydesdal.
Ale na starych zdjęciach koni rasy Vladimir waga ciężka czasami „zagląda” na krótszy i masywniejszy Shire.
Te rasy ciężkich koni są tak blisko siebie, że wcześniej niektórzy angielscy hodowcy uważali je za jedną rasę i bez zażenowania przekroczyli Shires z Clydesdals między sobą. Dziś różnice między tymi rasami są bardziej wyraźne.
Z Clydesdale, Vladimir Heavyweights odziedziczył skafander i pewne wady:
- płytka skrzynia;
- miękkie plecy;
- płaskie żebra.
Najprawdopodobniej „gęste obroslye nogi” „odpowiedzialne” dla obu brytyjskich ras ciężarówek.
Oprócz zatoki, w ciężkiej ciężarówce Vladimira znajdują się czarne i czerwone garnitury. Czarny garnitur z wysokim prawdopodobieństwem jest dziedzictwem Shires. A czerwony kolor recesywny występuje we wszystkich rasach koni na świecie.
To ważne! Jednym z oznak rażenia ciężkiej ciężarówki Vladimira są duże białe znaczenia na nogach i głowie.Te znaki konia rasy Vladimir zostały odziedziczone po Clydesdale.
Zalety rasy Vladimirskaya otrzymane od lokalnej populacji ciężkich koni. Ciężkie ciężarówki Vladimir odznaczają się wysoką wydajnością i dobrą zdolnością do adaptacji do północnych warunków klimatycznych.
Na zewnątrz
Wysokość ogierów Vladimira wynosi średnio 165 w kłębie, chociaż są też znacznie wyższe konie. Długość tułowia wynosi 173 cm, obwód klatki piersiowej 207 cm, długość śródręcza wynosi 24, 5 cm, waga 758 kg.
Klacze Vladimira mają wysokość 163 cm, długość ukośną - 170 cm, obwód klatki piersiowej - 198 cm, obwód śródręcza - 23, 5 cm, waga 685 kg.
Głowa jest długa, o lekko wypukłym profilu, o dużych rozmiarach. Szyja jest dobrze umięśniona, długa, z wysoką wydajnością. Wysoki kłąb. Klatka piersiowa jest szeroka, ale może nie być wystarczająco głęboka. Wiosło o dobrym zboczu. Długie, lekko proste ramię. Plecy są szerokie, czasami mogą być trochę miękkie. Polędwica jest krótka. Zad jest długi, lekko opadający. Może być również z normalnym nachyleniem. W stanie roboczym zad powinien być rozwidlony. Osiąga się to nie przez nadmierne karmienie, ale przez pompowanie mięśni w procesie. Nogi są długie i suche. Ze względu na grube pędzle, można zaobserwować tendencję do mokrego ugryzienia (choroba grzybicza pod stawem).
Konie są energiczne, ale mają stabilny układ nerwowy. Bez ruchu, zamiatanie.
Aplikacja
Ze względu na swoją wszechstronność ciężka ciężarówka Vladimir jest odpowiednia dla prawie wszystkich dziedzin działalności dla amatorów. Spokojny charakter pozwala na użycie tego samego konia zarówno pod siodłem, jak iw uprzęży. Mogą nawet przedstawiać prawdziwe rycerskie konie w grach rekonstrukcji. Na zdjęciu koń rasy Vladimir Vladimir przeskakuje niską przeszkodę.
Pre-raborivna gleba.
I przedstawia także średniowiecznego konia wojennego.
A na filmie wynik niezależnego rozpoczęcia przez właściciela trzyletniej ciężkiej ciężarówki Vladimira na saniach. Film wyraźnie pokazuje, jak potulni są ci giganci.
Recenzje
Roman Bezrodny, z. Ulitovka Zabraliśmy ciężarówkę Vladimir w „naszą” stadninę koni. Koń jest naprawdę bardzo dobry. Zatrzymałem tę sowiecką ciężką ciężarówkę. Idź i nie wiesz, czy zasypiasz, czy do niego dotrzesz. Idzie, ale powoli. I Władimirski i trucht ucieszą się ucieczką. Koń jest rzeczywiście pod siodłem i w wozie. Kupiłem pług jeździecki, teraz mam pasha ogrodnictwo moim sąsiadom. I ciężar ciężkiej ciężarówki tylko z radości rozciągania. Dla niego te ogrody nie działają. Dzieci jeżdżą na nim. Pod siodłem Vladimirsky waga ciężka i galopujący chętnie skacze i może wskoczyć na kłody w lesie. Najważniejsze jest to, że nie wskakuje na te kłody za pomocą wózka. Radmila Guseva, s. Średnia Urgal Zawsze marzyłem o ciężkim koniu, ale dopiero niedawno. Kupiliśmy ciężką rasę Vladimira z lokalnej fabryki. Koń był po prostu wspaniały. Ze swoim rozmiarem nigdy się nie popchnie, nie nadejdzie. Kupiliśmy dwuletniego źrebaka i myśleliśmy, że bardzo trudno będzie do niego zadzwonić. W wieku trzech lat zaprzęgnięto wózek, a koń odszedł, jakby ciągnął wozy od urodzenia.
Wniosek
Być może w Rosji jest to dziś jedyna rasa ciężkich koni, która nie jest na skraju wyginięcia. Szczególnie popularne są ludzie Vladimira w północnych regionach kraju, gdzie ludzie od dawna kochają potężne ciężkie konie. Vladimirtsev również entuzjastycznie kupował miłośników jazdy konnej przez pola. Dzięki spokojnej naturze i silnemu układowi nerwowemu ciężka ciężarówka Vladimir jest niezawodnym koniem na wycieczki do lasów i pól.