W porównaniu z innymi gatunkami zwierząt gospodarskich uprawianych przez ludzi istnieje bardzo ograniczona liczba ras mięsnych wśród kóz. Od czasów starożytnych zwierzęta te w zasadzie wymagały mleka. Co ogólnie jest dość zaskakujące. Krowy przez bardzo długi czas były używane tylko jako dobroczynne i ofiarne zwierzę, ponieważ człowiek nie mógł trawić mleka. Dopiero po mutacji, w wyniku której mleko zaczęło być trawione, krowy zaczęły być dojone.

W tym samym czasie kozy mleczne są już obecne w starożytnych mitach Hellas. Używany jako idiomatyczny wyraz z VI wieku pne. Róg Obfitości należał do kozy Amalthea (Amalfei). Amalthea karmiła Zeusa mlekiem, kiedy jego matka Ray ukryła syna przed okrutnym mężem Kronosem. W tym celu Amalthea otrzymała wątpliwą nagrodę za dostarczenie skóry na tarczę Zeusa. Ale jej rogi stały się symbolem dobrobytu i dobrobytu.

Ale ważne jest nie to, co stało się z Amaltheą, ale fakt, że ludzie używali mleka koziego przez co najmniej 1000 lat pne. A jeśli liczba ras mięsa koziego jest ograniczona do trzech, to jest znacznie więcej mlecznych.

Która rasa jest lepsza

Mleczne rasy kóz mogą być bardzo wysoko zasługujące, ale wymagające do treści. Aby otrzymać deklarowaną ilość mleka od takich kóz, konieczne jest ścisłe przestrzeganie warunków ich przechowywania i karmienia. Inna grupa kóz mlecznych nie wytwarza bardzo dużej ilości mleka, ale jest mniej kapryśna. Takie kozy są często dużo łatwiejsze do utrzymania. Gdy stosunek kosztów paszy, utrzymania i intensywnej opieki nad zwierzętami nad produkcją zwierzęcą, czasami korzystniejsze jest posiadanie mniej produktywnych, ale także mniej kapryśnych kóz. Wybór rasy kóz mlecznych w konkretnym gospodarstwie jest konieczny, biorąc pod uwagę ich wady i zalety.

Ogólna charakterystyka kóz mlecznych

Wygląd kóz mlecznych ma wspólne cechy:

• mała sucha głowa;
• smukła szyja;
• korpus z dobrze rozwiniętym brzuchem;
• stosunkowo długie nogi;
• dobrze rozwinięty wymion w kształcie misy.

Wymię nie powinno spaść poniżej stawu skokowego.

Prywatne cechy kóz według rasy są zupełnie inne. Która rasa kóz okaże się największą ilością mleka, zależy od kilku czynników:

• region hodowlany;
• dieta;
• warunki zatrzymania;
• indywidualne cechy konkretnego zwierzęcia.

W tej samej rasie znajdują się zwierzęta o wysokiej żałobie i żałobie.

Najlepsze rasy

W Rosji, wśród ras mlecznych kóz, największą popularnością cieszył się Zaanenskaya.

Zaanenskaya

Duża rasa głównie biały garnitur. Czasami może mieć żółtawy odcień. Uruchomiony 500 lat temu w dolinie Zaanental w Szwajcarii. W Europie pojawił się dopiero pod koniec XIX wieku, a na samym początku XX wieku pojawił się w Rosji. Później ta kozia rasa jest najbardziej rozpowszechniona w całym kraju.

Wzrost kóz zaanenskich wynosi 75–90 cm, waga kóz wynosi 55–80 kg, kóz średnio 110 kg. Konstytucja jest silna. Głowa jest przeciętna, sucha. Kozy mogą być rogowane i komolyami. Szerokie czoło. Małe, cienkie uszy stoją w rogu. Może się rozprzestrzeniać. Szkielet jest silny. Klatka piersiowa szeroka, obszerna. Z powrotem. Trochę opadający, dobrze rozwinięty zad. Stopy z odpowiednim zestawem. Silne kopyta. Sierść jest gruba, bez podszerstka, szydełko jest krótkie, cienkie. Skóra jest cienka. Wymię jest dobrze rozwinięte, duże.

Zalety rasy Zaanen obejmują jej wysoką wydajność i fakt, że jest to jedna z ras kóz bez specyficznego zapachu mleka.

Wady: wymaganie paszy i warunki zatrzymania, a także słaba zdolność określonych zwierząt do aklimatyzacji. Chociaż rasa jest ogólnie uważana za wysoce przystosowalną.

Taka sprzeczność wyraża się w fakcie, że kozy Zaanenskie mogą być hodowane na terytorium od południowych granic Rosji do szerokości geograficznej Moskwy. Ale jeśli pojedyncza koza zostanie przetransportowana z Krasnodaru do Nowosybirska, istnieje duże ryzyko, że zwierzę zachoruje. W związku z tym w regionie Nowosybirsku lepiej kupić Zaanenkę z regionu Nowosybirska.

Produktywność mleka rodowodowych kóz Zaanensky 4-8 litrów mleka dziennie. Roczna wydajność sięga 800–1200 litrów. Ale tłuszcz mleczny jest niski: 4%.

Uwaga! Mniej kapryśne i bardziej ekonomiczne w utrzymaniu mieszanki czystej krwi kóz z Zaanensky może dać 6 litrów mleka dziennie.

Kozy Zaanenskie przynoszą 1-3 dzieci do lęgów.

Ze względu na kapryśność kóz Zaanenów wolą mieszać się z rasami czystorasowymi lub rosyjskimi. Z tego powodu bardzo trudno jest znaleźć czystą Saanenkę, ale są one drogie.

Wraz z otwarciem granic i przywozem nowych ras mlecznych kóz wydaje się, że Zaanensky zaczyna cedować tytuł najbardziej mlecznych kóz rasy nubijskiej.

Nubijski

Pomimo nazwy rasa pochodzi z Anglii. Podstawą hodowli kóz nubijskich były jednak zwierzęta, które zostały pobrane z Namibii. Rodzime kozy nubijskie zostały nasycone krwią angielskich, indyjskich i szwajcarskich kóz mlecznych, ostatecznie otrzymując duże kozy mleczne pokazane na zdjęciu.

Wzrost kozy może osiągnąć 120 cm, a waga 100 kg i więcej. Kozy osiągają metr i ważą 80 kg. Kozy mają małą główkę o charakterystycznym rzymskim profilu i bardzo długie opadające uszy. Długość uszu jest taka, że ​​zwisają one poniżej czaszki, a u niektórych osób, jak widać na fotografii, długość uszu znacznie przekracza rozmiar głowy. Szyja jest długa i cienka. Szkielet jest silny, plecy proste. Zad jest lekko opadający, z ogonem wysoko osadzonym. Nogi są długie i cienkie.

Kolor Nubijczyków może być zróżnicowany, ale w Rosji kolor z tak zwanymi plamami księżycowymi jest szczególnie doceniany.

Dzięki swoim rozmiarom Nubijczycy mają dość spokojny charakter, chociaż koza może dostrzec swój stragan, aby dostać się do kóz. Ale dla ludzi nie są agresywni.

To ważne! Nieagresywność rasy nie neguje potrzeby wychowywania zwierząt.

Wydajność Nubiek: 4-5 litrów mleka dziennie z zawartością tłuszczu 4, 5%. Istnieją dowody, że czasami zawartość tłuszczu w mleku może osiągnąć nawet 8%. Ze względu na wysoką zawartość tłuszczu i duże ilości białka, mleko nubijskie jest idealne do produkcji serów, a wśród rosyjskich ras kóz, nawet mieszanka z rasą nubijską jest wysoko ceniona, ponieważ poprawia jakość mleka od lokalnych kóz.

Uważa się, że ta rasa kóz również bez specyficznego zapachu mleka, ale czystej krwi Nubijczyków zbyt mało, aby można było powiedzieć na pewno.

Kobiety nubijskie odznaczają się wczesną dojrzałością i są już gotowe do parzenia się po 7 miesiącach, ale dla normalnego rozwoju organizmu lepiej jest poczekać z wiążącym co najmniej rokiem. Kozy zazwyczaj przynoszą 1-2 kozy, może do 3 w jednym baranie. Macica po jagnięciu bardzo szybko się regeneruje.

Wadą rasy są te same wymagania co do zawartości Zaanensky'ego: przy złej jakości karmienia zmniejsza się wydajność mleka i tłuszcz mleka. Drugim poważnym brakiem rasy jest niewielka liczba tych zwierząt na terytorium Rosji, aw rezultacie bardzo wysoka cena za zwierzęta rasowe.

Dzisiaj w Rosji kozy Zaanensky i Nubian są uważane za najlepsze rasy mleczne. Ale ceny tych przedstawicieli plemienia kóz są dzikie, więc możesz zobaczyć, jakie inne rasy mleczne kóz można znaleźć w Rosji.

Kamerun

Jest to miniaturowa rasa kóz mlecznych bez nieprzyjemnego zapachu mleka. Powstał na granicy Nigerii i Kamerunu, dlatego w przestrzeni anglojęzycznej nosi nazwę Nigerii. Wzrost Kamerunu wynosi około 50 cm, a koza waży 12–15 kg, a koza 21–23 kg. W pozostałej części tych kóz wygląd zewnętrzny praktycznie nie różni się od ich dużych odpowiedników. Jedyną różnicą są rogi do tyłu, które teoretycznie Kamerunczycy nie mogą zranić. Ale kozy bardzo dobrze potrafią młotkować tymi rogami wszystko, co przeszkadza.

Uwaga! Rogi kóz wystają i używają tych broni jako szczytów.

Przynoszą kozy 1-2 kozy na jagnię. Jeśli mierzysz wydajność mleka w liczbach bezwzględnych, Kamerunów trudno nazwać wysoce produktywnymi. Kozy dają od 0, 5 do 1 l dziennie i tylko przez 5 miesięcy.

Ale zaletą Kamerunu jest to, że mogą rozmnażać się przez cały rok i można uzyskać od potomstwa kóz 2 rocznie. Ponadto Kamerunczycy mają bardzo wysoki tłuszcz mleczny. Średnia wynosi 4, 5–5%. Rejestrowano przypadki, gdy zawartość tłuszczu mlecznego wynosiła 10%. Wizualna reprezentacja zawartości tłuszczu w mleku tej rasy daje proste działanie: wystarczy, aby mleko osiadło i zebrało krem. To prawda, że ​​musimy zmierzyć okulary: za pomocą jednej szklanki można zebrać 2 łyżki. łyżki śmietany.

Kamerunowe kozy są bezpretensjonalne i mało wymagające dla treści. Mogą jeść nawet suszoną trawę i słomę. Ale w tym przypadku nie należy oczekiwać od nich smacznego mleka.

Kamerunowie są bardzo łatwo oswoić się, jeśli nie są ranni. Mogą nawet stać się asertywni i aroganccy. Często są trzymane nawet w mieszkaniach jako zwierzęta domowe. W Rosji są hodowane aż do północnych granic regionów Moskwy i Nowosybirska.

Obecnie Kamerunowie są zainteresowani rosyjskimi hodowcami kóz jako materiał do krzyżowania dużych ras kóz. Aby to zrobić, użyj kozłów z Kamerunu, zdobywając tak zwane minis. Pod względem wielkości minis uzyskują średnią między Kamerunami a dużymi skałami. Ich wydajność jest zbliżona do wydajności dużych i wymagana jest mniejsza ilość paszy. Ponadto, z Kamerunu, przyjmują bezpretensjonalność do karmienia.

Czeski brąz

Rasa należy do jednego z największych. Wzrost królowych wynosi 75 cm, kozy są większe. Zwykła koza przewożąca 50-60 km. Samce mogą mieć do 80 kg. Zwierzęta czeskiego brązu rasy dość lekkie i wysokie nogi. Rasa została stworzona na bazie brązowych ras alpejskich i brązowych niemieckich. Mieszając te wysoce produktywne rasy z miejscowymi stadami, otrzymano czeską kozę o charakterystycznym brązowym kolorze.

Czeski brąz może mieć brązowy kolor od jasnego do bardzo ciemnego. Ale obowiązkowe znaki to czarny pas z tyłu, czarna maska ​​na twarzy i czarne nogi. Rasa ma zewnętrzną charakterystykę wszystkich kóz mlecznych. Wymię często wydłużone.

Wydajność macicy podczas laktacji średnio 4 litry mleka dziennie. Rasa ta nie wyróżnia się szczególną zawartością tłuszczu w mleku (3, 5%), ale jej produkty mają delikatny kremowy smak.

W pewnym momencie rasa była prawie wymarła, ale szybko stała się popularna i obecnie jest hodowana w całej Europie. W Rosji, według niektórych danych, populacja czeskiego brązu wynosi 400 tysięcy osób.

Minusem rasy jest to, że zwierząt nie można kupić wszędzie. Czeski brąz jest hodowany w ośrodkach hodowlanych i jeśli potrzebujesz gwarancji czystej rasy, będziesz musiał udać się do takiego ośrodka.

Plus rasa o wysokiej odporności na mróz i zdolności do adaptacji do rosyjskich warunków klimatycznych.

Rosyjski biały

Nazwa łączy kilka grup ras. Podczas przekraczania lokalnych zapasów z importowanymi europejskimi i szwajcarskimi rasami mlecznymi okazało się, że ulepszono rosyjskie typy. Nazwa tych grup otrzymana z obszarów, w których zostały wycofane:

• Valdai;
• Jarosław;
• Gorki;
• Ryazan.

Wyhodowany rosyjski biały w centralnej części Federacji Rosyjskiej, a także na Ukrainie i Białorusi.

Zwierzęta są dość duże: kozy 50–70 kg, kozy 40–50. Wysokość 65–70 cm. Dymorfizm płciowy jest raczej słaby. Główny garnitur jest biały, ale są okazy w kolorze szarym, czerwonym, czarnym i plamistym. Konstytucja jest silna. Głowa jest mała, lekka, lekko wydłużona. Uszy są wyprostowane, proste, małe. Osoby obu płci mają brodę. Różnica między mężczyzną i kobietą w przepychu i długości brody.

Ciekawe Cechą charakterystyczną rosyjskiej bieli są długie, sierpowate rogi skierowane do tyłu.

W tym samym czasie w rasie występują również osobniki komolye. Obudowa w kształcie beczki. Szeroka klatka piersiowa. Zad opada. Nogi o prawidłowej postawie, mocne, z dobrze ukształtowanymi stawami. Wymię duże. Może mieć kształt gruszki lub okrągły. Sutki są skierowane nieznacznie do przodu.

Niektóre rodzaje rosyjskiej bieli są klasyfikowane jako rasy uniwersalne, ponieważ puch z tych kóz do 200 g rocznie. Są też osoby, które nie mają podszerstka, tylko krótka twarda awn.

Wydajność białych Rosjan w porównaniu z niskim Zaanenskim lub Nubijskim. Biorąc pod uwagę rozmiar, jest on niski nawet w porównaniu z kozami z Kamerunu. Średnio koza rasy rosyjskiej produkuje około 2 litrów dziennie. Chociaż są osoby, które mogą dać 4 litry. Okres laktacji trwa 8-9 miesięcy. Zawartość tłuszczu mlecznego wynosi około 4%.

Rasa jest dobra, ponieważ jest bardzo bezpretensjonalna w warunkach zatrzymania i ma wysokie zdolności adaptacyjne. Wady to tylko strach przed przeciągami. Ale nie ma takiego zwierzęcia, które by nie chorowało na przeciągi. Dlatego możemy śmiało powiedzieć, że rosyjski Biały nie ma żadnych wad.

Alpejski

Jedna z najbardziej produktywnych ras. W populacji występują dwa typy: francuski i amerykański. Zazwyczaj typy amerykańskie bardzo różnią się od ras początkowych, dlatego trudno jest opisać kozy alpejskie. Ponadto rasa ta wyróżnia się różnorodnością kolorów. Jako rasa, Alpines powstały na styku trzech stanów i nie można dokładnie prześledzić ich pochodzenia.

Ciekawe W Europie najpowszechniejszym kolorem jest „kozica”: brązowy tułów z czarnymi nogami, maska ​​na twarzy i pasek z tyłu.

Ten kolor i odziedziczona czeska brązowa rasa.

Wysokość zwierzęcia 75-87 cm, waga 60-80 kg. Głowa jest długa z prostym profilem. Uszy są wyprostowane, wąskie. W rasie są częste osobniki komolyye. Jeśli koza rodzi się rogata, często ulega degradacji. W rogach kóz bardzo długie płaskie rogi rozchodzą się na boki, przypominając dzikiego przodka wszystkich tych parzystokopytnych. Wełna twarda, krótka.

Produktywność królowych jest średnia. Według francuskich hodowców kóz jest to 3 litry dziennie. Zawartość tłuszczu jest również niska: 3, 7%. Ale mleko tej rasy jest bezwonne i zgodnie ze świadectwem „naocznych świadków” smak jest nie do odróżnienia od krowiego. Alpiny wyróżniają się wysoką płodnością, często przynosząc po 4 kozy. W rzeczywistości taka liczba cieląt - bardzo duży ładunek dla macicy i słabych osobników jest lepiej zniszczyć natychmiast.

Alpiny niewymagające do warunków. Zimno dla nich nie ma znaczenia, o ile jest suche i nie przechodzi. Ale jak wszystkie skały, Alpines nie tolerują słabo wentylowanych pomieszczeń. Wysoka mrozoodporność rasy alpejskiej sprawia, że ​​nadaje się do hodowli w północnych regionach Federacji Rosyjskiej.

O zapachu

Problem zapachu mleka koziego jest znany nawet tym, którzy nigdy nie zajmowali się kozami. Tylko na poziomie plotek. Ale to pytanie nie jest tak proste, jak mogłoby się wydawać. Żadne opisy ras kóz mlecznych ze zdjęciami i bez nich nie dostarczą dokładnych informacji, czy będzie zapach konkretnego mleka koziego. Zgodnie z obserwacjami doświadczonych roślin hodowlanych kóz, zapach nie zależy od rasy. Wygląd zapachu zależy od warunków zatrzymania i indywidualnych cech kozy.

W złych warunkach w nieoczyszczonej stodole mleko może bardziej śmierdzieć. Jeśli koza jest również w stanie umyć kopyto w palenisku podczas dojenia (a kozy lubią stawiać stopy w mleku), to gwarantowany jest zapach mleka. Ponadto kozy często mają hermafrodyty. Osoby te są sterylne, ale poziom hermafrodyzmu może być ograniczony tylko przez zwiększoną ilość męskich hormonów. A potem mleko będzie miało zapach kozy.

Dlatego kupując kozę, należy zwrócić uwagę na to, jakiej rasy kóz daje mleko bezzapachowe, ale jaki rodzaj mleka daje konkretnej osobie.

Uwaga! Kozy w złych warunkach w każdym razie lepiej nie brać.

Ale smak mleka zależy wyłącznie od paszy. Mleko nabiera smaku jedzenia, które jadła koza. Gdyby to był piołun, mleko byłoby gorzkie. Podczas karmienia słomą i mieszaną paszą wystarczy mleko, ale możliwość jego spożycia w żywności będzie wątpliwa z powodu nieprzyjemnego smaku.

Ciekawe Jeśli przed udojem dokładnie umyjesz garnek i wymię, mleko pozostanie świeże przez kilka dni.

Który wybrać

Przy wyborze zwierzęcia mlecznego w gospodarstwie należy znać główne punkty wyboru kozy mlecznej. Jeśli mleko jest potrzebne natychmiast, zwierzę powinno być po drugim baraniu. Tylko w takim przypadku możliwe jest dokładne określenie jego wydajności. W reklamie „matka daje 6 litrów na szczycie” nie należy kierować. Dziwne, ale ojciec rodzi kozę, która urodziła się z kolei z macicy o wysokiej macicy. W związku z tym dolna granica wieku osoby nie jest młodsza niż 2, 5 roku.

Wymiona powinna być prawidłową formą, ze sutkami w kształcie stożka wystającymi do przodu. Zwierzę z takimi sutkami, jak na zdjęciu, nie powinno być brane.

Zbiorniki mleczne w tej jednostce są małe, a sutki są zdeformowane i powiększone. Podczas wypasu dotkną gałęzi i ziemi. Uszkodzenie doprowadzi do zakażenia wymienia.

Zdjęcie kozy mlecznej z wysokiej jakości wymionem. Po dojeniu to wymię powinno „zdmuchnąć się” i stać się bardzo miękkie. Skóra na niej marszczy się, sutki również się zmniejszają. Przed udojem sutki są twarde w dotyku z powodu zawartego w nich mleka. Po dojeniu stają się także miękkie.

Wniosek

Wybierając rasę mleczną wśród kóz, należy zawsze brać pod uwagę nie tylko bezwzględną ilość wyprodukowanego mleka, ale także jakość i koszt paszy, co umożliwi uzyskanie przewidywanej ilości produktów. Czasami lepiej jest trochę mniej mleka, wydając znacznie mniej pieniędzy i wysiłku niż podczas pracy z wysoce produktywną rasą.