Wśród wielu hodowców kwiatów, zwłaszcza początkujących, wciąż panuje opinia, że ​​tak luksusowe kwiaty jak powojniki mogą rosnąć tylko w ciepłym i łagodnym klimacie. Ale w ciągu ostatnich dziesięcioleci pogląd ten został całkowicie obalony przez wielu odważnych ogrodników i mieszkańców letnich, aw wielu częściach Zachodniej i Wschodniej Syberii, teraz można znaleźć bujne kwitnące ściany i łuki tych atrakcyjnych kwiatów. Clematis na Syberii, przegląd najbardziej odpornych odmian, sadzenia i specyfiki pielęgnacji tych trudnych roślin są tematami tego artykułu.

Różnorodność klasyfikacji

Do tej pory znanych jest około 300 naturalnych gatunków powojników i kilka tysięcy odmian uzyskanych na różne sposoby w ciągu ostatniego stulecia. Taka odmiana nie może przyczynić się do powstania różnych rodzajów klasyfikacji, z których niektóre są interesujące przede wszystkim dla botaników, podczas gdy inne są aktywnie wykorzystywane przez ogrodników amatorów.

Podstawą najnowszej międzynarodowej klasyfikacji powojników, przyjętej w latach 2001-2002, jest oddzielenie roślin w zależności od wielkości kwiatów. Tak więc powojniki można podzielić na małe kwiaty i duże kwiaty. Grupa roślin wielkokwiatowych obejmuje rośliny o wielkości kwiatów od 8-10 do 22-29 cm. Kwiaty o małych kwiatach mają rozmiar kwiatów od 1, 5 do 12-18 cm.

W tym przypadku oboje mogą łatwo żyć i rozwijać się w trudnych warunkach Syberii.

Uwaga! Dlatego najbardziej niezawodne odmiany powojników na Syberię mogą być zarówno duże, jak i obficie kwitnące.

Dlaczego to zależy od tego, czy możliwe jest uprawianie tej czy innej odmiany powojników na Syberii, czy nie? Dla ogrodników klasyfikacja według metody przycinania powojników, która z kolei zależy od metod i czasu kwitnienia jednej lub innej odmiany, okazała się bardziej pożądana.

Grupy trymowania

Te powojniki, które mogą kwitnąć obficie na pędach bieżącego roku, czyli wychodzące z ziemi wczesną wiosną, są zwykle przypisywane trzeciej grupie przycinania. Ponieważ potrzebują czasu, aby rozwinąć się od zera do stanu kwitnienia, kwitnienie tych odmian zwykle występuje w stosunkowo późnym terminie - w lipcu, sierpniu, we wrześniu, a jego czas trwania i intensywność zależą już od szczególnej odmiany powojników. Kwiaty terry znajdują się w tej grupie, ale dość rzadko.

Ale ich pędy są prawie całkowicie odcięte na zimę i tylko mała podstawna strefa jest zakryta. W ten sposób rośliny łatwo tolerują mrozy do -40 ° -45 ° C i są najbardziej przystosowanymi odmianami do uprawy w trudnych warunkach Syberii.

Druga grupa przycinania obejmuje odmiany powojników, które kwitną dość wcześnie (w maju-czerwcu) często na pędach w ubiegłym roku, ale mogą kwitnąć przy jednorocznym wzroście, tylko w późniejszym czasie. Oczywiście nie można odciąć takich roślin silnie jesienią - zazwyczaj skraca się je o jedną trzecią do jednej czwartej długości pędów, składa się w pierścienie i konstruuje ze specjalnymi, przepuszczającymi powietrze schronami na zimę. W warunkach Syberii ta metoda schronienia może być niewystarczająca, dlatego takie odmiany nie mogą być polecane do uprawy na obszarach o silnych mrozach. Ale często ta grupa obejmuje powojniki z najpiękniejszymi (w tym frotte) kwiatami. Wyjściem było częściowo to, że niektóre odmiany z tej grupy są przycinane jak powojniki z 3 grup, i nadal udaje im się zadowolić swoimi luksusowymi kwiatami zaledwie kilka tygodni później niż zwykle. Ci ogrodnicy praktykujący powojniki często należą do grupy przejściowej 2-3, chociaż oficjalnie należą do drugiej grupy przycinania.

Uwaga! Przykłady najpopularniejszych z tych odmian zostaną podane poniżej wraz z ich szczegółowym opisem.

Pierwsza grupa przycinania obejmuje powojniki, które kwitną tylko na pędach ubiegłego roku i bardzo rzadko na nowych gałęziach. Obejmują one głównie gatunki dzikiego powojnika i niektóre grupy kulturowe. Te powojniki praktycznie nie przycinają się przed zimą i dlatego nie zakrywają. Większość tych gatunków i odmian powojników nie nadaje się do uprawy na Syberii, ale nadal istnieje kilka odmian naturalnych, które zgodnie z doświadczeniem dobrze rosną i kwitną nawet bez schronienia w południowych regionach Syberii - w regionie Irkucka, w Ałtaju, w południowej części terytorium Krasnojarska.

Wśród różnych klasyfikacji powojników dla ogrodnika, podział tych roślin na:

• krzew o małej długości rzęs, do 1, 5-2 m
• kręcone o długości pędów od 3 do 5 m.

Odmiany pierwszej odmiany nadają się do dekorowania małych tarasów, a nawet do uprawy na balkonach iw pojemnikach. W innych odmianach można skręcić altanę i ścianę domu i łuku, do wysokości dwóch lub trzech metrów.

Oczywiście interesujące jest hodowanie powojników w różnych kolorach i kształtach kwiatów na swojej stronie. Wszystkie te informacje zostaną wymienione w opisie odmian, które można znaleźć poniżej. Najlepsze, niezawodne i odporne odmiany powojników na Syberię zostały przedstawione w następnym rozdziale.

Opisy najbardziej odpornych odmian

Pomimo obfitości obcych odmian powojników na rynku, stare odmiany wyhodowane w krajach byłego ZSRR są nadal bardzo popularne wśród ogrodników. Dlatego przegląd najlepszych powojników na Syberię jest mądrzejszy od nich. Aby nie powtarzać, najpierw zostaną przedstawione opisy odmian należących wyłącznie do trzeciej grupy przycinania, a pozostałe odmiany zostaną opisane osobno.

Odmiany domowe

Powojniki o silnym i silnym wzroście, z pędami o długości 4-5 metrów, są zasłużenie najbardziej popularne wśród hodowców kwiatów.

Melodia kosmiczna

Odmiana została wyhodowana na Krymie w 1965 roku. Należy do grupy Jacqumann i kwitnie bardzo obficie (do 30 kwiatów na każdym zdjęciu) prawie przez całe lato na pędach bieżącego roku. Potężne pędy o łącznej długości od 15 do 30 sztuk w buszu osiągają długość 4 metrów. Średnica kwiatów wynosi około 12 cm, kolor to ciemna wiśnia, aksamit, ale kwiaty bledną pod koniec kwitnienia.

Luther Burbank

Jedna z najbardziej znanych i popularnych odmian, znana od 1962 r., Pochodzi od pierwszego hodowcy powojników w Ameryce. Liana o silnym wzroście osiąga wysokość 4-5 metrów, a jej szeroko otwarte kwiaty do 20 cm średnicy. Na zdjęciu może być do 12 fioletowo-fioletowych kwiatów z biało-pokwitanym pokwitaniem. Latem, w upale, kolor kwiatów może blednąć, ale gdy temperatura spada, staje się znowu jaśniejszy.

Niebieski płomień

Odmiana jest strefowana w całej Rosji i znana jest od 1961 roku. Około 10 pędów w buszu może sięgać co 4 m długości. Kwiaty z szerokimi płatkami o fioletowo-niebieskim odcieniu, aksamitne, pojawiają się od lipca do listopada, do 15 sztuk na zdjęciu.

Gwiazda bzu

Jedna z pierwszych odmian trzeciej grupy przycinania - może kwitnąć w czerwcu. Kwiaty mają jasny fioletowo-różowy kolor i nie blakną, gdy kwitną.

Szary ptak

Typ krzewów, słabo pęczkujący, długość pędów do 2, 5 metra. Ale w jednym buszu można uformować do 70 pędów. Kwitnie bardzo obficie (do 30 pędów może tworzyć do 30 kwiatów o średnicy 10-13 cm) i przez długi czas. Kwiaty lekko więdną, płatki są gęste, mięsiste, o głębokim niebieskim kolorze. Łatwo rozmnażane przez sadzonki. Odmiana jest strefowana we wszystkich regionach Rosji.

Nikolay Rubtsov

Odmiana, znana od 1967 roku, nosi imię radzieckiego botanika N.I. Rubtsov. Tworzy umiarkowaną liczbę pędów (do 25 sztuk w buszu). Na każdym zdjęciu do 10 czerwono-liliowych kwiatów o średniej wielkości (14 cm średnicy). Środek kwiatów jest jaśniejszy, kolor blednie na słońcu.

Kwitnie umiarkowanie przez całe lato.

Anastasia Anisimova

Odmiana znana od 1961 r., Nazwana na cześć pracownika Nikitsky Botanical Garden, należy do grupy Integrifolia. Krzew słabo przylegający, z pędami do 2, 5 m długości, z których do 20 tworzą się w jednym buszu. Kwiaty są średniej wielkości (12-14 cm) mają dymny niebieski kolor. Samo kwitnienie nie jest zbyt obfite, ale jest długotrwałe - może trwać od czerwca do mrozu

Texa

Liana z niewielką siłą wzrostu osiąga tylko 1, 5-2 m długości. Słynie z niezwykłej kolorystyki kwiatów, gdzie ciemne kropki są rozrzucone na jasnoniebieskim tle. Kwitnienie trwa od połowy lata do pierwszych mrozów.

Odmiany obcego pochodzenia

Wielkokwiatowe, ale jednocześnie stabilne powojniki hodowli zagranicznej wyróżniają się szczególnym bogactwem gamy kolorów.

Niebieski anioł

Odmiana o przeciętnej sile wzrostu, o długości pędów do 3 metrów, pochodząca z Polski. Kwiaty jasnoniebieskie z falą na krawędziach płatków powstają od lipca do końca lata. Może być uprawiana w pojemnikach i na balkonach.

Hegli highbreed

Popularna odmiana powojników z pięknymi różowo-lilymi kwiatami, które mają perłowy odcień. Kwitnie przez całe lato, czasami może być dotknięty chorobami grzybiczymi. Tworzy dużo pędów do 2, 5 m.

Koduehe

Nazwa pochodzi od estońskiego jako dekoracja domu. Płatki fioletowo-fioletowego koloru mają czerwony pasek pośrodku. Powojnik kwitnie obficie od lipca do października.

Lituanica

Odmiana z Litwy z 1987 roku nosi nazwę samolotu. Pędy są małe, osiągając długość zaledwie 1, 2-1, 5 m. Kwiaty oryginalnego dwukolorowego koloru mają średnicę 13-15 cm. Kwitnie w drugiej połowie lata.

Niobe

Klasa 1975, pochodząca z Polski. Kwiaty są dość duże (do 17 cm średnicy) powstają od lipca do września na dość długich pędach (do 2, 5 m długości). Jedną z najciemniejszych odmian jest ciemnofioletowe kwiaty z czerwonym paskiem.

Cygańska Quinn

Uważany jest za jeden z najlepszych wśród kwitnących odmian. Kwiaty fioletowego koloru prawie nie blakną, jeśli sadzisz powojniki w półcieniu. W buszu tworzy się do 15 pędów do 3, 5 m długości.

Rouge Cardinal

Jedna z najpopularniejszych i najbardziej odpornych odmian powojników. Kwiaty mają aksamitny czerwono-fioletowy odcień.

Wil do lyon

Jedna z najpiękniejszych odmian obcych powojników, która jest niezwykle popularna. Jest również jedną z najstarszych odmian - znanych od 1899 roku. Krzew tworzy do 15 pędów do 3, 5 metra długości. Duże kwiaty (do 15 cm) koloru liliowo-czerwonawego mają ciemniejsze krawędzie, ale z czasem blakną. Kwitnie bardzo obficie przez całe lato, ale w niekorzystnych warunkach wysokiej wilgotności może wpływać na więdnięcie pionowe. Chociaż przeciętna odmiana jest bardzo stabilna i dobrze zimuje na Syberii.

Victoria

Doskonała popularna odmiana powojników znana od 1870 roku. Charakteryzuje się dużą siłą wzrostu, pędy rosną do 4 metrów, aw każdym krzewie powstaje do 20 sztuk. Kwiaty z szerokimi fioletowo-lilymi płatkami są skierowane na boki i na dół. Ma tendencję do zanikania. Kwitnie obficie późnym latem - wczesną jesienią.

Purpurea Pleno Elegance

Według współczesnej klasyfikacji powojnik ten należy do odmian drobnokwiatowych (średnica 5–9 cm), ale nie umniejsza to jego zalet. Nie tylko to, że z powodu obfitości kwitnienia nie ma sobie równych (na jednym zdjęciu może utworzyć do 100 kwiatów na sezon), należy do przycinania trzeciej grupy. A kwiaty - podwójne, czerwono-fioletowe, kwitnące stopniowo, zafascynują każdego ogrodnika. Kwitnie przez całe lato i wrzesień. W buszu tworzy się do 10 pędów o długości 3-4 metrów.

Należy zauważyć, że wśród powojników drobnokwiatowych jest również wiele godnych odmian, które można w pełni uprawiać na Syberii. Chociaż tworzą dość małe kwiaty (3-8 cm średnicy), mogą pokonać każdego z obfitością i czasem kwitnienia.

Mogą to być odmiany takie jak:

• Alyonushka (liliowo-różowy)
• Zagadka (niebiesko-fioletowa z białym środkiem)
• Niebieski deszcz (niebieski)
• Satelita (niebieski szary)
• Khuldin (biały)
• Carmensite (czerwono-fioletowy)
• Chmura (ciemny fiolet)

Wszystkie te odmiany można całkowicie wyciąć przed zimą i zakwitną na pędach bieżącego roku.

Stopnie przejścia 2-3 grupy przycinania

Wśród tych powojników istnieją zarówno odmiany pochodzenia krajowego, jak i obcego.

Ernst Macham

Bardzo popularna i odporna odmiana o malinowo - czerwonych kwiatach o średnicy 12-14 cm. Kwitnie od lipca do mrozu.

Piłka kwiatów

Duże kwiaty tej odmiany (do 20 cm średnicy) obficie pokrywają pędy podczas kwitnienia, co pomogło określić nazwę odmiany. A kwitnienie rozpoczyna się w maju-czerwcu na ubiegłorocznych pędach, a kończy się jesienią na pędach tego roku. Kwiaty mają niebiesko-liliowy odcień z fioletowym paskiem. Różnorodność pochodzenia krajowego, znana od 1972 roku.

Jan Paweł II

Odmiana Clematis pochodzi z Polski, 1980, nazwana na cześć papieża, który zmarł już w czasach nowożytnych. Kolor kwiatów jest kremowo-biały z jasnoróżowym paskiem pośrodku. Gdy kwiat żyje, zespół rozjaśnia się i łączy z tłem płatków.

Niebieskie światło

Clematis odmiany holenderskiego pochodzenia ma gęsto frotte kwiaty, zarówno na pędach przeszłości i bieżących sezonach. Wiele innych odmian friematowych powojników tworzy kwiaty frotte tylko na ubiegłorocznych pędach. Płatki mają jasny odcień lawendowo-niebieski. Kwiaty tej odmiany preferują tylko słoneczny układ.

Multiblue

Jeszcze jeden gatunek frotte z Holandii. Kwiaty frotte w średnim fioletowo-niebieskim kolorze mogą zmieniać zakres kolorów w zależności od warunków uprawy.

Naturalne odmiany

Wreszcie istnieje kilka naturalnych odmian powojników, które mogą być uprawiane na Syberii.

Tangut

Jest to jeden z najbardziej dekoracyjnych gatunków powojników na wolności. W kulturze gatunek ten jest znany od 1890 roku. Może rosnąć jako krzew do pół metra, w formie pnączy, do 3-4 metrów długości. Kwitnie na pędach bieżącego roku, a na jednym zdjęciu może powstać do 120 kwiatów. Żółte kwiaty są skierowane w dół w formie lampionów, małych rozmiarów (do 4 cm). Kwitnienie trwa od czerwca do pierwszych mrozów, czasem falami. Dojrzewające owoce koloru srebrnego nadają roślinom dodatkową dekoracyjność. Dobrze rozmnażane przez nasiona i sadzonki.

Straight (C. recta)

Powojnik ten ma postać raczej wyprostowanego krzewu, którego pojedyncze pędy osiągają długość 1-1, 5 metra. Małe białe kwiaty podnoszą się i kwitną w dużych ilościach w czerwcu - w lipcu. Martwe pędy przed atakiem lądowym są cięte na poziomie ziemi.

Sadzenie i pielęgnacja

Zasadniczo sadzenie i pielęgnacja powojników na samej Syberii nie różni się zbytnio od podobnych działań w innych regionach. Jak rozumiesz, decydującym czynnikiem jest przycinanie i zakrywanie strefy korzeni powojników na zimę. Ale trzeba zrozumieć, że powojniki najbardziej boją się nawet mrozu, ale moczenia podczas wiosennych deszczów. Dlatego należy wziąć pod uwagę najbardziej podstawowe zasady sadzenia i pielęgnacji, aby rośliny te zachwyciły Cię przez wiele lat. Wszakże co roku, z należytą starannością, sadzony powojnik rośnie i staje się nie tylko piękniejszy, ale także bardziej stabilny.

• Wybierz słoneczne lub półcieniste miejsce do sadzenia (w zależności od wymagań konkretnej odmiany), ale z obowiązkową ochroną przed wiatrem i niskim poziomem wód gruntowych. Podczas sadzenia powojników przy ścianach budynków należy wycofać się na 50 cm i wykluczyć wnikanie wody z dachu do krzaków.
• Na glebach ciężkich, gliniastych, kwaśnych lub słabo osuszonych należy wykopać otwór o głębokości co najmniej 60 cm. Następnie napełnij go mieszaniną 50% kompostu, humusu, 35% gleby ogrodowej, 15% piasku i trochę wapna i popiołu drzewnego, aby wyeliminować stojącą wodę i ułatwić przepływ powietrza i składników odżywczych do korzeni. W mieszaninie gleby dobrze jest dodać około 200 g gotowego nawozu złożonego, takiego jak Kemira.
• Najlepiej zrobić to, aby miejsce lądowania powojników wznosiło się ponad otaczającą przestrzeń o co najmniej 5-10-15 cm. W tym przypadku wszystkie obfite opady zostaną zmyte i nie będą się zatrzymywać w strefie korzeniowej.
• Przed sadzeniem powojników, zbuduj dla nich niezawodne podpory, ale tak, aby ich grubość nie przekraczała 2 cm, w przeciwnym razie trudno będzie im się przylgnąć.
• Wiosną lepiej sadzić powojniki na stałe miejsce zarówno na Syberii, jak iw innych regionach, gdy ustala się stabilną średnią dzienną temperaturę dodatnią.
  

• Pogłębiać drzewko, gdy sadzenie może być nie więcej niż 7-12 cm, niż dorastał wcześniej. Lepiej po zasadzeniu gleby bogato ściśnij trochę materiału organicznego (trociny, słomę, kompost).
• Powojniki wymagają regularnego i obfitego podlewania - przynajmniej raz w tygodniu i w intensywnych opatrunkach. Te ostatnie przeprowadza się za pomocą nawozów organicznych lub mineralnych co najmniej 3-4 razy w sezonie.

Przed wystąpieniem stałych przymrozków, wszystkie pędy (lub większość z nich, jeśli chcesz eksperymentować) są cięte na poziomie 15-20 cm powyżej poziomu gruntu (3-4 niższe pąki powinny pozostać) i humus spud na tej samej wysokości. Następnie są pokryte świerkowymi liśćmi lub liśćmi dębu, a góra jest pokryta lutrasilem, który jest przymocowany do ziemi.

Poniższy film dobrze ilustruje zalety sadzenia i pielęgnacji powojników na Syberii, a także pokazuje niektóre z najbardziej popularnych odmian:

Hodowla

Wiele powojników z powodzeniem mnoży się, dzieląc krzew, sadzonki i warstwy. Ta druga metoda jest najłatwiejsza i pozwala uzyskać największą liczbę sadzonek przy minimalnym wysiłku. Aby to zrobić, konieczne jest tylko kopanie wiosną rosnącego pędu w kilku miejscach na ziemię, a latem bezpiecznie zakorzeni się, otrzymując składniki odżywcze z krzewu matki.

Naturalne gatunki powojników są dość łatwe do rozmnażania przez nasiona. Sadzenie powojników z nasion wymaga wstępnej stratyfikacji nasion w temperaturze + 15 ° + 16 ° C przez 3 miesiące. Kiełkowanie może trwać od dwóch tygodni do dwóch miesięcy. Sadzonki są sadzone na stałe tylko wtedy, gdy mają co najmniej dwa lata.

Uprawa wspaniałych powojników na Syberii nie jest trudna, jeśli wybierzesz odpowiednie odmiany i upewnisz się, że mają odpowiednie dopasowanie i godną opiekę.