Może się to wydawać dziwne, ale potomkowie dzikiego indyka z Ameryki Północnej nie różnią się zbytnio od swojego przodka wyglądem lub wagą. Dziki samiec waży 8 kg, zwykły indyk domowy waży prawie tyle samo: 8-10 kg. A potem raczej z powodu rezerw tłuszczu. Wszystkie różnice między nimi to krótsze nogi indyka domowego i bardzo długa sztywna szczotka na klatce piersiowej na wolności.

Do tej pory dzikie indyki w Ameryce krzyżowały się z udomowionymi krewnymi. Potomstwo w tym samym czasie okazuje się lepszej jakości niż oryginalny materiał macierzysty.

Rasy udomowionych indyków często różnią się jedynie kolorem upierzenia i kilkoma kilogramami żywej wagi.

Samodzielne są stosunkowo niedawno wyhodowane rasy brojlerów indyków, których waga często przekracza 20 kg w stanie dorosłym.

Jednocześnie indyki brojlerów „na oko” są niewiele większe niż zwykłe indyki. Duża waga i duża wydajność uboju mięsa (80%) u brojlerów jest osiągana dzięki znacznej masie mięśniowej i bardzo małym cienkim kościom.

Ktokolwiek wymordował zwykłe indyki i brojlery, zapewne zauważył, że po pocięciu mięsa pozostały szkielet brojlera o wadze około 15 kg, wielkości szkieletu zwykłego indyka o wadze 5 kg. Szkielet zwykłego indyka jest znacznie większy.

Z taką cechą indyki brojlerów są związane z problemami, które stworzyły reputację rozpieszczonego ptaka, który wymaga specjalnego pożywienia i uniemożliwia ich masową hodowlę.

Nie możesz mieć tak cienkiego szkieletu i mocnych, grubych kości nóg. Z tego powodu u indyków brojlerów wzrost kości i więzadeł nie nadąża za masą mięśniową. Pod ciężarem łapy ciała indyk zaczyna się rozpraszać na bok. Więc przekonanie o specjalnych kanałach jest uziemione.

Pokarm dla indyków brojlerów powinien być bogaty w białko, aby uzyskać masę mięśniową, a także wapń, fosfor i witaminę D dla mocnych kości.

Indyki brojlerów dzielą się na trzy grupy wagowe:

• grupa lekka do 9 kg:
• średnia - do 18:
• ciężki - do 25.

Najbardziej popularny na świecie jest ciężki krzyż, pochodzący od brytyjskiej firmy British United Turkeys (BUT) i oznaczony jako Big-6.

Charakterystyka biegów terenowych Big-6

Indyjskie brojlery tego krzyża mogą osiągnąć wagę 40 kg. Ale jest to rekordowa waga i dorosłość, kiedy mięso staje się już surowe. Również trzymaj ptaka brojlerów zbyt długo - po prostu go torturuj.

Indyki są zwykle szybko ubijane, ponieważ ich zawartość po sześciu miesiącach staje się nieopłacalna, więc z indykami takie fakty są nieznane. W przypadku kogutów brojlerów zdarzały się przypadki, gdy próbowano je zostawić „na później”. W rezultacie kogut był tak ciężki, że nie mógł się już poruszać i tylko czołgał się po podłodze. W rezultacie, jego krewni - kurczaki dziobały jego brzuch i dziobały jego wnętrzności. Więc jeśli ptak jest hodowany w celu szybkiego przybierania na wadze i tego samego szybkiego uboju, nie powinno się go żałować.

Preferowane jest białe upierzenie u brojlerów, ponieważ w tym przypadku nie ma ciemnych punktów nieprzyjemnych dla oka na skórze tuszy.

Jest mało prawdopodobne, że uda się zasadzić ten krzyż, ponieważ, po pierwsze, krzyż drugiej generacji podzieli się na formy rodzicielskie. Po drugie, w sprzedaży zazwyczaj są tylko mężczyźni. I najczęściej samce są sterylne, więc nie mogą nawet hybrydyzować z indykami rodzimymi.

Dwa inne krzyże, wyhodowane przez tę samą firmę, są oznaczone jako Big-8 i Big-9. Na zewnątrz nie ma między nimi różnicy.

Uwaga! Wielkie ptaki indycze krzyżują tylko 118 jaj rocznie, z których wylęga się nie więcej niż 90 indyków.

Krzyże są tworzone przez krzyżowanie „lekkich” indyków i „ciężkich” indyków. Krzyże te są ubijane w ciągu 3-4 miesięcy.

Oprócz brytyjskich krzyży hodowlanych w Rosji, moskiewski brąz, biały szeroki piersiach i kanadyjski szeroki biust są również zalecane w prywatnych gospodarstwach rolnych.

Kanadyjski indyk o szerokich piersiach

Został on wyselekcjonowany w Kanadzie, co znajduje odzwierciedlenie w nazwie rasy. Indyki tej rasy rosną bardzo szybko. Już półtora miesiąca pisklęta indycze ważą 5 kg. Do czasu uboju, 3 miesiące po opuszczeniu jaja, ważą one już 9 kg. Rasa tego typu jest bardzo wygodna w sprzedaży na zamówienie z całymi tuszami. Ktoś potrzebuje małej tuszy, a indyka można ubić już w sześć tygodni, ktoś potrzebuje większego, a tacy kupujący mogą sprzedać trzymiesięcznego indyka.

Uwaga! Indyki tej rasy rosną bardzo szybko w ciągu pierwszych 2-3 miesięcy, po czym ich wzrost ustaje i spada opłacalność ich utrzymania.

Rasa nie została wybrana do tej rasy, dlatego kanadyjczyk o szerokich piersiach ma dziki kolor indyka, czyli czarne pióro z brązowym odcieniem. Zgodnie z tym zdjęciem, kanadyjski szeroko rozstawiony jest prawie niemożliwy do odróżnienia od moskiewskiego brązu i od zwykłych indyków nie-brojlerów.

Kanadyjskie indyki o szerokich piersiach wyróżniają się wczesną dojrzałością, zaczynając składać jaja już po 9 miesiącach.

Kanadyjczyk o szerokich piersiach jest rasą kochającą ciepło, dlatego nie nadaje się do uprawy w północnych regionach Rosji.

Moskwa Brąz Turcja

Wyhodowany w rejonie Moskwy przez krzyżowanie trzech ras. W hodowli używano ras indyków rasy północnej, brązowej, szerokiej i miejscowej z brązu. Moskiewski brąz, lepiej przystosowany do zimnego klimatu i niewymagający specjalnych warunków przetrzymywania, jest z powodzeniem hodowany w centralnych regionach Rosji i na północy Ukrainy.

Opis rasy

Ta rasa indyków, zwana brązem, ma czarne upierzenie. Cały „brąz” w swoim kolorze - brązowy połysk pióra.

Moskiewskie indyki z brązu są znacznie mniejsze niż krzyżówki mięsne i ważą 11-13 kg, indyki - 6-7 kg. Pisklęta w wieku czterech miesięcy mają czas na zysk 4 kg.

Indyk rocznie przenosi do 100 jaj. Zaletą tej rasy jest wysoka płodność jaj i wykluwalność piskląt powyżej 80%. Oficjalny wskaźnik przetrwania wynosi 70-75%, ale wiele zależy od zawartości indyków.

Biały indyk o szerokich piersiach

Łatwo zauważyć, że wizualnie na zdjęciu biały indyk o szerokich piersiach, hodowany w Ameryce, nie różni się od brytyjskich krzyżówek mięsnych, które są jedną z ras rodzicielskich. To prawda, że ​​na zdjęciu widać indyki, ponieważ nie opłaca się hodować indyków do produkcji mięsa. Jednocześnie przybierają na wadze dwa razy mniej niż mężczyźni.

W ZSRR w latach 70. ubiegłego stulecia wprowadzono białe szerokie piersi, a na ich podstawie otrzymano ciężkie, lekkie i średnie krzyże.

Turcja rośnie z białą szeroką klatką piersiową do 100 dni. Po tym można go wysłać na twarz.

To ważne! Biały krzew jest bardzo wymagający pod względem warunków przetrzymywania.

Po rozcieńczeniu konieczne jest utrzymanie określonej temperatury, wilgotności i warunków oświetlenia. Szczególnie boi się białej wilgoci i zimna. W tym przypadku indyki tej rasy są przeziębione.

Biała bluza z indyka zaczyna zamiatać po 9 miesiącach. W roku może mieć ponad sto jaj o płodności 90%. Ale tylko 75% zapłodnionych jaj wykluwa się w inkubatorze.

Biorąc pod uwagę, że rasa jest używana do szerokiej gamy krzyżówek, indyki tej rasy mają również dużą różnorodność rozmiarów. Najlżejszy indyk waży 9 kg, indyk jest dwa razy mniej. Dymorfizm płciowy jest obserwowany we wszystkich grupach, więc nie ma potrzeby, aby mieszkać na indykach.

Przeciętny typ indyka waży 18-17 kg, ciężki do 25 kg.

Cechy zawartości i karmienia indyków brojlerów

Należy zauważyć, że na tle zatłoczonej zawartości indyków brojlerów zauważalna jest nie tylko zmiana ich zachowania, ale także wygaszenie instynktu inkubacyjnego.

Aby uwzględnić normalne naturalne instynkty, każdy musi mieć co najmniej 20 m². Wraz z zatłoczoną zawartością ptaka nie tylko instynkt inkubacyjny zanika, ale cała aktywność umysłowa jest zakłócona, co wyraźnie widać na filmie.

Indyki treści. Farma Volojanin:

Ogólnie rzecz biorąc, warunki zatrzymania nie są najgorsze, ale nie ma wystarczającej ilości miejsca dla indyków. Obnażone ogony pokazują, że indyki walczą między sobą i dziobią pióra sąsiadów. W gospodarstwach przemysłowych indyki przecinają dzioby, aby rozwiązać ten problem.

Brak miejsca na spacery prowadzi również do naruszeń układu mięśniowo-szkieletowego, z powodu których niektóre indyki nie mogą się poruszać.

Karmienie

Lepiej jest karmić indyki brojlerów 5-6 razy dziennie, ponieważ brojlery dużo jedzą.

Przygotowując dawkę indyków brojlerów, konieczne jest przestrzeganie ścisłej równowagi witamin i minerałów. Idealnym rozwiązaniem byłoby karmienie indyków brojlerami specjalną paszą, ale dla drobnych rolników będzie to kosztowniejsze ze względu na różnicę w wielkości dostaw dla dużego kompleksu i prywatnego gospodarstwa. Jak wiesz, hurtowe partie są zawsze tańsze.

Prywatny przedsiębiorca może wydostać się z sytuacji, tworząc mokrą papkę z rozdrobnionego ziarna, odpady kuchenne, zielenie i premiksy mineralno-witaminowe dla indyków. Ale ponieważ jest mało prawdopodobne, że będzie w stanie precyzyjnie sprostać wymaganemu składowi chemicznemu, wydajność tuczu będzie niższa niż w kompleksach przemysłowych.

Należy pamiętać, że wszystkie brojlery dowolnego rodzaju drobiu są bardzo wrażliwe na warunki i skład paszy. Przy nieprzestrzeganiu koniecznych warunków brojlery nie przybierają na wadze, co wywołuje mity o pompowaniu ptaków sterydowych.

Podstawą zagranicznej paszy dla brojlerów jest soja, ze względu na wysoką zawartość białka, w której brojler bardzo szybko przybiera na wadze. Ponadto soja jest tańsza niż jakiekolwiek inne ziarno. Stąd niski koszt obcego mięsa drobiowego.

Wniosek

Jednak w następstwie ogólnego ruchu „produktów przyjaznych środowisku” prywatny przedsiębiorca może uzyskać dobry dochód ze sprzedaży indyków brojlerów pod marką produktu ekologicznego. Ta marka jest dwa do trzech razy bardziej niż zwykle, przy okazji, niektórzy przedsiębiorczy mieszkańcy wsi korzystają.