Rodzaj zielnych roślin kwitnących multicolon (Agastache) występuje głównie w klimacie umiarkowanym kontynentu północnoamerykańskiego. Ale ponieważ przodek rodzaju jest nieco starszy niż czas rozbieżności kontynentów, w Azji jest tylko jeden przedstawiciel tego rodzaju. Kundel jest pomarszczony, to tybetański lofant, pochodzący z Azji Wschodniej. W Chinach roślina ta jest uważana za nieco słabszą niż żeń-szeń i jest stosowana w tradycyjnej medycynie wśród 50 podstawowych ziół.

Opis roślin tybetańskich lofantów

Agastache rugosa ma wiele innych nazw:

• Koreańska mennica (należy do tej samej rodziny yasnotkovyh);
• fioletowy olbrzymi hizop;
• niebieska lukrecja;
• Mięta indyjska;
• pomarszczony olbrzymi hizop;
• Chińska paczula;
• Huo Xiang;
• Lofant tybetański

Ten ostatni pochodzi z innej nazwy łacińskiej - Lophantus tibeticus. Nazwa ta jest synonimem Agastache rugosa.

Obszar dystrybucji tej rośliny na wolności - cała Azja Wschodnia:

• Korea;
• Wietnam;
• Japonia;
• Chiny;
• Tajwan

W Rosji w Kraju Nadmorskim rośnie multikon tybetański.

Lofant tybetański to wieloletnia trawa o wysokości 0, 4–1 mz czworokątnymi łodygami. Liście są duże: 4, 5-9 cm długości, 2-6 cm szerokości. Forma może być lancetowata lub jajowata. Podstawa liścia ma kształt serca. Scape od 1, 5 do 3, 5 cm, krawędź arkusza jest postrzępiona. Ostrza liści są cienkie. Na górnej stronie liście są ciemnozielone, na dolnej stronie są lekkie. Po obu stronach płyty liściowe są puchowe.

Kwiaty zbierane są w kwiatostanach w kształcie kolców, których długość wynosi do 10 cm, a średnica wynosi 2 cm. Na szypułkach poniżej znajdują się również liście, w formie takiej samej jak główne. Ale rozmiar tych liści jest mniejszy.

Kwiaty biseksualne i zdolne do samozapylenia. Obecne i zapylanie owadami. Długi kielich (4-8 mm), pomalowany na kolor fioletowy lub liliowy. Koronka o dwóch wargach ma długość 7-10 mm. Kwitnienie trwa od czerwca do września.

Istnieją formy tybetańskiego lofanta z białymi, fioletowymi i niebieskimi kwiatami. Biali mają ostrzejszy zapach niż kolor. Na zdjęciu wszystkie trzy odmiany lofanta tybetańskiego.

To ważne! W procesie uprawy opracowano dekoracyjną odmianę tybetańskiego lofantu „Złoty Jubileusz”, który ma żółto-zielone liście.

Różnice lofanta anisovogo i tybetański

Większość wielokolorowych jest bardzo podobna. Multicolon tybetański jest często mylony z bochenek anyżu / kopru włoskiego. Nawet kolor kolorów w niektórych formach lofanta jest podobny. Lofant anyżowy rośnie wyżej niż tybetański, ale zakres wzrostu tych ziół jest taki sam i nie można z całą pewnością stwierdzić, która roślina jest.

Wysokość anis lofanta to 45-150 cm, tybetański - 40-100 cm, fioletowe lub różowo-niebieskie kwiaty Anisic, purpurowe lub niebieskie kwiaty tybetańskie.

Różnica między dwoma typami lofanta w regionie pochodzenia i aromacie rośliny. Ojczyzna anisnogo - Ameryka Północna, Tybetan - Azja. Zapach kopru przypomina zapach anyżu, od którego pochodzi nazwa trawy. Tybetańczyk ma swój własny zapach.

W Stanach Zjednoczonych anyż lofant jest uprawiany na skalę przemysłową w celu produkcji miodu o specyficznym smaku i zapachu. Rośliny są używane do przypraw.

Zdjęcie lofanta kopru włoskiego. Bez lupy i specjalnej wiedzy o różnicach nie widać.

Zastosowanie terapeutyczne

Dla celów terapeutycznych oba rodzaje są stosowane tylko w medycynie tradycyjnej. A informacje o nich tutaj mają 3 wersje:

• anyż - leczenie, tybetański - przyprawa;
• Tybetański - leczniczy, anyż - przyprawa;
• Oba typy Lofanta mają podobne właściwości lecznicze.

Trzecia wersja wygląda na najbardziej wiarygodną. Efekt placebo czasami działa cuda.

To ważne! Medyczne właściwości żadnego z typów lofantowa nie są potwierdzone przez oficjalną medycynę.

Skład chemiczny rośliny

Dzięki składowi chemicznemu rośliny ma taką samą sytuację, jak jej wartość terapeutyczna. Oznacza to, że nie przeprowadzono poważnych badań w związku z brakiem wartości tych roślin jako leczniczych. A opisując skład chemiczny, typy lofantów są często mylone. Według angielskich źródeł roślina zawiera:

• estragol;
• p-anizaldehyd;
• Aldehyd 4-metoksykinalowy;
• pahidopol;
• estragol (60-88%), jest głównym składnikiem olejku bazylii;
• d-limonen;
• kariofen;
• kwas heksadekanowy;
• kwas linolowy.

Dane rosyjskie są nieco inne:

• kwasy hydroksycynamonowe;
• luteolina;
• umbelliferon;
• kwercetyna;
• taniny (6, 5-8, 5%).

Często skład tybetańskiego lofanth jest odpisywany od bardziej studiowanego anyżu.

Zawartość chromu w tybetańskim lofanie nie została potwierdzona nawet przez wymyślone badania na rzecz reklamy. Wysoka zawartość chromu, rzekomo zapobiegająca starzeniu się, przypisywana jest lofantowi z anyżu (pochodzenie gatunku to Ameryka Północna). A nawet o anyżu lofant nie ma innych danych niż „badania” pewnego dr V. Evansa z USA. Badania rzekomo przeprowadzono w 1992 r. I wywołały sensację. Wzmianka o lekarzu znajduje się tylko w rosyjskojęzycznych artykułach reklamowych.

Ale pewna ilość chromu jest oczywiście dostępna w obu typach Lofanta. Ale ta ilość nie zależy od rodzaju rośliny, ale od obecności pierwiastka w glebie.

Sadzenie i opieka nad tybetańskim lofantem

W tybetańskim lofacie, w pierwszym roku po zasiewie, plon nasion dojrzewa pod koniec września. W kolejnych latach nasiona należy zbierać 2-3 tygodnie wcześniej. Wielobarwny tybetański produkuje maksymalną liczbę nasion w 3-4 roku życia.

Trawa jest bezpretensjonalna, a uprawa tybetańskiego lofanta nie jest trudna. Lofant „mając wybór” preferuje żyzną glebę odporną na wilgoć i dobre słońce. W cieniu słabnie aromat rośliny.

Tybetański multikon rozmnaża się na dwa sposoby:

• podział korzeni;
• nasiona.

Najłatwiejszym i najłatwiejszym sposobem rozmnażania jest wyhodowanie tybetańskiego lofanta z nasion.

Rozmnażanie nasion

Owoc lofanta jest wielkości maku, dlatego nie można go zakopać w glebie. Ich kiełkowanie naziemne. Siew nasion wiosną w połowie maja. Kiełki pojawiają się 2 tygodnie po wysiewie.

Nasiona są nalewane na przygotowaną, bardzo drobno rozluźnioną glebę i „przybijane” do ziemi za pomocą butelki z rozpylaczem. W ciągu tych dwóch tygodni ziemia jest utrzymywana w stanie wilgotnym przez rozpylanie wody zamiast wylewania konewki.

Możesz rosnąć lofant przez sadzonki. W tym przypadku pewna ilość nasion jest umieszczana w każdym pojemniku. Sadzenie sadzonek lofanth tybetańskich można rozpocząć pod koniec marca lub na początku kwietnia. Zasady kiełkowania są takie same jak w przypadku innych sadzonek.

Po 7-12 dniach po kiełkowaniu źdźbło trawy uzyskuje parę przeciwległych okrągłych liści. Tydzień później pojawia się druga para. Korzenie rozwijają się równolegle. Tybetański wielokolonowy system korzeniowy jest wystarczająco silny i już w młodym stanie ma 7-10 bocznych korzeni.

Pod koniec maja sadzonki wraz z ziemistym gruzem zostają przeniesione na stałe miejsce. Pomiędzy roślinami pozostała odległość 25 cm, szerokość rzędów 70 cm Dalsza opieka polega na szybkim podlewaniu i odchwaszczaniu.

Kwitnienie rozpoczyna się pod koniec lipca i trwa do września. Czasami lofant może kwitnąć do mrozu.

Reprodukcja przez korzenie

Tybetański multifridding może być również propagowany przez jego korzenie. Wykop je późną jesienią lub wczesną wiosną. Oddzielne i zasadzone w nowym miejscu. Odległość między sadzonkami wynosi 30 cm.

Przydatne właściwości tybetańskiego lofanta

Tybetańscy Koreańczycy używają wozideł o wysokiej zawartości popiołu jako przyprawy do potraw. Chińczycy inaczej patrzą na tę trawę. Wierzą, że koreańska mennica może pomóc w wielu rodzajach chorób. Jest używany:

• jako środek uspokajający;
• środek immunostymulujący;
• poprawić krążenie krwi;
• tak bakteriobójcze;
• normalizować ciśnienie krwi;
• zwiększyć potencję męską;
• jako środek przeciwzapalny;
• normalizować metabolizm.

Jest informacja, że ​​wywar z wielobarwnego rozpuszcza zatyczki siarki w uszach. Ale zwykła woda radzi sobie również z tym zadaniem.

Zasady zaopatrzenia w surowce

Tradycyjna medycyna całkowicie wykorzystuje powietrzną część rośliny. Świeża trawa działa lepiej, ale zimą nie ma miejsca, żeby ją wziąć. Jednocześnie w zimie człowiek potrzebuje preparatów wspomagających układ odpornościowy. Nawet jeśli tybetański multicolon nie jest naprawdę leczniczy, będzie służył jako dobry dodatek do herbaty i aromatycznych przypraw do potraw.

Podczas zbierania tybetańskiego lofanta musisz przestrzegać pewnych zasad:

• zbierać trawę w środku lata;
• po wycięciu niezbędnych części z zebranych surowców usuń wszelkie zanieczyszczenia;
• suszona trawa w cieniu w przeciągu;
• złożony zebrany lofant przechowywany w płótnie lub papierowej torbie.

Okres trwałości przedmiotu obrabianego wynosi 1 rok.

Wskazania do użycia

W medycynie ludowej tybetański lofant jest używany niemal jako panaceum na wszystkie choroby jednocześnie. Zakres jego wykorzystania:

• rekonwalescencja w sytuacjach stresowych, po kryzysie nadciśnieniowym i udarze;
• przeciwzapalny dla przewodu pokarmowego;
• zwiększyć odporność;
• leczenie dróg oddechowych od ostrych infekcji dróg oddechowych do zapalenia płuc i astmy oskrzelowej;
• z chorobami wątroby;
• z problemami z układem moczowo-płciowym.

Uważa się również, że spanie na materacu i poduszce, wypchane tybetańskim multikonem, trwale łagodzi bezsenność, ból głowy, uzależnienie meteorologiczne, a nawet grzyby.

Alkoholowa nalewka lofantu stosowana jest w chorobach CVD, niedowładach, porażeniach i drżeniu kończyn. Rosół, żel i proszek z liści lofanta reklamują się jako dobry lek na grzyby skórne.

To ważne! Gdyby grzyby zareagowały tak dobrze na leczenie, wiele miesięcy kursów silnych antybiotyków nie byłoby potrzebne.

Tybetańskie techniki użycia Lofanta

W ojczyźnie wielokulturowej trawy tybetańskiej jest popularna jako przyprawa do żywności. W Korei Południowej dodaje się go do duszonego mięsa i ryb. Czasem używany do koreańskich naleśników.

W medycynie ludowej lofant stosuje się w formie:

1. Infuzja do użytku wewnętrznego: 1 łyżka. l szklanka wrzącej wody. Zawinąć i nalegać 3 godziny. Szczep. Dodaj miód Pij przed posiłkami za ½ szklanki 3 razy dziennie.
2. Infuzja do użytku zewnętrznego: 4 łyżki. l na 2 szklanki wrzącej wody przez 2 godziny. Zastosuj infuzję do pocierania skóry i płukania włosów.
3. Nalewka do użytku wewnętrznego wykonana jest ze świeżych surowców: 200 g kwiatów i liści na 0, 5 litra wódki. Domagaj się miesiąca w ciemnym miejscu. Okresowo wstrząsać. Spożywaj 10 kropli w 120 ml wody rano i wieczorem, a 20 kropli w lunchu 30 minut przed posiłkami.

Infuzja do użytku wewnętrznego jest stosowana w zapaleniu przewodu pokarmowego, w celu poprawy działania układu sercowo-naczyniowego, uspokojenia ośrodkowego układu nerwowego

To ważne! Wszystkie te właściwości są zwykle przypisywane miodowi.

Aby złagodzić stan zapalny skóry na twarzy, wykonaj żel ze świeżych młodych liści lofant. Surowce są mielone w moździerzu na jednolitą zieloną masę i dodaje się tam morelę lub oliwę z oliwek. Na 100 g świeżych liści weź 2-3 łyżki. łyżki oleju i dodać 1 ml esencji octu.

Przechowuj żel w lodówce i stosuj w razie potrzeby. Jeśli dodasz do niego 50 g oleju z jodły i soli, otrzymasz dobre lekarstwo na odciski.

Przeciwwskazania dla tybetańskiego lofanta

Fundusze oparte na multikonie tybetańskim nie mają żadnych specjalnych przeciwwskazań. Należy zachować ostrożność u osób cierpiących na niedociśnienie i zakrzepowe zapalenie żył. Ale zadawanie pytania lekarzowi w żadnym wypadku nie boli.

Konieczne jest ostrożne przyjmowanie leku od tybetańskiego lofanta i małych dawek, ponieważ nikt nie jest w stanie przewidzieć indywidualnej reakcji organizmu. Dawka leku jest stopniowo zwiększana do wymaganej.

Wniosek

Tibetan Lofant - kontrowersyjna roślina pod względem rzeczywistego działania terapeutycznego. Ale jeśli nie wyleczy, nie będzie mógł go zranić. Ale może ozdobić ogród i nadać potrawom oryginalny smak i zapach.