Wielu ogrodników w północnych regionach marzy o uprawie orzecha włoskiego. Ale nawet jeśli możliwe jest wyhodowanie drzewa w stanie mniej lub bardziej dorosłym, to prawie niemożliwe jest uzyskanie z niego dojrzałych owoców. Mandżurska nakrętka, która czuje się dobrze na północy środkowej strefy, aż do regionu Archangielska, a także na Uralu i na Syberii, będzie dobrą alternatywą dla niego. Poniżej znajdują się różne zdjęcia i opisy orzechów mandżurskich, wraz ze szczegółami dotyczącymi wymagań dotyczących kultury i jej opieki.

Opis nakrętki mandżurskiej

Istnieje kilka innych nazw tego drzewa - nakrętka Dumbeya, Ussuri filbert. Dla mieszkańców regionu przybrzeżnego ten gigant wcale nie jest cudem. Ponieważ jego ojczyzną jest Daleki Wschód, Chiny i Półwysep Koreański. W naturze rośnie w dolinach rzek, na bogatych w próchnicę, oddychających glebach, w lasach liściastych i na obszarach górskich, do wysokości 500-600 m.

Stąd jego podstawowe wymagania dotyczące warunków wzrostu. Drzewa wykazują wysokie wymagania dotyczące żyzności gleby. Na zbyt ciężkich, gliniastych i zimnych glebach rozwija się powoli, przedwcześnie pojawiają się suche końcówki, drzewo może nawet umrzeć. Może wytrzymać tymczasowy brak wilgoci, ponieważ ma głęboki system korzeniowy. Powódź występuje tylko w trybie krótkoterminowym.

Uwaga! Jeśli orzech mandżurski jest dobry, aktywnie rozwija się i rodzi owoce, oznacza to, że na tym obszarze występują żyzne i osuszone gleby.

Ze wszystkich drzew orzechowych znanych w przyrodzie jest to najbardziej odporny na mróz gatunek. Może wytrzymać zimowe mrozy do –46 ° C, a według niektórych danych nawet do –52 ° C.

To prawda, że ​​więcej drzew tego gatunku cierpi nie tyle z zimowych przymrozków, co z późnych wiosennych przymrozków. Najmłodszy z pędów i liści nie może wytrzymać nawet krótkotrwałego obniżenia temperatury do - 3-4 ° C, mogą stać się czarne i kruszyć. Wraz z nimi cierpią również kwiaty, w wyniku czego owocowanie w obecnym sezonie może być albo zbyt słabe, albo w ogóle nie może być oczekiwane. Oczywiście wzrost nowych młodych pędów jest wznawiany z wolnych pąków, ale ogólny rozwój drzewa jest opóźniony, a pędy mogą nie mieć czasu dojrzewać do następnej zimy.

Ten orzech jest kochający światło, ale może znosić penumbra. W ciągu pierwszych kilku lat życia wymaga nawet cieniowania. Ale jeśli dasz mu dużo światła, doprowadzi to do rozszerzenia jego korony, przyspieszenia początku owocowania i zwiększenia wydajności.

Drzewa są stosunkowo odporne na dym i gaz. Dlatego świetnie nadaje się do ogrodnictwa dużych miast. Ale nawet w kraju, jeśli dasz mu wystarczająco dużo wolnego miejsca, orzech mandżurski poczuje się doskonale, tworząc cień i komfort oraz chroniąc go przed owadami krwi.

W warunkach naturalnych drzewa mogą osiągnąć wysokość 28–29 m. Średnia szerokość pnia wynosi 60-70 cm, ale czasami osiąga 100 cm średnicy.

Pień jest zwykle prosty i równy, pokryty ciemnoszarą korą z głębokimi rowkami. Młode pędy - żółtobrązowe, owłosione. Drewno ma bardzo piękną, solidną teksturę. Może być używany do produkcji mebli i różnorodnych produktów artystycznych.

Korona Mandżurska

Orzechy włoskie odznaczają się dekoracyjnym wyglądem korony, który może być rozłożysty lub szeroki, ażurowy lub raczej gruby. Jest to jedno z najbardziej malowniczych drzew w tajdze Dalekiego Wschodu, które swoim wyglądem przypomina nawet niektóre odmiany palm. W warunkach naturalnych często tworzy kilka pni. W hodowli można wytwarzać rośliny jednopienne. Średnica korony może osiągnąć 10 m.

Jednak w regionach północnych rośnie nawet jako krzew, który nie przeszkadza w zbieraniu orzechów.

Mandżurskie Liście

Oczywiście taki dekoracyjny wygląd korony zależy przede wszystkim od kształtu i wielkości liści. Są większe niż liście orzecha włoskiego. W długości mogą osiągnąć 100-125 cm, a szerokości - do 40 cm Liście są pierzaste. Każdy arkusz składa się z 15-19 liści.

Liście orzecha mandżurskiego mają bogaty zestaw olejków eterycznych, fitoncydów, alkaloidów i innych przydatnych substancji. Dlatego po potarciu pojawia się silny charakterystyczny zapach. Fitoncydy, które wydzielają liście, odstraszają komary i inne owady, więc szkodniki prawie nie przeszkadzają roślinie. I sam służy jako niezawodny ochraniacz przed owadami ssącymi krew przy projektowaniu strefy rekreacyjnej na działce ogrodowej.

Ponadto liście zmieniają kolor podczas sezonu wegetacyjnego, co sprawia, że ​​drzewa są jeszcze bardziej atrakcyjne. Wiosną liście są szaro-zielone z powodu pokwitania, latem stają się jasnozielone, a jesienią nabierają żółto-złotego odcienia.

Uwaga! Osobliwością orzecha mandżurskiego jest przyjazny i stosunkowo wczesny opad liści.

Korzenie Mandżurskie

System korzeniowy takich ogromnych drzew jak mandżurska nakrętka jest bardzo silny i głęboki. Dzięki temu drzewa są odporne na silne wiatry huraganów i mogą nawet przetrwać krótkotrwałą suszę. Tworzą głęboki korzeń palowy i mogą również pomóc w tworzeniu płytko leżących korzeni bocznych. Aby to zrobić, po pierwszym roku życia odcina się korzeń na głębokości około 40 cm.

Jak rozkwita orzech mandżurski

Będąc rośliną jednopienną, orzech mandżurski tworzy osobno kwiaty żeńskie i męskie. Męskie kwiaty wyglądają bardzo malowniczo, wisząc w formie długich kolczyków, które powstają jednocześnie z pąkami. Kwiaty żeńskie prezentowane są w postaci małych, lekko kwitnących pędzli, które tworzą się na samym końcu pędów.

Zapylenie występuje głównie z powodu wiatru. Nadszedł czas kwitnienia około kwietnia-maja. Warunki kwitnienia kwiatów męskich i żeńskich nie zawsze pokrywają się z tym samym drzewem, co może komplikować samozapylenie. Dlatego, aby uzyskać gwarantowane plony, zaleca się sadzić kilka drzew tej odmiany.

Uwaga! Okres kwitnienia trwa około 7 dni.

Owoc Mandżurski

Owoce orzecha mandżurskiego nieco przypominają orzechy włoskie, ale różnią się rozmiarem, kształtem i co najważniejsze ich zawartością wewnętrzną, co wyraźnie widać na zdjęciu drzewa:

Na gałęziach są przymocowane w postaci skupisk 3-8 sztuk. Ich dojrzewanie następuje w okresie żółknięcia liści, które w zależności od warunków pogodowych w regionie może nastąpić pod koniec sierpnia i przez cały wrzesień.

Owoce są owalne, a nawet lekko podłużne. Pokryte są owocnią, która początkowo reprezentuje gęstą zieloną skórę. W miarę dojrzewania orzechów owocnia zaczyna brązowieć, a następnie pokrywać się ciemnymi plamami. Oznacza to, że owoce w środku są dojrzałe. Proces dojrzewania jest zwykle nierówny i może trwać miesiąc. Dojrzewające orzechy spadają z drzewa, a owocnia jest w pełni ujawniona.

Same owoce mają bardzo mocną i mocną skorupę w porównaniu do orzechów włoskich. Wielkość owocu wynosi około 3 cm szerokości i do 6 cm długości.

Ziarna orzechów w środku są nie tylko jadalne, ale także wyróżniają się pysznym smakiem. Zawierają około 55% cennego oleju jadalnego. To prawda, że ​​masa jąder w stosunku do masy całego płodu wynosi tylko około 20%. Ponadto są one dość trudne do wydobycia z orzechów.

Ale czystość owoców sięga 98%. Oznacza to, że procent wysokiej jakości (nieskażonych) jąder w orzechach jest bardzo wysoki.

Uwaga! 1 kg suszonych owoców zawiera około 115-120 kawałków orzechów.

Nutshell to cenny materiał do produkcji ozdobnych ozdób, szkatułek i innych przedmiotów sztuki ludowej. Jest również używany jako barwnik do tworzenia różnych ciemnych kolorów.

Jak szybko rośnie orzech mandżurski?

Ten orzech jest w stanie rozwijać się i rozwijać bardzo szybko. Sadzonki roczne mają wysokość około 25-30 cm, już w drugim roku, w zależności od warunków wzrostu, mogą osiągnąć wysokość 50-80 cm, w ciągu trzech lat wysokość niektórych sadzonek może przekroczyć 100 cm, w ciągu 5 lat osiągnąć 2 m. W okresie od 5 do 20 lat tempo wzrostu może być największe. Zatem roczny wzrost w tym okresie może wynosić od 50 cm do 1 m.

W warunkach naturalnych 10-letnie drzewa mogą osiągnąć wysokość 4-5 m, a średnica ich pnia 5-6 cm, a drzewo rośnie najintensywniej do 80-90 lat, a następnie znacznie zwalnia. Jednocześnie drzewa łatwo żyją do 200, a czasem nawet do 300 lat. Jednak po osiągnięciu wieku 100 lat główny wzrost przestaje się rozwijać, a nowe pędy rosną tylko w zamian za uszkodzone.

To ważne! Wśród całej rodziny orzechów gatunek ten ma najkrótszy sezon wegetacyjny. Dzięki temu może być uprawiana w stosunkowo północnych regionach.

W którym roku jest mandżurski owoc

Czas wejścia do owocowania zależy od warunków uprawy i pielęgnacji drzewa. W dobrych warunkach pierwsze owoce mogą pojawić się w wieku 5-7 lat. Ale przyzwoitych zbiorów z drzewa można się spodziewać dopiero w 12-14 roku życia.

Jak kiełkować mandżurską nakrętkę w domu

Metoda hodowli nasion jest główną cechą tego orzecha. Ponieważ sadzonki korzeni bardzo źle i wymagają użycia stymulantów i specjalnego profesjonalnego podejścia. Niektóre cenne odmiany można rozmnażać za pomocą szczepionek, aby utrzymać odmianę w czystości. Przecież przy reprodukcji nasion nie zawsze jest możliwe zagwarantowanie całkowitego zachowania cech rośliny macierzystej.

Kiełkowanie nasion podczas siewu gleby wynosi około 70%. A jeśli kiełkujesz orzechy w domu, ich kiełkowanie można zwiększyć do 85-90%. Ale w tym celu konieczne jest przeprowadzenie wstępnej stratyfikacji, a orzech mandżurski zostanie zasadzony wiosną. Dla pomyślnego kiełkowania najlepiej jest wziąć jeden lub dwa lata owoców. Od trzeciego roku życia kiełkowanie orzechów zaczyna gwałtownie spadać.

Poniżej opisano czynności krok po kroku dotyczące kiełkowania orzechów w domu.

1. Zaraz po zebraniu orzechy są przechowywane w piwnicy lub w innym chłodnym miejscu aż do początku stratyfikacji.
2. Stratyfikacja może trwać od 2 do 6 miesięcy. Dlatego w listopadzie lub grudniu owoce wyjmuje się z magazynu i umieszcza w pojemniku wypełnionym mokrym piaskiem rzecznym.
3. Orzechy muszą być całkowicie pokryte piaskiem.
4. Pojemnik umieszcza się w plastikowej torbie z kilkoma otworami i umieszcza na dwa miesiące w miejscu o temperaturze około + 3-5 ° C. To ważne! Raz w tygodniu pojemnik na owoce należy sprawdzić pod kątem wilgoci i pleśni.
5. Po kilku miesiącach niektóre orzechy mogą zacząć kiełkować.
   

6. W każdym razie, około miesiąc przed planowanym lądowaniem w ziemi, owoce wyjmuje się z piasku i myje w ciepłej wodzie.
7. Następnie orzechy umieszcza się w głębokim pojemniku wypełnionym ciepłą wodą przez około 10 dni. Woda w zbiorniku musi być zmieniana codziennie.
8. Na ostatnim etapie owoce są umieszczane w pudełku ze sterylnym lekkim podkładem na głębokości około 7-8 cm.
9. Pudełko pozostawia się w temperaturze pokojowej.
10. W ciągu miesiąca orzechy muszą kiełkować do pewnego stopnia. Niektórzy mogą po prostu rozproszyć powłokę, podczas gdy inni nawet tworzą korzeń i kiełkują.

Teraz owoce są gotowe do sadzenia w ziemi. Jeśli na zewnątrz jest jeszcze zimno, można je tymczasowo wylądować pojedynczo w dużych donicach. Należy jednak pamiętać, że rozwój sadzonek może nastąpić zbyt szybko, a korzeń można łatwo uszkodzić podczas przeszczepu.

Istnieje inna droga do tak zwanej przyspieszonej stratyfikacji orzechów. Aby to zrobić, w marcu owoce są nalewane gorącą wodą (o temperaturze około + 50-70 ° C) na jeden dzień. Następnie owoce zakopuje się w mokrym piasku i pozostawia w normalnych warunkach pokojowych. W ciągu miesiąca orzechy zaczynają kiełkować i można je przesadzić na otwarty teren, najlepiej w stałe miejsce.

Jak posadzić mandżurską nakrętkę

Należy wybrać miejsce wyładunku dla dobrego wzrostu i rozwoju drzew, biorąc pod uwagę następujące czynniki:

1. W samym miejscu sadzenia i w pobliżu w promieniu 10 m nie powinno być żadnych budynków kapitałowych i wysokich drzew, aby uniknąć problemów z systemem korzeniowym w przyszłości.
2. Wiadomo, że wybór liści orzecha mandżurskiego hamuje wzrost i rozwój niektórych roślin, w szczególności winogron i jagód. Dlatego nie należy sadzić orzechów w pobliżu tych roślin.
3. Miejsce nie powinno być zalane wiosną, a poziom wód gruntowych nie powinien być zbyt wysoki.
4. Reakcja gleby na sadzenie nasion może być dowolna: od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. Pożądane jest jedynie zapewnienie dobrego drenażu i pewnej podaży składników odżywczych. Zwykle do tych celów stosuje się dodatek popiołu drzewnego.
5. Aby zapewnić dobry drenaż, dno lądowiska jest ułożone z mieszaniną kamieni lub rozbitej cegły i piasku na około 1/3 głębokości wykopanego otworu.

Jeśli w opisie sadzenia orzecha mandżurskiego występują jakiekolwiek niejasności, zdjęcie lub załączony film pomoże zilustrować szczegóły procesu.

Głębokość sadzenia nasion wynosi 8-10 cm, zwykle 2-3 orzechy wkłada się do jednej studzienki, a następnie pozostawia się tylko najsilniejszy kiełek. W tym przypadku odległość między otworami wynosi około 10-12 metrów.

Możesz zrobić inaczej. Zasiej nasiona w tak zwanym shkolku, skąd jesienią zostaną przeniesione do stałego miejsca wzrostu. W shkolke na jednym placu. m może pomieścić nie więcej niż 10 owoców.

Powinieneś wiedzieć, że sadzonki orzecha mandżurskiego w pierwszym roku życia wyrastają przede wszystkim z korzenia palowego, którego długość może osiągnąć 50-70 cm jesienią, a część powietrzna rozwija się znacznie wolniej. Z tego powodu zaleca się jak najszybsze przeszczepienie. Już w drugim roku życia może spowodować znaczne uszkodzenie systemu korzeniowego podczas przesadzania sadzonki na stałe miejsce.

Jeśli potraktujesz owoce przed posadzeniem nafty lub innymi środkami ochrony, które nie są atrakcyjne dla myszy, najlepszym rozwiązaniem byłoby zasadzenie jej na ziemi jesienią, niemal natychmiast po zbiorze. W tym przypadku nie ma potrzeby stratyfikacji, ponieważ postępuje ona naturalnie. Orzechy kiełkują znacznie szybciej niż podczas sadzenia wiosennego, pędy są mocniejsze i żywotniejsze, a jesienią drewno na pędach ma czas na dojrzewanie i tym samym przygotowanie się do trudnych warunków zimowych.

Sadzenie owoców zwykle na krótko przed ustanowieniem stałej pokrywy śnieżnej. I upewnij się, że zimą lądowisko jest stale pokryte dużą warstwą śniegu.

Jak wyhodować orzech mandżurski

Uprawianie tej odmiany orzecha włoskiego nie jest tak trudne, jak mogłoby się wydawać, zwłaszcza jeśli przestrzegasz wszystkich podstawowych wymagań dotyczących pielęgnacji.

Jak podlewać i karmić

Orzech mandżurski jest dość wybredny pod względem ilości wilgoci obecnej w korzeniach. Nie toleruje długotrwałej stagnacji wilgoci (więcej niż 5-7 dni), a jej brak. Młode sadzonki, które nie mają jeszcze wystarczająco rozwiniętego systemu korzeniowego, są szczególnie wrażliwe na brak wilgoci. W pierwszych dwóch latach życia młode rośliny wymagają regularnego podlewania, co najmniej raz w tygodniu, zwłaszcza jeśli jest sucho. Od trzeciego roku życia wystarczy podlewać drzewa raz w miesiącu. W przypadku ciężkiej suszy młode sadzonki można dodatkowo nawadniać wężem lub opryskiwaczem, aby zachować świeżość liści i młodych pędów.

Wskazówka! Dobrym sposobem na zachowanie wilgoci w korzeniach jest mulczowanie strefy korzeni ściółką, torfem i słomą.

Ubiór górny jest niezbędny dla młodych drzew, począwszy od drugiego roku życia. Najlepiej zrobić to w maju-czerwcu, w okresie najbardziej intensywnego wzrostu i powstawania drzew. Nawozy potasowo-fosforowe są stosowane jako opatrunek wierzchni. Najczęściej jest to popiół drzewny z superfosfatem. Jeśli istnieje taka potrzeba, nawożenie można powtórzyć pod koniec lipca, na początku sierpnia, ale nie później, aby nie powodować nadmiernych procesów wzrostu w tym okresie.

Użyteczną procedurą w uprawie wszystkich rodzajów orzechów jest coroczne usuwanie drzew wokół obwodu korony. Robi się to zazwyczaj wiosną po całkowitym rozmrożeniu ziemi. Ta procedura sprzyja dotlenieniu górnych warstw ziemi. Możesz lekko wypełnić wykop wykopany humusem, który posłuży jako dodatkowe karmienie drzewa.

Jak przyciąć orzech mandżurski

Jeśli orzech mandżurski ma wystarczająco dużo wolnej przestrzeni do normalnego wzrostu, praktycznie nie wymaga przycinania i formowania korony. Naturalnie tworzy atrakcyjną szeroką koronę bez specjalnych sztuczek. Dlatego przycinanie powinno być przeprowadzane wyłącznie w celach sanitarnych, podczas usuwania suszonych lub połamanych gałęzi.

Co więcej, procedura ta jest przeprowadzana głównie późną wiosną, tak że w czasie największego przepływu soków nie powoduje to zbyt dużych kłopotów drzew.

Jak stworzyć mandżurską nakrętkę

Tworzenie się drzew, jak wspomniano powyżej, nie jest wymagane, jeśli zakład ma optymalne warunki dla wzrostu i rozwoju. Jeśli z jakiegoś powodu ogrodnik chce uformować krzak z drzewa lub zmniejszyć całkowitą wysokość rośliny, to w drugim roku konieczne jest przecięcie środkowego pnia na pół. W tym przypadku drzewo będzie rosło jako kompozycja wielopunktowa.

Jak przygotować orzech mandżurski na zimę

Pożądane jest ogrzanie młodych sadzonek przed zimą. W tym celu shtamb i główne szkieletowe gałęzie są owinięte włókninowym materiałem izolacyjnym lub po prostu płótnem. Aby chronić drzewo mandżurskie przed uszkodzeniem przez gryzonie, jest ono dodatkowo owinięte siatką, która jest również dodawana do ziemi wokół niego. Po obfitych opadach śniegu powierzchnia śniegu wokół pni drzew jest dodatkowo deptana, aby zapobiec przebiciu gryzoni przez przejścia w strefie korzeniowej drzew.

Ta odmiana orzechów jest szczególnie podatna na oparzenia słoneczne, co jest szczególnie niebezpieczne wiosną. Dlatego jesienią i wiosną pień i główne gałęzie szkieletowe muszą być pokryte mieszaniną wapna i gliny z dodatkiem kleju.

Cechy uprawy w różnych regionach

Ze względu na specjalną mrozoodporność i względną bezpretensjonalność orzech mandżurski może być uprawiany w różnych regionach Rosji, gdzie może łatwo zastąpić bardziej termofilne i niestabilne odmiany orzechów.

Uprawa mandżurskiej orzechy na Syberii

Co dziwne, trudne warunki syberyjskie nadają się do udanej uprawy tej odmiany orzecha włoskiego. Przecież zwłaszcza niskie temperatury zimą drzewa tolerują stosunkowo łatwo. Zarówno wiosna, jak i lato na Syberii przypadają później niż w warunkach strefy środkowej. Ale potem drzewa budzą się później i nie mają czasu, aby dostać się pod wiosenne przymrozki, które są w stanie znacznie opóźnić rozwój orzechów w środkowym pasie.

Oczywiście wysiew nasion w warunkach syberyjskich przesuwa się na maj i mniej więcej pokrywa się z okresem, w którym zazwyczaj sadzą ziemniaki. Jesienią pożądane jest silniejsze owinięcie młodych sadzonek, zwłaszcza w pierwszych latach życia. Reszta sadzenia i pielęgnacji orzechów mandżurskich na Syberii zasadniczo nie różni się od innych regionów.

Uprawa orzechów mandżurskich na Uralu

Przy uprawie orzechów mandżurskich na Uralu należy przestrzegać wszystkich standardowych wymagań dotyczących pielęgnacji tej uprawy.

Spośród tych funkcji można tylko zauważyć, że pożądane jest sadzenie i przesadzanie sadzonek na wiosnę, tak aby drzewa miały więcej możliwości zakorzenienia się w nowym miejscu i wzmocnienia.

Druga funkcja pielęgnacji dotyczy procedury przycinania. W warunkach Uralu, zarówno wczesne (w kwietniu, maju, a nawet w pierwszej połowie czerwca), jak i późne (lipiec-sierpień) przycinanie może powodować uszkodzenia pni i gałęzi, które będą bardziej podatne na zamarzanie w tych miejscach zimą. Dlatego drzewa przycinające można przeprowadzać na Uralu dopiero w drugiej połowie czerwca lub na początku lipca.

Rosnący orzech mandżurski na przedmieściach

W regionie moskiewskim szczególną uwagę należy zwrócić na nawożenie i zdrowie drzewa, ponieważ jego żywotność i zdolność do przezwyciężania niekorzystnych warunków pogodowych (późne wiosenne przymrozki) zależą przede wszystkim od tego. Sadzenie i dbanie o orzechy mandżurskie na przedmieściach należy przeprowadzać bardzo ostrożnie, zgodnie ze wszystkimi praktykami rolniczymi (podlewanie, karmienie, mulczowanie, podważanie-rozluźnienie).

Do nawożenia można stosować złożone nawozy wczesnym latem i fosfor-potas w drugiej połowie lata.

Ogrzewanie młodych sadzonek na zimę i ochrona ich przed poparzeniem wiosennym jest również bardziej niż istotne.

Kiedy zbierać orzech mandżurski

W zależności od warunków klimatycznych regionu i cech charakterystycznych tej szczególnej odmiany orzecha włoskiego owoce dojrzewają od końca sierpnia do końca września. Zazwyczaj same dojrzałe owoce spadają z drzewa, więc ich zbiór nie przedstawia szczególnych trudności. Okres owocowania można przedłużyć o 3-5 tygodni. Jeśli chce się gotować dżem z zielonych owoców (podobnych do tych z orzechów włoskich), zbiera się je na zielono bezpośrednio z drzewa pod koniec czerwca lub w lipcu.

Dlaczego nie ma mandżurskich owoców?

Najczęstszą przyczyną braku owocowania w orzechach mandżurskich jest zamrożenie kwiatów żeńskich i męskich podczas późnych wiosennych przymrozków. W końcu wystarczy im tymczasowo obniżyć temperaturę do - 1-2 ° С, tak aby w obecnym sezonie jajnik nie mógł się już formować. A jeśli taka sytuacja powtarza się co roku, co w ostatnich latach może być dość częste, owoce mogą nie powstać przez kilka lat z rzędu.

Sadzenie sadzonek w warunkach znacznego zacienienia może również powodować znaczne opóźnienie na początku owocowania.

Czasami może to wpływać na zapotrzebowanie orzechów na żyzność gleby. Chociaż czasami mogą „leczyć się” w zbyt komfortowych warunkach, w tym przypadku również nie można czekać na owoce.

A najprostszym powodem braku owoców jest uprawa jednego drzewa, w którym kwiaty żeńskie i męskie kwitną w różnym czasie. Aby temu zapobiec, musisz z wyprzedzeniem upewnić się, że drzewa nie rosną we wspaniałej izolacji, ale kilku pobliskich braci rośnie.

Jak propagować orzech mandżurski

Orzech mandżurski zapewnia aktywny wzrost z powalonego kikuta i jest w stanie zachować tę zdolność do ekstremalnej starości. Dlatego w każdej chwili można odmłodzić drzewo.

Ale najczęstszym sposobem reprodukcji tego orzecha jest nasienie, które jest opisane szczegółowo powyżej.

Eksperci praktykują również metodę reprodukcji szczególnie cennych odmian za pomocą szczepień.

Przebicie mandżurskie

Głównym problemem tej metody hodowlanej jest to, że dorosłe drzewo nie będzie odpowiednie jako stado. Konieczne jest wyhodowanie stada z nasion, tak aby jego pień miał w przybliżeniu taką samą średnicę do gałęzi, która ma być sadzona.

Szczególnie popularne jest szczepienie orzecha mandżurskiego. Umożliwia to uprawę drzewa orzechowego bardziej odpornego na niskie temperatury w zimie.

Uwaga! Jednak według statystyk szczepienie orzecha włoskiego jest najgorsze w Manchu (30-40%), a najlepiej w orzechu szarego lub czarnego (65-85%).

Szkodniki i choroby Mandżurskie

Przy odpowiedniej pielęgnacji tego typu orzechy praktycznie nie są narażone na szkodniki i choroby. Głównie dzięki aktywnie uwalnianym fitoncydom liści, które odstraszają pasożyty.

Wśród potencjalnych szkodników można zauważyć tylko roztocza orzecha włoskiego i roztocza, które są zwalczane za pomocą specjalnych środków owadobójczych. A spośród tych chorób jest tylko czarna plama, z której łatwo się pozbyć przy pomocy preparatów zawierających miedź.

Wniosek

Zdjęcie i opis orzecha mandżurskiego, który można znaleźć w tym artykule, pomoże nawet w trudnych warunkach klimatycznych do uprawy drzew, które produkują owoce, które nie mają gorszego smaku i wartości odżywczej dla południowych orzechów włoskich.