Czy wiesz, jak zapylać ogórki w szklarni? Problem polega na tym, że owady mają ograniczony dostęp do zamkniętego obszaru. Plon jest szczególnie mocno zmniejszony w odmianach o różnokolorowych kwiatach.
Jak rozwiązać problem zapylania
Zapylanie ogórków w szklarni można wykonać na dwa sposoby - za pomocą naturalnego i sztucznego zapłodnienia.
Nie zawsze jest możliwe użycie pracy owadów w zamkniętej przestrzeni, jednak jest całkiem możliwe przesunięcie większości prac na ruch pyłku na nie. Przynajmniej przez większość lata na terenie szklarni można wpuszczać zapylacze za pomocą systemu wentylacyjnego.
Sztuczne zapylanie jest konieczne w następujących przypadkach:
- w okresie zmniejszonej aktywności owadów;
- podczas czynności hodowlanych wymagających wykluczenia przypadkowego zapłodnienia;
- niezdolność do zapewnienia zapylaczom dostępu do szklarni.
Najlepszą opcją jest naturalne zapylanie, zwykle - wersja mieszana.
Jak zapewnić naturalne zapylenie
Najlepszym sposobem powierzenia zapylania owadów jest rozpoczęcie ula z pszczołami. To oczywiście dodatkowe wysiłki, ale będziesz z ogórkami i miodem. Wielu ogrodników, którzy poważnie traktują swój biznes, właśnie to robią. Przy odpowiedniej opiece pszczoły zaczynają latać bardzo wcześnie. W centralnej Rosji mogą wylecieć podczas kwitnienia wierzby i pierwiosnków, czyli w kwietniu. Aby więc zapylanie w tym przypadku nie stanowiło problemu, najważniejsze jest umieszczenie ula na czas we właściwym miejscu.
Jeśli nie chcesz mieszać z uli, istnieje kilka sposobów na wykorzystanie środowiska na swoją korzyść.
Im bardziej zróżnicowane jest środowisko miejsca, w którym znajduje się szklarnia, tym więcej będzie na niej zapylaczy. Tam, gdzie jest dużo rozkładającej się materii organicznej, nie używa się toksycznych substancji chemicznych, a ziemia nie kopie, nie tylko trzmiele i dzikie pszczoły mogą zadowolić się stałym pobytem, ale także wszelkiego rodzaju muchy i robaki żywiące się nektarem i pyłkiem, co powoduje, że latają z kwiatu do kwiat
Niektórzy ogrodnicy uciekają się do formowania słodkich przynęt. Jeśli spryskasz rośliny roztworem cukru (na 1 l wody 2 łyżki. L.), to przyciągnie to wielu miłośników nektaru. To prawda, że w tym przypadku będą kuszeni, aby zebrać słodycz z liści, a nie z kwiatów. Jednak w ten sposób istnieje jedna funkcja. Pszczoły mają dobrą pamięć zbiorową. Będą pamiętać miejsce, w którym byli dobrze traktowani i będą latać tutaj regularnie.
Obszary, w których wykopywana jest ziemia, mogą być źródłem wyglądu różnych motyli. Nie są jednak w stanie zapewnić pełnego zapylenia dużej liczby roślin uprawnych. Ponadto większość larw tych motyli żywi się tymi samymi roślinami.
Najlepiej osiedlić się w cieplarnianym gąszczu trzmieli lub dzikich pszczół. Wymaga to jednak znajomości ich biologii, cierpliwości i przeniesienia części przestrzeni szklarniowej do kategorii nieuprawnej.
Niejednorodne środowisko na miejscu jest zawsze korzystne dla rolnika. Dostarcza nie tylko zapylaczy, ale wielu małych drapieżników, które hamują rozmnażanie organizmów roślinożernych.
Sztuczne zapylanie
Jeśli zdecydujesz się zastąpić pszczołę, możesz to zrobić w następujący sposób:
- Znajdź męski kwiat, ostrożnie go rozerwij, przynieś do żeńskiego kwiatu i strząśnij pyłek na słupku. Jednocześnie należy zadbać o to, aby zapylenie rzeczywiście miało miejsce. Pszczoła, ze względu na swój rozmiar, ostrożnie i ekonomicznie nosi pyłek, ale wielki człowiek bardzo szybko straci cały pyłek. Uzbrój się w szkło powiększające i okresowo patrz na męski kwiat. Jeśli pyłek już przeleciał, wybierz nowy.
- Całą procedurę przenoszenia pyłku można wykonać miękkim pędzlem artystycznym. Zbierz pyłek kilkoma ruchami, a następnie umieść szczoteczkę w małym naczyniu porcelanowym, plastikowym lub szklanym, które chroni przed niepotrzebną utratą materiału. Taki pędzel może zapylać znacznie więcej kobiecych kwiatów niż pojedynczego samca.
- Szczególnie cenne rośliny odmianowe, których czystość genetyczna jest dla ciebie bardzo ważna, muszą być chronione przed przypadkowym zapyleniem przez okazy należące do innych gatunków. Izolacja kwiatów odmianowych jest konieczna nawet przed ich kwitnieniem, natychmiast po tym, jak stanie się jasne, na którym piętrze należy ten gatunek. Owiń pożądany kwiat gazą, otwierając go tylko na czas zapylania lub po rozpoczęciu formowania jajnika. Sztuczne zapylanie w tym przypadku najlepiej zrobić z rozdartym kwiatem. Procedura ta jest stosowana w przypadku, gdy chcą uprawiać materiał siewny.
Sztuczne zapylanie - proces nie jest zbyt skomplikowany, aczkolwiek kłopotliwy.
Jednak ma też swoje subtelności. Są one następujące:
- Zaleca się wydawanie go rano, zanim słońce zacznie spuszczać powietrze. W przypadku pochmurnej pogody zapylanie jest dozwolone później.
- Ważne jest, aby wybrać okres o wilgotności około 70%. Jeśli powietrze jest bardziej wilgotne, pyłek zlepia się razem, jeśli jest zbyt suchy, może nie kiełkować w tłuczku.
- W celu zachowania genetycznej integralności odmianowej przynależności buszu, konieczne jest przede wszystkim zaopatrzenie go w etykietę.
- Ręczne zapylanie przeprowadza się dzień po pełnym kwitnieniu kwiatu. Wynik twoich wysiłków widać już po 3 dniach, w zapłodnionym kwiacie jajnik zacznie szybko rosnąć.
- Nie zapomnij zaznaczyć już zapylonych kwiatów. W przeciwnym razie spędzisz zbyt wiele czasu i pieniędzy na roli pszczoły. Możesz użyć na przykład znaków wykonanych farbą akwarelową lub gwaszem. Możesz to zrobić łatwiej - oderwij płatek od zapylonego kwiatu.
Tak więc, jeśli jesteś zainteresowany uzyskaniem uprawy, zapylanie ogórków w szklarniach powinno mieć charakter obowiązkowej procedury. Kiedy wchodzi w nawyk, nie wydaje się to takie trudne.