Zanim zaczniesz tworzyć pasiekę, musisz przestudiować rodzaje pszczół. Pomaga to wybrać dla siebie najlepszą opcję, biorąc pod uwagę specyfikę zachowania każdego gatunku owadów. Klasyfikacja błonkówek pozwala przewidzieć opłacalność pasieki.

Różnorodność gatunków pszczół

Klasyfikacja pszczół obejmuje dwie duże grupy - owady udomowione i dzikie. Dzikie pszczoły żyją w naturalnych warunkach. Pszczoły domowe są hodowane w celu uzyskania produktów pszczelich do dalszej sprzedaży. Istnieje około 2000 gatunków pszczół. Są one podzielone na 4 duże grupy:

• miód;
• gigantyczny;
• krasnolud;
• indyjski

Przy wyborze rasy do hodowli bierze się pod uwagę ich predyspozycje do roju, siedliska i produktywności. Do najczęstszych odmian błonkoskrzydłych należą:

• szary kaukaski;
• Centralny rosyjski;
• Bakfast;
• Karpacki;
• karnik.

Wskazówka! Zanim wybierzesz rasę, musisz poświęcić trochę czasu na przestudiowanie każdego gatunku, rozważając wady i zalety.

Rodzaje i rasy pszczół ze zdjęciami i opisami

Każdy gatunek Hymenoptera wymaga specjalnych warunków do hodowli. Wytrzymałość, wydajność i produktywność pszczół zależy od przynależności do jednego lub innego gatunku. Niektóre rasy są zbyt agresywne, inne nie stanowią żadnego zagrożenia dla ludzi. Zewnętrzne cechy charakterystyczne zależą również od rodzaju pszczoły. Zdjęcia z nazwami ras owadów znajdują się poniżej.

Himalajski

Himalajskie błonkoskrzydłe odznaczają się jasnym żółto-czarnym kolorem. Żyją w obszarach górskich. Zalety owadów to natura sprzyjająca pokojowi i odporność na kleszcze. Żniwa zajmują miejscowi mieszkańcy Nepalu - Gurungi. Proces ten nazywany jest ekstremalnym borniclingiem. Z czasem staje się mniej powszechny z powodu niewystarczającego bezpieczeństwa.

Miód pszczół himalajskich ma właściwości halucynogenne. Wynika to z faktu, że wiele rododendronów rośnie na wyżynach. Andromedotoksyna, która jest wydzielana przez roślinę w okresie kwitnienia, jest uważana za silną truciznę. Dostając się do ludzkiego ciała w niewielkiej ilości, prowokuje pojawienie się halucynacji. Taki miód zbiera się wiosną. Jesienne zbiory zawierają wiele przydatnych substancji, ale nie powodują halucynacji. Jego przydatne właściwości obejmują:

• wzmocnienie układu odpornościowego;
• przywrócenie ciśnienia krwi;
• normalizacja poziomu glukozy we krwi;
• zwiększyć potencję.

Obcinacz do liści pszczół

Jeśli chodzi o budowę i kolor, kuter pszczeli jest uważany za bliskiego krewnego osy. Długość ciała wynosi od 8 do 16 mm. Charakterystyczną cechą owada jest obecność potężnej szczęki, za pomocą której osoba odcina kawałki liści. Mimo to drapieżniki liściowe nie są klasyfikowane jako drapieżniki. Żywi się kwiatowym nektarem.

Obcinacz do liści pszczół, którego zdjęcie przedstawiono poniżej, znajduje się w szerokościach geograficznych o klimacie umiarkowanym. Ma krótki cykl życia, podczas którego tylko około 25 roślin ma czas na zapylanie. Owad nie jest. Ale może zepsuć wygląd roślin ozdobnych. Do zwalczania obcinarki do liści pszczół nie jest zalecane. Jeśli dzikie osobniki zbudowały gniazdo w pobliżu prywatnego ogrodu lub ogrodu warzywnego, można po prostu przenieść je w bezpieczniejszą odległość.

Baszkirska pszczoła

Odmiana Baszkiru lub Burzyana jest szeroko rozpowszechniona w krajach europejskich. Jej ciało wyróżnia szarawy odcień bez wyraźnych żółtych pasków. Owad jest bardzo wrażliwy na warunki klimatyczne, więc nie wylatuje z ula w ciepło i zimno. W sprzyjających warunkach pracujący osobnik może pracować przez 17 godzin. Wśród zalet tego gatunku zimowanie wyróżnia silna rodzina. Do wad tej rasy należą:

• agresywność;
• trudność zastąpienia macicy nową;
• zamiłowanie do roju.

Kaukaska rasa pszczół

Pszczoła kaukaska jest na szczycie listy najpopularniejszych ras. Żyje głównie na wyżynach. Zalety tego typu owadów obejmują łagodną naturę i pracowitość, niską tendencję do rojenia. Tylko 7% rodzin ma instynkt rojowy.

Główną zaletą jest wysoka wydajność owadów. Jej wynikiem jest wysokiej jakości miód. Pszczoły tej rasy z trudem tolerują zimowanie i mają słabą odporność. Poniżej znajduje się zdjęcie pszczoły kaukaskiej.

Gray Mountain Caucasian Bee

Dla wyjątkowego koloru pszczół rasy kaukaskiej nazywają się szare. Jej ciało jest całkowicie pozbawione żółtych pasków. Taka pszczoła jest podzielona na kilka podgatunków:

• Abchazja;
• dolina;
• Kakhetian;
• Imeretian;
• Mingrelian.

Ten gatunek Hymenoptera nie toleruje transportu do miejsc o nieodpowiednim klimacie. W zimie wzrasta prawdopodobieństwo śmierci kobiety rasy kaukaskiej. Pod względem produktywności odmiana nie jest gorsza od rasy rosyjskiej. Jest całkowicie nieagresywna, ale łatwo broni interesów swojej rodziny w obliczu zagrożenia atakiem.

Włoski

Włosi zaczęli swoją dystrybucję od Półwyspu Apenińskiego. W przyrodzie są szarzy, złoci i trójbarwni przedstawiciele gatunku. W pszczelarstwie najczęściej uprawia się złote podgatunki. Ich ciała są większe niż u centralnych rosyjskich pszczół. Długość pnia wynosi 6, 4-6, 7 mm. Owady wyróżniają się spokojem natury, mimo że skutecznie chronią ule przed nieproszonymi gośćmi. Przedstawiciele rasy mają wyraźną tendencję do kradzieży miodu.

W surowym rosyjskim klimacie włoskim pszczołom trudno jest zimować. Dlatego zimą rodzina potrzebuje specjalnej opieki. W takim przypadku potrzebne będą rezerwy zbiorcze. Do najczęstszych chorób włoskich pszczół należą akarapidoza i nozematoza. Skłonność do roju u tego gatunku jest średnia. Transport ma negatywny wpływ na owady.

Azjatyckie pszczoły

W Azji hodowano specjalną populację pszczół miodnych. Różnią się one znacząco od błonków zwyczajnych występujących w Europie. Istnieje ponad 9000 gatunków pszczół azjatyckich. Wybitnym przedstawicielem jest gigantyczna pracownia Apis dorsata. Wyróżnia się dużym rozmiarem i ciemnym brzuchem, na którym pojawiają się białe pasy. Mają też dodatkową parę oczu umieszczonych między głównymi. Rasa buduje ule na klifach. Osobliwości azjatyckich okazów obejmują bolesny ukąszenie.

Ukraińska pszczoła stepowa

Przedstawiciele ukraińskiej rasy stepowej są odporni na nagłe zmiany temperatury, dzięki czemu dobrze tolerują zimowanie. Wyróżniają się czystością. W ulu takich pszczół nigdy nie woskować okruchów i gruzu. Kolonia pszczół jest u szczytu swojej siły przez cały cykl życia, niezależnie od warunków zewnętrznych. Ryzyko zachorowania na operację szpiku, Nosemy i czerwia jest minimalne. Główne zalety ukraińskiej pszczoły stepowej to:

• doskonała płodność macicy;
• niska skłonność do roju;
• odporność na mróz;
• odporność na choroby.

Wady rasy obejmują selektywne zapylanie. Pszczoły preferują rośliny o wyższej zawartości cukru. Około 10% rodzin pszczelich jest podatnych na rojenie.

To ważne! Przy złej pogodzie ukraińska pszczoła stepowa woli siedzieć w ulu.

Don Bee

Rasa Dona wyróżnia się wysoką produktywnością i płodnością. Jej ciało pokryte jest brązowymi paskami. W okresie rozrodczym macica może złożyć około 3000 jaj dziennie. Rodzina jest uważana za podatną na aktywne rojenie. Najczęściej osoby pracujące zbierają nektar z żółtej koniczyny, akacji i oregano.

Tajskie pszczoły

Tajskie pszczoły mają szczególny wygląd. Brzuch ma ciemny odcień, nie ma na nim pasków. W porównaniu z innymi typami pszczół skrzydła przedstawicieli rasy tajskiej są ciemniejsze. Owad ma spokojne usposobienie i wysoką wydajność. Produkty pszczele różnią się miękkim i delikatnym smakiem.

Bee abkhazyanka

Abkhazianka jest powszechna na wyżynach Kaukazu. Ze względu na położenie uli na zboczach klifów nazywa się to pszczoła kamienna. Jest uważany za najmniej problematyczny w hodowli. Charakterystyczną cechą rasy jest długi pień. Ze względu na unikalne właściwości miodu gatunek ten uprawiany jest w Europie Zachodniej i USA. Produktywność pracowników wynika z wcześniejszego odejścia z ula.

Melipone Pszczoły

Melipony mają interesującą cechę - całkowity brak żądła. Funkcję ochronną pełnią zapachy płynne. Również w momencie zagrożenia pszczoła gryzie napastnika żuchwami. W przeciwieństwie do innych odmian Hymenoptera, melipony nie mają wyraźnego podziału pracy w rodzinie. Nie dbają o rosnące potomstwo. Mieszkania Melipon wyglądają bardziej jak gniazda trzmieli.

Najsmaczniejszy miód produkował melipony zamieszkujące meksykański półwysep Jukatan. Jeśli wcześniej były szeroko rozpowszechnione, to ostatnio liczba tego gatunku znacznie się zmniejszyła.

Ałtaj

Różnorodność pszczół ałtajskich, których zdjęcia podano poniżej, uważa się za bardzo rzadkie. Miód produkowany w Ałtaju jest bardzo popularny ze względu na swoje cenne właściwości. Praktyka doświadczonych pszczelarzy pokazuje, że rasa bardzo ostrożnie konsumuje zapasy paszowe i wyróżnia się wysoką produktywnością. Owsianka błoniasta jest złośliwa, ale rzadko ulega zakażeniu Nozematozą.

Syberyjska pszczoła

Najbardziej odporne na zimno pszczoły żyją na Syberii. Są cenione za wysoką wydajność i odporność na różne choroby. Wyróżniają się dużym rozmiarem i silną odpornością. Syberyjska pszczoła jest uważana za złośliwą, ale płodną. Hodowcy planują w oparciu o ten gatunek nową rasę, która może produkować produkty pszczele przez cały rok.

Uwaga! Średnia długość pnia syberyjskiego okazu wynosi 6 mm.

Prioksky rasa pszczół

Pszczoła Prioksky jest krewnym przedstawicieli szarych gatunków górskich owadów rasy kaukaskiej. Ma szary kolor z charakterystycznymi żółtymi paskami. Długość trąbki wynosi 6-7 mm. Szczyt składania jaj przypada na pierwszą połowę czerwca. Do pozytywnych cech tych pszczół należą:

• lęg jest o 15% wyższy niż przeciętna rodzina;
• zwiększona odporność rasy na Nosema;
• minimalna skłonność do roju;
• wczesny rozwój na wiosnę.

Brak rasy jest przywiązaniem do konkretnej miejscowości. Przedstawiciele tego gatunku z powodzeniem istnieją w regionach Riazania i Tuły. Hodowla w innych regionach niekorzystnie wpływa na ich wydajność.

Japońskie pszczoły

Japońska pszczoła w swoim wyglądzie przypomina szerszeń. Charakterystyczna cecha owada jest imponująca. Długość ciała sięga 4 cm, a rozpiętość skrzydeł wynosi 6 cm. Olbrzymie szerszenie wyglądają onieśmielająco. Ich ukąszenie jest zabójcze i jest uważane za bardzo bolesne.

Klatka piersiowa i brzuch owada wyróżniają się jasnym pomarańczowym kolorem. Tył łydki wyłożony jest brązowymi paskami. Mieszkanie przedstawiciela tej rasy przypomina gniazdo osy. Szerszenie karmią swoje larwy wyłącznie mięsem. Do hodowli japońskie pszczoły nie używają. Co więcej, stanowią zagrożenie dla ula pracownika.

Murarz pszczeli

Mason otrzymał swoją nazwę z powodu użycia małych ziaren piasku i kamieni w budowie domów. Na zewnątrz taki osobnik różni się od innych błonkówek niebiesko-zielonym brzuchem z metalicznym połyskiem. Mason jest uważany za produktywnego zapylacza. Wylatuje z ula w poszukiwaniu nektaru nawet w niesprzyjającej pogodzie.

Daleki Wschód

Rasa Dalekiego Wschodu jest powszechna w Terytoriach Chabarowskich i Primorskich. Kolor rasy waha się od szarego do szaro-żółtego. Długość pnia wynosi 6, 5 mm. Ten gatunek jest uważany za przyjazny i produktywny. Przedstawiciele tej rasy nektarów wolą zbierać od lipy.

Zalety osobników tego typu obejmują łatwą tolerancję zimowania i odporność na choroby. Główne wady to:

• długa konstrukcja grzebieni;
• wysoka skłonność do roju;
• niewystarczająca wydajność wosku.

Uwaga! Cicha zmiana królowych dla dalekowschodnich pszczół nie jest typowa.

Amerykański

Amerykańska odmiana jest uważana za hybrydę, która została rozpowszechniona w Afryce, a następnie w Brazylii. Charakteryzuje się dużą wytrzymałością i agresywnością. Ze względu na częste przypadki ataków roju na zwierzęta, nazywano je pszczołami zabójczymi. Rasa reprodukuje 2 razy więcej miodu niż inne gatunki pszczół.

Krasnoludki

Rasa karłowa należy do najmniejszych gatunków pszczół. Długość jej ciała wynosi 2 mm. Owady karłowate zapylają głównie kwiaty. W przeciwieństwie do przedstawicieli innych ras, karłowata pszczoła pracuje sama. Rasa buduje swoje gniazdo w glebie piaszczystej. W pszczelarstwie ten typ praktycznie nie jest używany.

Wosk pszczeli

Płaszcz jest uważany za dużą osobę. Długość jej ciała wynosi 13 mm. Z tyłu głowy znajduje się czarna plama, a z przodu żółta plama. Unikalną cechą formularza jest nietypowe podejście do budowy mieszkań. Rasa wykorzystuje różne trzciny, muszle itp., Jako materiał do budowy gniazda, buduje miazgi svetstobit z puchu roślinnego.

Niemiecka rasa pszczół

Niemieckie pszczoły są również nazywane czarnymi. Wyróżniają się obecnością grubej warstwy żółtego puchu. Zalety rasy to spokojne usposobienie i silna odporność. Osoby pracujące są odporne na niskie temperatury, ale nie tolerują dymu. Jednak w pszczelarstwie są używane niezwykle rzadko ze względu na ich podatność na zgniliznę i wysoką agresywność.

Kukułka Pszczoła

Pszczoła kukułka żyje w Australii i południowo-wschodniej Azji. Wyróżnia go specyficzny czarny i niebieski kolor. Nie są używane w pszczelarstwie, ponieważ rasa jest powolna i nieoperacyjna. Owady tego gatunku nie budują gniazd. Wrzucają larwy do gniazda przedstawicielom rasy Amegilla.

Olbrzymia pszczoła

Gigantyczne owady żyją na wolności. Budują ule na drzewach lub w szczelinach skał. Ciało dorosłej osoby ma długość 16-18 mm. Kolor owadów jest żółtawy. Bardzo trudno jest udomowić taką różnorodność, ponieważ agresywnie reaguje na wszelkie interwencje w jej pracy. Wskazane jest unikanie spotkania z taką osobą w celach bezpieczeństwa.

Najbardziej niebezpieczne pszczoły

Niektóre gatunki błonkówek niosą śmiertelne zagrożenie dla ludzi. Wynika to z wysokiej toksyczności jadu. Ponadto niektóre rasy mogą żądlić kilka razy bez powodu. Najlepszą obroną jest unikanie miejsc akumulacji. Najbardziej niebezpieczne gatunki to:

• Afrykańska pszczoła zabójca;
• pszczoła tygrysia

Jak określić rasę pszczół

Na zewnątrz wszystkie rasy pszczół są do siebie podobne. Ale doświadczony pszczelarz może łatwo odróżnić jeden gatunek od drugiego. Następujące parametry są używane jako wytyczne:

• średnia wielkość osoby;
• klimatyczne warunki siedliskowe;
• kolor;
• stopień produktywności;
• zamiłowanie do roju;
• agresywność.

Przede wszystkim zwróć uwagę na wygląd Hymenoptera. Struktura obrazu i koloru w każdym przypadku jest inna. W niektórych rasach charakterystyczną cechą jest kolor skrzydeł i rozmiar ciała. Zachowanie owadów jest uważane za kryterium klasyfikacji pośredniej.

Uwaga! Na terytorium Rosji można znaleźć rasy dalekowschodnie, żółte rasy kaukaskiej, środkowo-rosyjskiej, karpackiej, ukraińskiej i włoskiej.

Jak odróżnić pszczołę rasy

Pszczoła jest liderem rodziny pszczół. Odpowiada za funkcje reprodukcyjne. Jego charakterystyczną cechą jest duży rozmiar łydki i niska ruchliwość. Z ula macica startuje tylko w celu krycia z dronami lub w okresie roju. Każda rasa Hymenoptera macicy wygląda inaczej. Jej kolor będzie taki sam jak u innych osób z rodziny.

Jak wybrać rasę

Przy wyborze rasy do hodowli należy wziąć pod uwagę kilka czynników. Ilość i jakość plonu zależy od wyboru. Eksperci zalecają zwracanie uwagi na następujące kryteria:

• poziom wydajności;
• objętość przetworzonego wosku;
• ochrona immunologiczna;
• odporność na warunki klimatyczne;
• charakter pszczół.

Po pierwsze, pszczelarze próbują ocenić wydajność i odporność błonkówek na choroby. Na podstawie tych danych zostanie wybrana zasada opieki nad rodziną. Równie ważny jest ich charakter. Stopień trudności w wykonywaniu pracy w pasiece zależy od ich agresywności. W niektórych przypadkach agresywność jest zamknięta dla oczu, jeśli gatunek jest wysoce wydajny.

Jak zmienić rasę pszczół w pasiece

Procesowi zastępowania rasy w pasiece nie towarzyszą szczególne trudności. Ponieważ macica zajmuje się potomstwem, wystarczy jej zastąpienie. Kojarzy się z lokalnymi dronami, będzie reprodukować krzyżówkę dwóch ras. Ale aby odtworzyć następną generację dronów, DNA miejscowych członków Hymenoptera nie jest wymagane, ponieważ drony wyłaniają się z zapłodnionych larw. Dlatego całkowita zmiana rasy nastąpi około 40 dni po zaczepieniu nowej macicy. Pierwsi przedstawiciele nowych gatunków pojawią się w ulu po 20 dniach.

В первый год активного размножения будут выведены новые матки, которых можно подсаживать в другие ульи. При подсадке следует учесть, что к осени в пчелином жилище должны присутствовать новые матки. Старая порода влияет на новую исключительно в положительном ключе. Постепенная смена одного вида на другой ускоряет приспосабливаемость семейства к новым условиям. Правильная смена породы поможет сократить траты на уход за пчелиным семейством и повысить его продуктивность.

Wniosek

Виды пчел требуется изучить в том случае, если планируется подбор наиболее подходящей для разведения породы. От правильности выбора зависит рентабельность пасеки. Неправильный подбор ведет к неминуемой гибели пчелиного семейства.