Koza była jedną z pierwszych oswojonych przez człowieka ze względu na mleko i mięso zwierząt. Bydło, choć oswojone, znacznie chętniej wykorzystywało je jako zwierzę domowe.
W starożytnej Grecji byki były bardzo cenne, ale tylko jako siła na gruntach ornych. Z drugiej strony Kose otrzymał bardziej honorową rolę jako pielęgniarka mokra. Została „pouczona”, by nawet nakarmić najwyższe bóstwo Olimpu - Zeusa. Słowo „kozopas” nie miało wtedy pogardliwego odcienia. Wypas kóz był wysoko cenionym zajęciem.
Ale kult kóz, a także ich niekontrolowana hodowla, ostatecznie zniszczyły lasy Hellas. Nic dziwnego, że teraz wierzą, że lasy Grecji zjadły kozy. Co więcej, formowanie pustyni Sahara jest „powieszone” na kozach. Co najmniej uważa się, że kozy odegrały znaczącą rolę w pustynnieniu ziemi, jedząc wszystko, co napotkali, aż do kory drzew i korzeni w ziemi.
A dla roślinności nie było ucieczki od kóz, nawet na klifach.
Pochodzące z kozy bezoar kozy domowe nie straciły umiejętności poruszania się na pionowych powierzchniach skał.
Dlaczego kozy wspinają się na gołe ściany, tylko sami stenolazerowie wiedzą. Może nie chcą stracić swoich umiejętności, jeśli ich mistrz zostanie wypędzony z ciepłej stodoły. Ale zdjęcie dowodzi, że dzięki umiejętnościom wspinaczki koziej zwierzę to wszędzie zdobędzie żywność.
I klasa mistrzowska od kóz „Jak zamienić las w pustynię”.
Istnieje również opinia, że wśród przodków kozy domowej jest też rogata koza.
Nie wiadomo, jak spójna jest ta wersja, ale rogata koza jest również zwierzęciem górskim. Po prostu zakresy tych dwóch gatunków są różne i prawdopodobnie zostały udomowione niezależnie od siebie.
Przy wszystkich „piekielnych” cechach kozy wyróżniają się spośród innych zwierząt domowych wysoką inteligencją, którą zazwyczaj wykorzystują na swoją korzyść, oraz ich pogodnym usposobieniem. Są bardzo podobne w nawykach z kotami. Przywiązują się do osoby, łatwo się uczą, ale wyraźnie nie pokazują ani jednego, ani drugiego, dopóki nie znajdą się za inną Skodą.
Od czasu udomowienia wyhodowano wiele różnych ras kóz z dowolnego kierunku, od nabiału do wełny. Najstarszym i bardzo prawdopodobnym przodkiem wszystkich innych ras długowłosych kóz jest koza angorska, która otrzymała swoją nazwę od zniekształconej starożytnej nazwy dzisiejszej stolicy Turcji: Ankary.
Historia rasy Angora
Nie jest znane miejsce i czas wystąpienia mutacji, która doprowadziła do pojawienia się długowłosej kozy z drobnymi błyszczącymi włosami. Prawdopodobnie jest to Centralna Anatolia: region Turcji z centrum Ankary. Stolica Turcji, Ankara, została założona w VII wieku pne. i był wtedy znany pod grecką nazwą Angira (Ankira), czyli „kotwica”.
Zdobywcy na tym obszarze w całej historii zmienili znaczną liczbę, Angira w pewnym momencie zniekształcona do Angory. Mniej więcej w tym momencie Europejczycy w XVI wieku odkryli w Turcji niezwykłą rasę długowłosych kóz.
W tym samym czasie dwie kozy tej rasy przybyły do Europy jako prezent dla Karola V, gdzie otrzymały nazwę „Angora” w miejscu ich hodowli. Rasa Angora ma drugą nazwę: Kemel. Z arabskiego „chamal” - cienki. Nazwa wskazuje bezpośrednio na jakość wełny kozy Angora.
W pierwszej połowie XIX wieku kozy Angora zostały po raz pierwszy sprowadzone do Południowej Afryki, gdzie produkcja wełny, zwana „moherem” z arabskiego „wybranego”, stała się wiodącą gałęzią gospodarki. Nieco później kozy Angora przybyły do Ameryki Północnej w Teksasie. Tam hodowla kóz Angora stała się również jedną z głównych gałęzi hodowli bydła.
W ZSRR kozy Angora zostały przywiezione ze Stanów w 1939 r. I były hodowane w republikach azjatyckich i południowych regionach Unii.
Opis rasy Angora
Dorosłe kozy rasy Angora ważą 45-50 kg i oprócz wełny zdobią wspaniałe rogi.
Wysokość kóz może wynosić do 75 cm.
Koza angorska o wadze 30-35 kg i rosnąca do 66 cm nie może pochwalić się tak luksusową dekoracją. Jej rogi są małe i cienkie.
Koza Angora jest zwierzęciem o luźnej budowie z małą haczykowatą głową i cienką krótką szyją. Jednak szyja wciąż nie jest widoczna pod płaszczem. Ciało kozy angorskiej nie jest długie. Nogi krótkie, mocne, z odpowiednim zestawem. Znaki rasy obejmują bursztynowe kopyta.
Głównym kolorem Angorczyków jest biały. Ale są kolory srebrny, szary, czarny, brązowy i czerwony (znika z czasem).
Długość włosów Angorańczyków sięga 20-25 cm, a wraz z rozwojem wełna jest dziana na lśniące warkocze, w których 80% zajmują włosy przejściowe, 1, 8% krótka szydełka i 17, 02% grubej sierści.
Wełna angorska ma ciekawy połysk, zwany „połyskiem”. Do tego stopnia, że w ciemności runo angoreańskie ma efekt odblaskowy.
Nożyce kozie są cięte dwa razy w roku, otrzymując do 6 kg wełny od kóz, 3, 5 od królowej, 3 kg od jednorocznej kozy i 2 kg od jednorocznej kozy.
Uwaga! W przypadku przedwczesnego ścinania, wydajność moheru zmniejsza się z powodu rozpoczętego linienia.
Pielęgnacja kóz Angora
Zazwyczaj królowe angory nie są dojone, wykorzystując je tylko do wełny, ale w razie potrzeby z kozy angorskiej w 5-6 miesiącach laktacji można uzyskać od 70 do 100 litrów mleka o zawartości tłuszczu 4, 5%. W przypadku uboju płyt o masie 22 kg wydajność uboju wynosi 50%.
Charakterystyka karmienia i karmienia
Rasa kóz Angora ma w tym względzie dwoistość: z jednej strony jest bezpretensjonalna, to znaczy może bezpiecznie wytrzymać niskie i wysokie temperatury, nie jest wybredna w stosunku do żywności, może nawet żerować na gałęziach wielu gatunków drzew; z drugiej strony jakość wełny zależy bezpośrednio od jakości paszy i pasz, co zmusza nas do mówienia o Angorach jako o kapryśnej rasie.
Ciężka wełna nie stanowi dużego problemu, ponieważ tłuszcz jest zmywany podczas mycia włosów po cięciu. Znacznie gorsza wełna gruboziarnista, nie pozwalająca na produkcję wysokiej jakości moheru.
Koza Angora po cichu przeżywa na otwartym powietrzu, spokojnie wytrzymując wszystkie klęski żywiołowe, ale z przeciągów, wahań temperatury i wilgoci, włosy Angora stają się matowe i zdezorientowane.
Z braku witamin wełna może nawet wypaść.
Uwaga! Głównym wrogiem kóz Angora jest wilgoć, która może prowadzić do rozwoju chorób układu oddechowego.
Kozy wodne muszą koniecznie być czyste. Aby spełnić ten warunek, woda jest zmieniana dwa razy dziennie.
W przypadku braku pastwiska kozy są karmione ziarnem siana, kukurydzą i innymi bogatymi w białko paszami.
Zatem zalety Angorian obejmują:
- mało wymagający do karmienia i możliwość rezygnacji z jego niewielkiej ilości;
- obojętność na ciepło lub zimno;
- niewymagające do warunków zatrzymania;
- mięso wysokiej jakości;
- odporność na brucelozę i gruźlicę;
- cenna wełna.
Wśród wad rasy są:
- słaby instynkt macierzyński;
- częste pojawienie się słabych i bolesnych koźląt;
- niestabilność przy wysokiej wilgotności;
- obecność molts, które mogą zmniejszyć wydajność wełny, jeśli spóźnisz się z fryzurą;
- zależność jakości wełny od warunków pogodowych.
Angorki mają przyjazny charakter, często są zapędzane razem z krowami, końmi i owcami.
Cechy rasy
Specyfikę rasy Angora można przypisać faktowi, że macica syagna nie ratuje płodu kosztem ich zdrowia. Jeśli pasza jest niska i angora traci na wadze, poroni. W rezultacie rasa Angora jest uważana za bezpłodną, ponieważ średni plon kóz Angora wynosi 70%, chociaż właściwi właściciele otrzymują do 150% kóz do stada. Ta liczba nie dziwi, jeśli przypomnimy sobie, że owce i kozy często przynoszą dwa lub trzy młode naraz.
Zwykle koza Angora pozostaje pod macicą przez okres do 5-6 miesięcy. Jeśli zdejmiesz go wcześniej, przetrwa, ale opóźni się w rozwoju.
Drugi niuans podczas hodowli i zdobywania włosów od Angorok polega na tym, że po strzyżeniu zwierzęta przez półtora miesiąca są bardzo wrażliwe na wilgoć i zimno. Dlatego właściciele w tej chwili wolą trzymać je w domu, pozwalając im chodzić po małych pastwiskach tylko przy dobrej pogodzie.
Wskazówka! Dzięki wiosennej fryzurze na plecach możesz zostawić luźny pas wełny o szerokości 10 cm, aby chronić zwierzę przed złą pogodą.
Oczywiście do pewnego stopnia. W jesiennej fryzurze cała wełna jest usuwana, ponieważ w tym czasie stado nadal znajduje się w pomieszczeniu odpornym na warunki atmosferyczne.
Opinie właścicieli Angorian
Yana Khmeltsova, D. Angular Trzymam rasę Angora od kilku lat. Mogę się kręcić, więc koza o drobnych włosach jest dla mnie wielką pomocą dla mojej emerytury. Oprócz nich mam też kilka owiec o delikatnych włosach. Mieszanka wełny, przędząca nić, a następnie dzianiny na sprzedaż. Klasyczne życie na wsi: latem, gromadzenie zapasów na zimę, zimą rękodzieło na sprzedaż i zabicie czasu. Trzymam kozy i owce osobno, ponieważ owce mają zbyt dużo płynnego nawozu, w którym kozy mogą się również brudzić. Jeśli nie możesz nic zrobić z owcami, nie chcesz też myć wełny koziej. Ale rezultat wszystkich wysiłków jest bardzo dobrym dodatkiem do emerytury. Tatiana Ławrentyjewa, d. Zagornoye z kóz angorskich, które bardziej prawdopodobne dla duszy. Chociaż zabrałem prawie wszystkie zwierzęta na mięso lub wełnę, okazało się, że to dla duszy. Nie mogę ich przeciąć. Cóż, musisz wyciąć kotwicę. Ponieważ są latem, ich futro jest gorące. Tak, a wełna filcowana nie dodaje zwierzętom komfortu. Ale nie mogę przeciąć wietnamskich świń, po prostu sprzedaj młodym. I sprzedam koziołki Angora, w przeciwnym razie gdzie oni pójdą? Twórcy moich sąsiadów z Angory są często proszeni o więzi. Nie z powodu wełny. Krzyżowanie długowłosej rasy z mleczarstwem jest głupie, tylko jeśli śmieci zostaną zabite. Ale jego temperament jest bardzo elastyczny. Wszyscy wiedzą, że nie używa rogów. W stosunku do ludzi. Psy, przeciwnie, jeżdżą, jak chce. Nie siedź tutaj, nie kładź się, nie wchodź do budki i udawaj, że nie jesteś. I na wspólnym pastwisku dla wszystkich zegarków. Jakie krowy, jakie konie, jakiej rodziny. Scatter nie daje. Ogólnie jestem zadowolony z mojej Borki. Nie zamieniłabym się na nikogo.
Wniosek
Dokładne spojrzenie na rasę kóz Angora można wywnioskować, że jeśli Angora jest potrzebna do wełny, można je uznać za dość kapryśne w treści rasy. Jeśli koza angorska jest bardziej potrzebna dla duszy i podziwu, jest to rasa odporna i bezpretensjonalna.