Jodła wygląda jak umiejętnie wykonane rękodzieło - symetryczna korona z wyraźnymi konturami, gładkie gałęzie, identyczne igły. Igły nie są prawie głupie, przyjemne w dotyku, bardzo piękne i pachnące. Kwiaciarnie chętnie wykorzystują pędy jodły, nie tylko do robienia bukietów, ale także przy dekorowaniu pomieszczeń na uroczystości.

Ekonomiczne znaczenie rasy jest również świetne: drewno jest cięte drewnem i jest używane do produkcji papieru, leki są wytwarzane z igieł i stożków. Igły zawierają olejki eteryczne stosowane w medycynie i przemyśle perfumeryjnym. Uzdrowiciele tradycyjni Pitch uważają uniwersalny naturalny substytut antybiotyków.

Jak wygląda jodła

Abies lub jodła należą do nagonasiennych z rodziny sosnowych (Pinaceae). Rodzaj obejmuje, według różnych źródeł, od 48 do 55 gatunków, często bardzo podobnych do siebie do tego stopnia, że ​​tylko ekspert może je odróżnić.

Uwaga! Jodła Douglas rzeczywiście należy do rodzaju Psevdotsug.

Z daleka roślinę można pobierać na świerk, ale w rzeczywistości jodła z rodziny Pine jest najbliżej cedru. Nawet zwykły miłośnik drzew iglastych z pewnością zwróci uwagę na rosnące stożki, które są typowe dla rodzajów Abies i Cedrus.

Młode drzewa tworzą koronę o kształcie stożkowym lub w kształcie włosa. Z wiekiem jest nieco zdeformowany, staje się szerszy, spłaszczony lub zaokrąglony. Wszystkie gatunki jodeł są dość jednolite i podobne do siebie, mają jeden prosty pień, zdolny do lekkiego zginania tylko na dużych wysokościach.

Gałąź jest bardzo gruba. Pędy rosną ściśle w spirali, dokonując jednej rewolucji rocznie. Możesz nawet określić dokładny wiek jodły, a nie ciąć drzewa, aby policzyć pierścienie. Gałęzie znajdują się w płaszczyźnie poziomej, blisko ziemi, w kontakcie z którą mogą się zakorzenić. Następnie obok starej jodły rośnie nowe drzewo.

Na młodych pniach i gałęziach kora jest gładka, cienka, przebita kanałami z żywicy, które tworzą guzki. Na zewnątrz mogą być wykryte przez zauważalne wybrzuszenia. Na starych drzewach kora pęka, gęstnieje.

Taproot wnika głęboko w ziemię.

Jaka jest wysokość jodły

Wysokość dorosłej jodły waha się od 10 do 80 m i zależy nie tylko od gatunku. Rośliny nigdy nie osiągają maksymalnego rozmiaru:

• w kulturze;
• w złej sytuacji środowiskowej w regionie;
• wysoko w górach.

Warto zauważyć, że w ciągu pierwszych 10 lat kultura rośnie bardzo powoli, a następnie tempo wyraźnie wzrasta. Drzewo rośnie do końca życia.

Średnica korony jodły rosnącej pojedynczo na otwartym terenie zwykle (ale nie zawsze) jest większa niż 1/3, ale mniejsza niż 1/2 wysokości. Ale w naturze kultura często tworzy gęste ciemne lasy, w których drzewa znajdują się blisko siebie. Tam korona będzie znacznie węższa.

Średnica pnia może wynosić od 0, 5 do 4 m.

Uwaga! Powyższe cechy jodły odnoszą się do gatunków drzew, odmian uzyskanych z mutacji lub metody selekcji mogą się znacznie różnić wysokością i proporcjami korony.

Położenie i długość igieł w jodle

Przy identyfikacji gatunków jedną z cech wyróżniających jest wielkość i położenie igieł jodły. Dla wszystkich powszechne jest, że igły są pojedyncze, płaskie, ułożone w spiralę, z dwoma białymi paskami na dole. Z góry są ciemnozielone, błyszczące.

Końcówki igieł mogą być tępe lub postrzępione, kształt jest lancetowaty. Igły osiągają długość od 15 do 35 mm o szerokości 1-1, 5 mm, rzadko do 3 mm. Po przetarciu wydziela przyjemny zapach.

Na igiełkach drzew trwa 5 lat i więcej (średnio od 5 do 15 pór roku), najdłuższy jest w Fir Good-looking (Abies amabilis). Według amerykańskiej bazy danych roślin nagozalążkowych igły tego gatunku nie spadają do 53 lat.

Ogólnie rzecz biorąc, mocowanie igieł na drzewie można podzielić na trzy duże typy, chociaż w rzeczywistości są one nadal ułożone w spiralę.

To ważne! Nie jest to klasyfikacja naukowa, jest bardzo warunkowa, nie uwzględnia cech biologicznych, a jedynie efekt wizualny.

Ponadto położenie igieł na pędach zależy od wielu czynników, a mianowicie:

• gatunki jodły;
• wiek igieł;
• stopień pędów światła.

Ale ogrodnicy-amatorzy muszą wiedzieć, jak mogą wyglądać igły, ponieważ w regionach, w których uprawa ta występuje rzadko, mają wątpliwości co do przynależności plemiennej drzewa. Często właściciele prywatnych stron skarżą się: „Kupiłem jodłę, ale nie było jasne, czy w jej przypadku igły powinny być ustawione inaczej”. Więc:

1. Igły są skierowane do góry, jak włosie szczoteczki do zębów.
   

2. Igły są zapinane w kółko (w rzeczywistości - w spiralę), jak pędzel.
   

3. Igły znajdują się na gałązce symetrycznie, jak na grzebieniu dwustronnym. Najczęściej igły te powstają na pędach bocznych.
   

Na jednym drzewie można uprawiać różne igły. Umieszczone wewnątrz korony lub na dole, pozbawione lekkich gałęzi, igły w każdym przypadku będą inne od góry, dobrze oświetlone, a młode w przeciwieństwie do dojrzałych. Identyfikując gatunki, zawsze kierują nimi dorosłe igły.

Podczas upadku igły pozostawiają dobrze zaznaczony ślad przypominający wybrzuszony dysk.

Jak kwitnie jodła

Początek owocowania jodły w ciemnych lasach zaczyna się od 60 lub 70 lat. Pojedyncze drzewa rosnące w otwartym, słonecznym miejscu kwitną dwa razy wcześniej.

Męskie szyszki pyłku są samotne, ale rosną w dużych gęstych grupach na pędach ostatniego roku, otwierają się wiosną. Po uwolnieniu pyłku szybko odpadają, pozostawiając żółtawe wypukłe ślady na gałęziach.

Kwiaty żeńskie - czerwonawo-purpurowe lub zielone, samotne, umieszczone tylko w górnej części korony. Są skierowane w górę, rosnące na gałęziach, które pojawiły się w zeszłym sezonie.

Uwaga! Wszystkie drzewa z rodzaju Abies są jednopienne.

Jak wyglądać szyszki jodłowe

Jodła odnosi się do drzew iglastych z szyszkami umieszczonymi ściśle pionowo. Dojrzewają w jednym sezonie i wyglądają bardzo dekoracyjnie.

Zdjęcia jodły z szyszkami

Wielkość, kształt i gęstość szyszek jodłowych zależy od gatunku. Mogą być żywiczne lub nie bardzo, od jajowato-podłużnych do cylindrycznych lub wrzecionowatych. Długość szyszek waha się w granicach 5-20 cm, młode mogą być fioletowe, zielonkawe, czerwonawe, ale pod koniec sezonu stają się brązowe.

Gdy skrzydlate nasiona dojrzewają, łuski znaczą i odpadają. Na drzewie pozostaje tylko oś stożka, przypominająca olbrzymiego ciernia. Najlepiej widać to na zdjęciu.

Uwaga! Rozmiar i kształt stożków, jak również położenie igieł, pozwalają nam określić, do którego gatunku należy jodła.

Gdzie rośnie jodła w Rosji i na świecie

Jodła jest powszechna w Europie, Ameryce Północnej i Afryce. Na kontynencie azjatyckim rośnie w południowych Chinach, Himalajach i na Tajwanie.

Jedynie jodła syberyjska w Rosji i balsamiczna z Ameryki Północnej żyją na równinach lub niskich wzgórzach. Obszar reszty rodzaju jest ograniczony do pasm górskich, położonych w klimacie umiarkowanym i subtropikalnym.

Rosja jest domem dla 10 gatunków jodły, z których najczęstszą jest syberyjski, jedyny w swoim rodzaju, wchodzący do koła podbiegunowego w dolnym biegu Jeniseju. Na Kaukazie znaleziono relikt Nordman, zasięg Belokori rozciąga się w górach północnych Chin, Dalekiego Wschodu i Korei. Czerwona Księga Eleganckiej lub Kamczatki jest ograniczona do terytorium Rezerwatu Kronotskiego (15-20 ha).

Jak rośnie jodła

W przeciwieństwie do większości upraw iglastych jodła jest wymagająca dla warunków uprawy. Większość gatunków jest dość ciepłolubna, a niektóre w ogóle nie tolerują mrozu. Stosunkowo odporne na niskie temperatury, różnią się tylko jodły rosnące w strefie tajgi, ale nie można ich porównać z innymi roślinami iglastymi pod tym względem.

Kultura jest wymagająca dla żyzności gleby, wymaga ochrony przed silnym wiatrem, ale tylko toleruje cień. Nie toleruje suszy ani nasiąkania wodą. Drzewo gatunków nie będzie rosło w megamiastach ani tam, gdzie występuje zanieczyszczenie powietrza lub wody gruntowe. Odmiany są bardziej odporne.

Ile lat żyje jodła?

Średnia żywotność gatunków jodły wynosi 300-500 lat. Najstarsze drzewo, którego wiek został oficjalnie potwierdzony, to Abies amabilis rosnący w Parku Narodowym Baker-Snokvalmi (Waszyngton), ma 725 lat.

Uwaga! Wiele drzew, które przekroczyły 500-letnią linię, znajduje się w górach Kolumbii Brytyjskiej (Kanada).

Opis gatunków jodły ze zdjęciem

Chociaż kultura uważana jest za dość jednorodną, ​​opis najczęstszych gatunków i odmian jodły ze zdjęciami będzie przydatny dla ogrodników amatorów. Dzięki temu mogą lepiej zapoznać się z rodzajem Abies i, jeśli to konieczne, wybrać drzewo do uprawy na stronie.

Jodła Balsam

Gatunek rośnie w Kanadzie i na północy USA. Tworzy mieszane lasy iglaste z cięciami, świerkami, sosnami i drzewami liściastymi. Abies balsamea najczęściej znajduje się na nizinach, ale czasami wznosi się do gór na wysokość nie większą niż 2500 m.

Jodła balsamiczna tworzy smukłe drzewo o wysokości 15-25 m, o średnicy pnia 50-80 cm Korona jest regularna, raczej wąska, stożkowa lub wąska piramidalna.

W pojedynczych drzewach gałęzie spadają na ziemię, zakorzeniają się. Obok dorosłej jodły rośnie kilka młodych roślin, co wygląda dość imponująco.

Ciemnobrązowa kora jest gładka, pokryta dużymi bulwami żywicy. Nerki są okrągłe, silnie żywiczne. Igły są pachnące, w górnej części jest ciemnozielone, od dołu - srebrzyste, 1, 5-3, 5 cm długości, żyje przez 5 lat.

Drzewo zaczyna owocować za 20-30 lat i daje dobre zbiory co 2-3 lata. Szyszki silnie żywiczne, długości 5-10 cm, grubości 2-2, 5 cm, fioletowe. Dojrzewają, brązowieją i odpadają zwykle we wrześniu-październiku. Nasiona skrzydlate, wielkość 5-8 mm, brązowe z fioletowym odcieniem.

Wygląd różni się w zakresie tolerancji koloru i względnej odporności na zanieczyszczenie powietrza. W jodle balsamicznej, w przeciwieństwie do innych gatunków, system korzeniowy jest słaby i może cierpieć z powodu odpowietrzania. Drzewo żyje od 150 do 200 lat, a zimy bez schronienia w strefie 3.

Uwaga! Widok dał wiele ozdobnych odmian jodły.

Abies fraseri (Fraser) jest blisko spokrewniony z jodłą balsamiczną, której niektórzy botanicy nie uważają za gatunek niezależny. Rośnie nieco niżej, zimowo odporna w strefie 4, silnie dotknięta przez szkodniki, ale bardzo piękna.

Jodła syberyjska

W Rosji gatunek ten jest gatunkiem tworzącym las dla Zachodniej Syberii, Ałtaju, Buriacji, Jakucji i Uralu. Abies siberica rośnie w europejskiej części wschodu i północnego wschodu. Ukazuje się w Chinach, Kazachstanie, Kirgistanie, Mongolii. Rośnie zarówno w górach, wznosząc się do znaku 2400 m npm oraz w dolinach rzek.

Jodła syberyjska jest uważana za najbardziej trwały gatunek i może wytrzymać temperatury do -50 ° C. Dobrze znosi cień, rzadko żyje dłużej niż 200 lat z powodu rozkładu drewna.

Tworzy smukłe drzewo o wysokości 30-35 m, średnicy pnia 50-100 cm i stożkowej koronie. Kora jest gładka, od zielonkawo-szarej do szarobrązowej, z widocznymi pęcherzykami żywicy.

Igły mają od 2 do 3 cm długości i 1, 5 mm szerokości, zewnętrzna strona jest zielona, ​​na dole z dwoma białawymi paskami, żyje przez 7-10 lat. Igły mają silny aromat.

Szyszki nasion są cylindryczne, o długości 5-9, 5 cm, grubości 2, 5-3, 5 cm. W miarę dojrzewania kolor zmienia się z niebieskawego na brązowy. Nasiona o wielkości około 7 mm są wyposażone w skrzydło o tym samym rozmiarze lub dwa razy większe.

Jodła Koreańska

Gatunek został znaleziony na wyspie Jeju, obecnie należącej do Korei Południowej, w 1907 roku. Tam Abies koreana rośnie w górach na wysokości 1000-1900 m, w ciepłym klimacie z dużą ilością opadów przez cały rok.

Gatunek wyróżnia się raczej umiarkowanym wzrostem - 9–18 m, z grubą łodygą, której średnica sięga 1-2 m, i wysokiej jakości drewna. Ponadto jest cenną kulturą dekoracyjną, która dała wiele pięknych odmian, w tym mało rosnących.

Kora drzewa jest szorstka, w młodości żółtawa, pokryta cienką drzemką, z czasem nabiera fioletowego odcienia. Nerka żywiczna, owalna, od kasztanowca po czerwień. Igły są grube, jasnozielone powyżej, niebieskawo-białe od dołu, 1-2 cm długości, 2-3 mm szerokości.

Owalne stożki o tępej końcówce pojawiają się bardzo wcześnie - w wieku 7-8 lat. Po pierwsze, są one pomalowane na niebiesko-szary kolor, a następnie stają się fioletowo-fioletowe, a po dojrzeniu stają się brązowe. Długość wynosi 5-7 cm, szerokość 2, 5-4 cm.

Granica odporności na mróz - strefa 5, odporność na warunki miejskie jest niska. Jodła koreańska żyje od 50 do 150 lat.

Jodła Nordmana

Istnieją dwa podgatunki Abies nordmanniana, które niektórzy botanicy uważają za odrębne gatunki:

• Jodła kaukaska (Abies nordmanniana subsp. Nordmanniana), rosnąca na zachód od 36 ° długości geograficznej wschodniej, wyróżnia się pędami dojrzewania;
• Jodła turecka (Abies nordmanniana subsp. Equi-trojani), zamieszkująca wschód od 36 ° w. d., który charakteryzuje się nagimi gałęziami.

Uwaga! To ten gatunek często jest wykorzystywany jako choinka w regionach, w których roślina jest powszechna.

Rośnie na wysokości 1200-2000 m i tworzy czyste jodły lub przylega do osiki, świerka wschodniego, klonu, jarzębiny.

Jest to drzewo iglaste o wysokości do 60 m, o średnicy pnia sięgającej 1-2 m. Szara kora jest gładka, z owalnymi śladami pozostawionymi przez opadłe gałęzie. Młode gałązki są żółto-zielone, w zależności od podgatunku, gładkie lub owłosione.

Widok rośnie stosunkowo szybko. Żywica nerkowa nie zawiera. Ciemnozielony powyżej, srebrzysty poniżej igły do ​​4 cm długości utrzymuje na drzewie 9-13 lat. Szyszki są owalne, cylindryczne, duże, o długości 12-20 cm, szerokości 4-5 cm, początkowo zielonkawe, po dojrzewaniu brązowe.

Opis jodły Nordmana nie może przekazać jej piękna - gatunek ten uważany jest za jeden z najbardziej dekoracyjnych, ale odmiany są częściej stosowane w kulturze. Zimy w strefie 5, żyją 500 lat.

Drzewo ma silny system korzeniowy, jest odporne na kręcenie.

Biała Jodła

W Rosji gatunek Abies nephrolepis występuje w regionie Amur, Żydowskim Regionie Autonomicznym, Kraju Nadmorskim i na południu Chabarowska. Północno-wschodnie Chiny, Korea Północna i Południowa są również domem dla jodły Belokora. Drzewa rosną na wysokości 500-700 m npm na północy pasma, wspinają się na 750-2000 m wzdłuż południowych grzbietów.

Uwaga! Jodła Belokora rośnie w zimnym klimacie (strefa 3), gdzie większość opadów przypada na śnieg.

Tworzy drzewo o wąskiej stożkowatej koronie o wysokości około 30 m, o średnicy pnia 35-50 cm.Gatunek otrzymał swoją nazwę ze względu na srebrnoszarą gładką korę, ciemniejącą z wiekiem. Pień jest pokryty guzkami wypełnionymi gumą.

Uwaga! Żywica (substancja żywiczna) emitowana przez drzewa należące do rodzaju jest często nazywana balsamem jodłowym.

Igły są płaskie, spiczaste na końcu, 1-3 cm długości, 1, 5-2 mm szerokości, ciemnozielone powyżej, poniżej z dwoma białawymi paskami szparkowymi. Igły są ułożone w spiralę, ale skręcone u podstawy, dzięki czemu powstaje efekt wizualny dwustronnego grzbietu.

Zwykła długość pąków nasiennych wynosi 4, 5–7 cm, szerokość do 3 cm, w młodości są one zielone lub fioletowe, a dojrzałe stają się szaro-brązowe. Szyszki są często (ale nie zawsze) żywiczne.

Rodzaj odporny na cienie, odporny na niskie temperatury, drzewa żyją 150-180 lat.

Biała Jodła

Gatunek często nazywany jest jodłą europejską lub wspólną. Obszar położony jest w górach środkowej i południowej Europy, rozciąga się od Pirenejów do Normandii na północy, obejmuje Alpy i Karpaty, południowe Włochy, północną Serbię. Abies alba rośnie na wysokości od 300 do 1700 m.

Jest to duże drzewo iglaste o wysokości około 40-50, w wyjątkowych przypadkach - do 60 m. Pień mierzony na wysokości klatki piersiowej ma średnicę do 1, 5 m.

Uwaga! Największe zarejestrowane drzewo osiąga wysokość 68 m, przy grubości pnia 3, 8 m.

Roślina tworzy stożkową koronę, która w starszym wieku jest zaokrąglona i staje się prawie cylindryczna, z tępą, przypominającą gniazdo końcówką. Kora jest gładka, szara, czasem z czerwonawym odcieniem, z wiekiem pęka w dolnej części pnia.

Igły o długości 2-3 cm, szerokości 2 mm, tępe, ciemnozielone w górnej części, na odwrotnej stronie - dwa wyraźnie widoczne białe paski. Mieszka 6-9 lat. Nerki jajowate, zwykle bez żywicy.

Szyszki żywiczne. Pojawiają się na drzewie w ciągu 20-50 lat, raczej duże, owalno-cylindryczne, z tępą końcówką, młode - zielone, po dojrzeniu stają się ciemnobrązowe. Długość szyszek sięga 10-16 cm, grubość - 3-4 cm.

Tolerancyjny odcień, bardzo wrażliwy na zanieczyszczenie powietrza. Drzewo żyje 300-400 lat, zimy w strefie 5.

Jodła Wicha

Gatunek ten należy odróżnić, ponieważ Abies veitchii jest bardziej odporny na zanieczyszczenie powietrza i nakłada zwiększone wymagania na oświetlenie. Jodła Wichi rośnie na japońskiej wyspie Honsiu, gdzie wspina się w góry na 1600-1900 m.

Drzewo rośnie stosunkowo szybko, nawet w młodym wieku, osiąga wysokość 30-40 m, tworzy luźną piramidalną koronę. Gałęzie znajdują się w płaszczyźnie poziomej, kora jest szarawa, gładka, nawet w starszym wieku.

Igły są grube, miękkie, zakrzywione, o długości do 2, 5 cm i szerokości 2 mm. Igły rosnące w koronie są krótsze i prostsze niż te znajdujące się na zewnątrz. Kolor, jak u innych gatunków - górna strona jest ciemnozielona, ​​rewers wydaje się srebrzysty dzięki dwóm białym paskom.

Cylindryczne, lekko zwężające się u góry, pąki w młodości są fioletowo-fioletowe, po dojrzewaniu brązowe. Ich długość sięga 4-7 cm, nasiona są żółtawe.

Drzewo żyje 200-300 lat, zimy w strefie trzeciej.

Jodła

Jednym z najbardziej dekoracyjnych gatunków jest Abies concolor, który rośnie wzdłuż wybrzeża Pacyfiku zachodniej Ameryki Północnej na wysokości 700-2000 m. W Górach Skalistych rośliny wspinają się na 2400-3000 m.

Gatunek jest drzewem o wysokości 40-50 m, średnicy pnia 1-1, 5 m. W wieku 10 lat rozciąga się do 2, 2 m. Korona jest symetryczna, piękna, stożkowa, z nisko rosnącymi poziomymi gałęziami. Dopiero pod koniec życia staje się rzadki.

Popielato-szara kora jest gruba, pokryta pęknięciami. Żywiczne pąki są kuliste.

Jodła monochromatyczna zawdzięcza swoją nazwę jednolitemu kolorowi igieł - po obu stronach matowa, szaro-zielona. Igły są miękkie i wąskie, mają 1, 5-6 cm długości, mają silny aromat.

Owoce jodły monochromatyczne raz na 3 lata. Szyszki są owalne, cylindryczne, o długości 8-15 cm i grubości 3-4.5 cm, a ich kolor zmienia się z oliwkowo-zielonego na ciemnofioletowy, po dojrzewaniu zmienia się na brązowy.

Jest to najbardziej kochający słońce gatunek, dobrze znosi dym powietrza, żyje do 350 lat. Hibernacja w strefie 4. System korzeniowy jest potężny, drzewo nie boi się lustracji.

Widok jest bardzo popularny w projektowaniu krajobrazu. Jak widać na zdjęciu, jodła ma niebieskie, równomiernie kolorowe igły, a ten kolor zawsze był ceniony przez drzewa iglaste.

Najlepsze gatunki jodły dla regionu Moskwy

Chociaż jodła jest uważana za uprawę ciepłolubną, nie ma trudności z wyborem odpowiedniej odmiany dla regionu moskiewskiego. Aby nie stwarzać sobie niepotrzebnych problemów, musisz wybrać drzewa, które mogą spędzić zimę w strefie 4, a mniej bez schronienia.

Odmiany jodły karłowatej dla regionu moskiewskiego można sadzić z mniejszą odpornością na niskie temperatury - są one łatwo chronione przed zimnem. Ale nie ma w tym nic szczególnego - wybór jest tak wielki, że wystarczy przyjrzeć się uważnie drzewom i nie ograniczać się do pierwszego centrum ogrodniczego.

Jodła Biała Zielona Spirala

Stara odmiana uzyskana ze zmutowanej gałązki w 1916 r. Przez szkółkę Asheville (Karolina Północna). Abies alba Green Spiral otrzymała nazwę Green Spiral dopiero w 1979 roku, wcześniej sprzedawaną pod nazwą Tortuos.

Odmiana Green Spiral jest półkarłowatą igłą o koronie „płaczącej”. Tworzy silny centralny przewodnik, wokół którego boczne pędy są ułożone spiralnie, zginając się i opadając.

Jodła jest propagowana tylko przez szczepienie, kształt korony i wysokość drzewa zależą od jego wysokości, wykończenia i obecności lub braku podparcia. Maksymalna długość głównego przewodu wynosi 9 m; do 10 lat może osiągnąć 4 m bez przycinania.

Igły są krótkie, gęste, zielone, dolne - srebrne. Frost - strefa 4.

Zdjęcie jodły z opadającą koroną odmiany Green Spiral

Jodła Monochromatyczny Niebieski Shred

Bardzo piękna, podobna do drzewa odmiana niebieskiej jodły Abies concolor Blue Cloak zyskała ogromną popularność, ale jej pochodzenie jest mgliste. Uważa się, że drzewko o unikalnym kształcie i kolorze zostało wybrane pod koniec lat 90. ubiegłego wieku przez pracowników University of Michigan.

Uwaga! Nazwa odmiany oznacza Blue Cape.

Monochromatyczna jodła Blue Blok rośnie szybko, zaczynając w młodym wieku, dodając 20 cm każdego sezonu. W ciągu 10 lat drzewo osiąga wysokość 2 m, szerokość 1, 3 m.

Kształt korony jest bardzo podobny do klasycznej jodły. Z silnej prostej łodygi pędy lekko unoszą się na końcach, wyginają łuk lub pędy delikatnie obwisają w środkowej części. Igły są cienkie, miękkie, jasnoniebieskie.

Drzewo należy sadzić w słonecznym miejscu i zapewnić dobry drenaż. Odmiana niebieski płaszcz przeciwdeszczowy zimujący bez schronienia w czwartej strefie mrozoodporności.

Jodła Fraser Nest Klein

Niektórzy biolodzy przypisaliby zwarte gniazdo Abies fraseri Klein do jodły balsamicznej, ponieważ pytanie, czy gatunek Freisera jest niezależny, pozostaje otwarte. Odmiana została przedstawiona opinii publicznej przez szkółkę Kennelian Raraflora w 1970 roku.

Ta jodła jest niezwykła, ponieważ rośnie mała, ale daje szyszki. To dodaje tylko dekoracyjne i już atrakcyjne drzewo. Odmiana rośnie powoli, dodając 6–10 cm rocznie, osiąga maksimum 1 m wysokości o średnicy korony 60 cm w wieku 10 lat.

Igły odmiany Klein's Nest są błyszczące zielone, zauważalnie krótsze niż igły gatunków drzew, szyszki są fioletowe. Rośnie bez schronienia w strefie 4.

Koreańska jodła Silverberlock

Nazwa krasnoludzkiej odmiany Abies koreana Silberlocke jest tłumaczona jako Srebrne Loki. Został wycofany przez Guntera Horstmanna z Niemiec w 1979 roku. Prawidłowa nazwa odmiany to Horstmanns Silberlocke, na którą nalega jej twórca, ale krótka nazwa utknęła i jest używana przez wiele szkółek.

Silverlock to niesamowicie piękna koreańska jodła. Igły zwijają się w kierunku wierzchołka pędu, odsłaniając srebrny spód płaskich igieł. Roczny wzrost wynosi 10-15 cm.

Na dorosłym drzewie igły skręcają się mniej, ale wciąż trochę się zwijają, odsłaniając posrebrzane wnętrze igieł. Korona z jodły srebrnej tworzy stożkowy, symetryczny. Różnorodność zim w strefie 4 bez schronienia.

Jodła syberyjska Liptovskiy Hradok

Jodła kulista Abies siberica Liptovsky Hradok to stosunkowo nowa odmiana stworzona z miotły wiedźmy znalezionej w szkółce Edwina Smitha (Holandia) w 2009 roku. Do tej pory pozostaje on dość rzadki i drogi, ponieważ rozmnaża się tylko poprzez szczepienia. Dlaczego odmiana jodły syberyjskiej, stworzona przez holenderskiego hodowcę, nosi nazwę miasta ze Słowacji, nawet kompilatorzy katalogów są zakłopotani.

Liptowski Hradok tworzy zwartą, nieregularną koronę, która z jakiegoś powodu nazywana jest kulistą. Niemożliwe jest stworzenie z niego kuli bez przycinania, co, nawiasem mówiąc, jodła nie jest zbyt dobrze tolerowana. Ale drzewo jest tak urocze i niezmiennie przyciąga uwagę.

Jodła zdobią nie tylko krótkie, nierówne długości jasnozielonych igieł, ale także duże, okrągłe, jasnobrązowe pąki. Odmiana jest uważana za jedną z najbardziej odpornych na zimno i miniaturowych - w wieku 10 lat osiąga rozmiar 30 cm, a zimy w strefie 2 bez schronienia.

Jodła Litewski Hradok cierpi z powodu upału, nie zaleca się sadzenia go w szóstej strefie, w piątym należy wybrać miejsce chronione przed słońcem i wysychającym wiatrem.

Karłowate odmiany jodły

Niskie gatunki jodły są tradycyjnie bardzo poszukiwane. Możesz nawet umieścić je w najmniejszym ogrodzie, a na dużej działce małe drzewa zazwyczaj zdobią przednią część. Ponieważ jodła jest dużą rośliną, której wysokość liczona jest w dziesiątkach metrów, prawdziwe karły są pozyskiwane wyłącznie z mioteł czarownic i rozmnażane przez przeszczepy. Dlatego drzewa te są drogie i możesz długo szukać odmiany, którą lubisz.

Nordman Berlin Fir

Z miotły wiedźmy znalezionej w 1989 roku niemiecki hodowca Günther Eshrich wyhodował odmianę Abies nordmannniana Berlin. Często do nazwy dodaje się słowo Dailem lub Dalheim, wskazując miejsce pochodzenia drzewa, ale jest to błędne. Fani powinni wiedzieć, że to ta sama odmiana.

Berlin to prawdziwa jodła karłowata z koroną spłaszczonego, kulistego kształtu. Gałąź jest wielowarstwowa, gęsta, igły są krótkie, twarde. Górna część igieł jest zielona, ​​dolna jest srebrna.

Roczny wzrost wynosi około 5 cm, w ciągu 10 lat jodła osiągnie wysokość 30 cm o szerokości 60 cm, odmiana nadaje się do uprawy w pełnym słońcu, może z powodzeniem wytrzymać warunki miejskie. Zimowe jodły w strefie 4.

Biała jodła karłowata

Niezwykle atrakcyjna karłowata odmiana jodły białej, uzyskana wyraźnie z miotły czarownicy, której pochodzenie nie jest znane. Po raz pierwszy opis Abies alba Pygmy został podany w katalogu holenderskiego przedszkola Wiel Linssen z 1990 roku.

Biała jodła Pygmy tworzy mniej lub bardziej zaokrągloną koronę z zielonymi i błyszczącymi iglicami na górze, srebrzystą poniżej. Ponieważ gałązki są uniesione do góry, powstaje interesujący efekt wizualny, który można wyraźnie zobaczyć na zdjęciu.

Roczny wzrost wynosi 2, 5 cm lub mniej, w wieku 10 lat jodła tworzy kulę, której średnica wynosi co najwyżej 30 cm.

Balsamiczny Miś Bagienny Jodła

Nazwa ta jest miniaturową śliczną jodłą balsamiczną otrzymaną z powodu miejsca, w którym znaleziono miotłę czarownicy, co dało początek tej różnorodności. Создатель культивара, известный американский селекционер Грег Уильямс утверждает, что Abies balsamea Bear Swamp – один из его лучших сортов.

Бальзамическая пихта Bear Swamр сначала формирует округлую крону. Со временем дерево вытягивается и постепенно контуры становятся коническими. Иголки темно-зеленые, короткие.

Сорт пихты Медвежье Болото – настоящий гном, растущий чрезвычайно медленно. За год размер дерева увеличивается на 2, 5 см. В 10 лет высота и диаметр достигают 30 см.

Пихту можно выращивать без укрытия на зиму в зоне 3.

Пихта Вича Крамер

Сорт создан из ведьминой метлы германским питомником Крамер, в честь которого и был назван. Abies veitchii Kramer размножается только прививкой и представляет собой крошечное симметричное дерево.

Wzrost jodły wynosi tylko 5 cm na sezon. W wieku 10 lat drzewo osiąga wysokość 40 cm i szerokość 30 cm. Młode igły są jasnozielone, ozdobione białymi paskami na odwrotnej stronie, pod koniec lata nieco ciemnieją, ale nie tak bardzo, jak w przypadku specyficznego.

Odmiana jest zimotrwała w strefie 3.

Jodła syberyjska Lukash

Miniaturowy polski gatunek jodły, stworzony ze zmutowanej sadzonki, a nie jak większość krasnoludów, przez klonowanie miotły czarownicy. Autorstwo należy do Andrzeja Potzhebovsky'ego. Jodła syberyjska syberyjska Lukash jest sprzedawana przez szkółkę Janusza Szewczyka.

Eksperci uważają, że różnorodność struktury jest podobna do słynnej kanadyjskiej świerki Konica. Jodła tworzy bardzo gęste drzewo ze stożkową wąską koroną i pędami skierowanymi ku górze pod ostrym kątem do pnia.

Igły są twarde, jasnozielone. W wieku 10 lat drzewo osiąga wysokość 1 m przy średnicy korony 50 cm. Odmiana jodły syberyjskiej Lukash wyróżnia się wysoką odpornością zimową, przeznaczona jest dla strefy 2

Cechy sadzenia i pielęgnacji jodły

Jodła jest rośliną bardziej wymagającą niż większość drzew iglastych. Rośnie na żyznej glebie, nie toleruje nasiąkania wodą lub wysychania gleby. Szukając miejsca na drzewo, należy zwrócić uwagę na to, ile światła potrzebuje, koncentrując się na opisie odmiany, a nie tylko gatunku.

Nie wszystkie jodły tolerują lustrację, w opisie odmian nie wspomniano o tym. Dlatego lepiej jest umieścić drzewo w chronionym miejscu, szczególnie wysokim lub średnim.

Podczas sadzenia jodła drenaż ma ogromne znaczenie. Jeśli nie zostanie umieszczony na dnie wykopu z warstwą co najmniej 20 cm, najprawdopodobniej doprowadzi to do śmierci drzewa. Przybliżony skład mieszanki gleby dla jodły:

• próchnica liści;
• glina;
• torf;
• piasek

Stosunek składników wynosi 3: 2: 1: 1.

Ponadto 250-300 g nitroammophoska i wiadro zgniłych trocin wprowadza się do każdego dołu do lądowania. Świeże doprowadzi do śmierci jodły - zaczną gnić w ziemi i spalić korzeń. Jeśli nie ma trocin, muszą je zdobyć. Lub zasiej inną kulturę. Oczywiście, zgniłe trociny można zastąpić rozwiniętym torfem o wysokim wrzosowisku, ale nadal trzeba je znaleźć, zwykle nie zadziała. Włókno kokosowe lub mech torfowiec zrobi, ale będzie zbyt kosztowne.

Kolejna jodła musi być regularnie podlewana, ale nie doprowadzana do nadmiernego zwilżania, karmienia, mulczowania. Tylko młode drzewa zasadzone w tym lub ostatnim sezonie są chronione na zimę.

Ciekawe Same gałęzie jodły nie nadają się do schronienia zimowego - igły na nich trzymane są mocno nawet na wiosnę i nie pozwalają słońcu dotrzeć do korony, gdy jest jeszcze wcześnie, aby usunąć ochronę, ale światło jest potrzebne.

Najlepsze są drzewa od 5 do 10 lat. To właśnie te sadzonki najczęściej trafiają do sprzedaży.

Najczęstszą przyczyną śmierci drzew jodłowych jest niewystarczająca konserwacja, przepełnienie i zanieczyszczenie powietrza. Ta kultura, choć uważana za bezpretensjonalną, jest w rzeczywistości bardzo wrażliwa.

To ważne! Nie trzeba dbać o jodły, jak o innych hvoynikami.

Wśród szkodników należy podkreślić:

• jodła ćma;
• Jedwabnik syberyjski;
• zakonnica motyla;
• świerkowo-jodłowe hermes.

Jodła, zwłaszcza gatunki lub odmiany pochodzące z Ameryki Północnej, cierpią bardzo na wahania temperatury w ciągu dnia i nocy. W najgorszym przypadku może nawet doprowadzić do śmierci drzewa.

Ciekawe fakty dotyczące jodły

Kora kultury służy do produkcji balsamu, igieł i młodych gałęzi - oleju jodłowego.

Świeżo ścięte gałęzie zawierają tak wiele fitoncydów, że są w stanie zniszczyć zarazki w pomieszczeniu.

Jodła ma silny aromat, ale jest zupełnie inna niż świerk.

Z gałęzi robią doskonałe miotły do ​​kąpieli.

W czasach głodu skorupa była kruszona i pieczona - nie była zbyt smaczna i pożywna, ale pozwoliła nam się trzymać.

Jodła jest łatwo rozmnażana przez nakładanie warstw. Często gałęzie po prostu spadają na ziemię i zakorzeniają się.

Kultura rośnie na Syberii, Dalekim Wschodzie i Uralu, ale rzadko występuje w centralnej Rosji.

W jodłach praktycznie nie ma runa, ponieważ gałęzie rasy głównej zaczynają rosnąć bardzo nisko.

Koń trojański został wykonany z jodły kefalinowskiej.

Uważa się, że gałęzie tego drzewa chronią przed czarem i pomagają zmarłym w innym świecie.

Wniosek

Jodła wygląda majestatycznie, ma wiele doskonałych odmian. Szczególnie atrakcyjna w kulturze jest symetryczna korona, piękna, jak sztuczne igły, oraz fioletowe lub zielone pąki skierowane pionowo w górę. Rozprzestrzenianie się jodły jest ograniczone jedynie niską odpornością na zanieczyszczenia antropogeniczne.