Pigeons Monks: Moskwa, niemieckie wyprawy krzyżowe

Mnisi gołębie zostali nazwani ze względu na niezwykły kolor i kępkę w formie kaptura, przypominającą szaty mnichów. Ponadto podczas lotu oddalają się od swoich stad i wolą latać samotnie. Często te gołębie są nazywane gołębiami krzyżowymi, ponieważ podczas lotu ptaki ogon i skrzydła tworzą krzyż.

Historia rasy

Gołębie, mnisi po raz pierwszy pojawili się w Niemczech w XVII wieku. Zostały wyhodowane przez niemieckich hodowców gołębi jako gołębie. Mieli uczestniczyć w polowaniu, wypędzając złożone ptaki z liści. Gołębie szybko zdobyły popularność w Europie, a na początku XIX wieku zostały docenione przez rosyjskich hodowców.

Charakterystyka lotu

Są to ptaki bardzo emocjonalne, właściwości lotu są dobrze rozwinięte. Interesujące jest obserwowanie, jak stado leci przez korony drzew. Pigeons Monks potrzebują ciągłego treningu. Następnie mogą pozostać w powietrzu przez kilka godzin. Nie latają na dużych wysokościach, ale w locie poruszają się szybko i zwrotnie. Widok lotu jest okrągły.

Uwaga! Widząc w niebie gołębia z obcego stada, zeskocz z miejsca, wylecieć do nieznajomego i trzepotać skrzydłami, jakby zapraszając go do odwiedzenia. Dla tej jakości nazywa się je zawodnikami.

Krzyżowi gołębie mnisi w locie są piękni.

Cechy i standardy rasy

Główną cechą wyróżniającą niemieckiego mnicha krzyżowego jest śnieżnobiała skrzynka, na głowie rodzaj czapki. Kolorowa upierzenie ptaka w kształcie krzyża.

Wygląd ptaka:

  • obecność grzbietu;
  • na karku kaptur w kolorze białym;
  • długość kadłuba gołębia 36 cm;
  • szyja jest krótka;
  • ciało gołębia jest lekko pochylone do przodu;
  • konstytucja prawidłowej rozszerzonej formy, proporcjonalna;
  • małe ceramum, ciasne;
  • dziób mały, zadbany, spiczasty, do 16 mm;
  • szeroki biust, w obwodzie sięga 24 cm;
  • skrzydła długie, nie wystają z ogona;
  • grzbiet gładko przechodzi w część ogonową, składającą się z 12 piór kierownicy;
  • nogi krótkie, różowy odcień.

Cechy charakterystyczne niemieckiego gołębia krzyżowego polegają na życzliwości, łatwowierności i oddaniu wobec osoby. Bardzo dobrzy rodzice. Samica gołębia jest w stanie dokładnie inkubować nawet obce pisklęta, z których hodowcy aktywnie korzystają.

Znaki wskazujące na brak czystej rasy:

  • ciemne pazury;
  • krótkie skrzydła;
  • kilka zapadniętych piersi;
  • dziób mniejszy niż 15 mm;
  • zbyt krótkie nogi;
  • szeroki ogon z lekkimi piórami.

Istnieje również bardziej krytyczna lista defektów dla uboju gołębi: ogon jest biały, brak kępki, na łapach jest piórka, białe pasy na głowie, duży dziób, oczy koloru czerwonego lub żółtego.

Odmiany

Istnieje kilka głównych odmian gołębia mnicha: niemieckiego, moskiewskiego, ałtajskiego. Są też rasy hodowane w wyniku krzyżowania. Pojawiły się więc gołębie: rasa południowoniemiecka (są kosmonopody i gatunki boso), saskie (pasiaste, gołębie niebieskie), Ural i Tula.

Niemiecki

Dokładne informacje na temat odbioru niemieckiego gołębia Monk nr. Są one bardziej związane z dekoracyjnymi typami gołębi niż z latającymi. Główna cecha formy:

  • pióra gołębie mogą być czarne, niebieskawe, beżowe z karmelem, szare, czerwone;
  • biały kaptur;
  • dziób mały, spiczasty (czarny u ptaków z ciemnymi piórami, jasny odcień u jasnych ptaków);
  • na ciele są białe pióra;
  • odcień piór na ogonie i głowie jest brązowy (może być zabarwiony);
  • długość ciała gołębia sięga 35 cm;
  • obwód piersi 25 cm;
  • światło tęczówki;
  • ogon jest gęsty, średniej długości.

Różnią się one przeciętnymi jakościami lotu, ale lot jest dość spektakularny i szybki.

Moskwa

Rasa pochodzi z połączenia polskich Turmanów z gatunkami gołębi w XX wieku w Warszawie. Moskiewski gołębi Monk ma bardzo podobny wygląd do niemieckiego, ale istnieją znaczne różnice:

  • pióra na głowie i czubek ogona ciemnych odcieni, są też odcienie niebieskiego, żółtego i czerwonego;
  • herb nieco rozczochrany;
  • pióra na czole i pod oczami innych odcieni.

Kolor dzioba zależy bezpośrednio od koloru piór na czapce. Zgodnie z obserwacjami hodowców, charakter tego gatunku gołębi jest bardziej zadziorny.

Ałtaj

Ma inną nazwę - Barnaul vislokryly (głowa). Otrzymany w wyniku prac selekcyjnych na Mnichach Uralskich. Gołębie są obdarzone większą elegancją niż ich przodkowie. Odnoszą gatunki do skał dekoracyjnych.

Różni się od mnicha niemieckiego i moskiewskiego kolorem pióra na głowie (może być brązowy, beżowy, ceglany), łapy mnicha ałtajskiego są nieco obniżone.

Hodowla krzyżowa mnichów gołębi

Mnisi gołębie mają raczej rozwinięty instynkt rodzicielski. W odpowiednich warunkach zrównoważone karmienie może produkować 3-4 pisklęta lęgowe na sezon. Konieczne jest zainstalowanie kilku zaokrąglonych grzęd w gołębniku, aby nie zdeformować łap. Również na strychu powinny być budki lęgowe. Okres lęgowy trwa od marca do kwietnia. Gołębie tworzą pary w zależności od ich temperamentu - poszukują własnego gatunku według charakteru. W naturze pary tworzą się niezależnie, w niewoli tworzą je hodowcy. Ale tacy partnerzy mniej troszczą się o siebie nawzajem.

Właz murowany nie więcej niż 19 dni. Robią to zgodnie z harmonogramem: mężczyzna po południu od 10 do 16 godzin, kobieta do końca czasu. Karmienie wole mleka następuje około 20 dni. Rasa do 10 lat, ale daje najlepsze potomstwo w wieku 3-5 lat.

Karmienie

W diecie muszą być obecne białka dla wzrostu i rozwoju, tłuszcze jako źródło składników odżywczych, węglowodany dla energii drobiu. Mieszanki paszowe powinny składać się z:

  • owies, jęczmień (zawierają błonnik);
  • kukurydza (źródło energii);
  • soczewica (zawiera białka roślinne);
  • proso (duża ilość witamin);
  • konopie, len (aminokwasy).

Również bez wątpienia dodajemy zieloną paszę, kredę, muszle, kamyki. Po wole wprowadza się mleko do diety, pszenicę namoczoną w wodzie.

Pielęgnacja, konserwacja mnichów gołębi

Gołębie tego gatunku nie są wybredne w żywieniu, mają dobrą odporność na infekcje. Są bardzo czyste, ale hodowcy gołębi muszą regularnie czyścić pomieszczenie, dezynfekować je raz w miesiącu, zmieniać i czyścić karmniki i osoby pijące codziennie.

W celach profilaktycznych gołębie powinny być badane pod kątem jakichkolwiek objawów choroby. W celu zapobiegania hodowcom gołębi pić ptakom nadmanganian potasu, a także wstrzykiwać szczepionki. Przyczyny chorób gołębi są zróżnicowane. To i nieodpowiednie warunki zatrzymania, opieki, niedoboru witamin, infekcji od innych gołębi.

Widok chorej osoby natychmiast wzbudza podejrzenia: ptak się ukrywa, jego pióra są rozczochrane, oczy zamknięte, oddychanie szybkie. W tym samym czasie gołąb odmawia jedzenia, wody, latania. Jeśli występują oznaki choroby, ptaka należy przeszczepić od innych do oddzielnego pomieszczenia.

Gołębi dom

Mnisi Krucjaty są najbardziej spokojni i przyjaźni wśród innych gatunków gołębi. Trudności z hodowlą mogą wystąpić z powodu nieprzestrzegania podstawowych warunków ich opieki. Dzięki odpowiednio wyposażonemu dovecotowi, zrównoważonej diecie, terminowej opiece możesz hodować gołębie bez wysiłku.

Doświadczeni hodowcy zalecają budowanie przestronnego gołębnika z oddzielnym miejscem dla każdej gołębicy. Lepiej nie wkładać kratek do gołębnika - ptaki powinny mieć swobodę ruchów. W zimie temperatura w gołębniku nie powinna spaść poniżej 10 stopni. Zalecana instalacja źródeł dodatkowego oświetlenia, aby przedłużyć dzień świetlny. Latem, podczas upału, gołębnik musi być zacieniony i nie zapomnij o założeniu kąpieli ptaków.

Pokój dla gołębi powinien być wykonany z drewna lub cegły. Lepiej jest zrobić wejście na południe lub południowy wschód, okna są również niezbędne do odlotu gołębi o szerokości do 20 cm. Dla niektórych gołębi rasowych, których chodzenie jest kontrolowane przez właściciela, musisz wyposażyć klatkę na świeżym powietrzu, aby mogli chodzić samodzielnie na świeżym powietrzu.

To ważne! Najważniejsze dla prawidłowej hodowli gołębi Mnichów - obecność lekkiego, przestronnego gołębia i zrównoważonej paszy.

Wniosek

Gołębie, mnisi mają długą historię rozwoju, więc wpłynęło to na rasę - prawie nie można dziś spotkać rasowych mnichów. Teraz należą do przedstawicieli ras ozdobnych, choć wiele lat temu były hodowane jak gołębie.