Dynia olbrzyma atlantyckiego jest jednym z najlepszych rodzajów kultury melonowej, która słusznie zasłużyła sobie na miejsce w sercach ogrodników. W sumie istnieje około 27 odmian dyni, które w Chinach są dumną nazwą „królowej warzyw”. Jednak największe zainteresowanie ogrodników przyciągnęły trzy odmiany olbrzymich dyni: Atlant, Sugar giant i Siberian giant - ze względu na wyjątkowe cechy owoców i specyfikę technologii rolniczej.
Opis gigantycznych odmian dyni
Pochodzenie tej kultury melonowej jest związane z Ameryką Południową, ale dziś można ją znaleźć w prawie każdym kraju na świecie. Olbrzymia dynia lub wielkoowocowa dynia to roślina jednoroczna o dobrze rozwiniętych długich i mocnych pędach, na których rosną pełzające anteny. Na dużych ogonkach rośliny występują ogromne ciemnozielone liście. Szypułki w olbrzymiej dyni są również dość duże, o jasnożółtym kolorze, z bardzo pachnącymi płatkami.
Atlantycki gigant
Odmiana dyni olbrzyma atlantycka - średnio późna roślina pnąca o dobrze rozwiniętych potężnych pędach i dużych liściach. Gładkie, szerokie, eliptyczne owoce mają wyraźną segmentację i pomarańczowo-żółtą skórkę.
Atlantycki gigant z dyni przewozi bardzo dobrze transport i długoterminowe przechowywanie. Jest popularny wśród ogrodników ze względu na wysoką wydajność i odporność na powszechne choroby melonów i tykw.
Cukrowy gigant
Jest to wielkoowocowa, pełzająca odmiana dyni, która osiąga dojrzałość w 110-130 dnia po posadzeniu. Olbrzym z dyni cukrowej jest dobrze przechowywany i transportowany i, co ciekawe, ujawnia lepszy smak owoców podczas długotrwałego dojrzewania.
Syberyjski gigant
Jest to odmiana średnio późna, wyróżniająca się wysoką wydajnością i słynąca z dobrego smaku owoców. Dynia dojrzewa w 105 - 120 dni po wysianiu nasion, wymaga dużo miejsca, co należy wziąć pod uwagę przy sadzeniu. Dynia olbrzymia syberyjska jest dobra zarówno do spożycia przez ludzi, jak i jako pasza dla zwierząt, dlatego często sadzi się ją na kiszonkę.
Opis owoców
Dojrzałe owoce odmiany olbrzyma atlantyckiego mają kształt okrągłego owalu, osiągając masę 50 - 70 kg. Ich mięso jest jasno pomarańczowe, jędrne, bardzo soczyste, pachnące i słodkie. Odmiana charakteryzuje się również dobrą zdolnością do transportu i długim przechowywaniem. Ta odmiana jest spożywana zarówno na surowo, jak i termicznie, a ponadto jest używana do produkcji soków i różnych świeżych soków warzywnych.
Owoce dyni olbrzyma osiągają masę do 65 - 80 kg (przy intensywnej terapii). Miąższ ma przeciętnie grubość 8-10 cm, w zależności od struktury jest jędrny, soczysty, w kolorze pomarańczowym. Owoce tej odmiany nadają się do długotrwałego przechowywania. Służą do przygotowania różnych potraw przy użyciu obróbki cieplnej, a także surowej (jako składnik sałatek warzywnych).
Olbrzym syberyjski wyróżnia się bogatym kolorem, lekko podzielonymi kulistymi owocami. Ich miąższ jest kruchy, w kolorze kremowo-żółtym, zawiera ogromną ilość witamin, soli mineralnych i kwasów organicznych. Odmiana jest uważana za dietetyczną i ceniona za swoje korzystne właściwości.
Charakterystyka odmian
Wszystkie trzy odmiany są dobrze przystosowane do uprawy w trudnych warunkach klimatycznych, dlatego cieszą się miłością mieszkańców Syberii i Uralu. Ponieważ wszystkie uprawy dyni są ciepłolubne, zaleca się, aby młode rośliny były pokrywane folią na noc w zimnych warunkach letnich.
Duży gigant z Atlantyku, podobnie jak olbrzym z Syberii i Cukru, ma krótki okres wegetacyjny, który umożliwia zbieranie plonów w regionach o krótkim okresie letnim.
Wszystkie trzy odmiany odznaczają się dobrą tolerancją na suszę, ponieważ owoce odmiany, do której należą, są dość duże, dla maksymalnego przyrostu masy roślin konieczne jest, aby roślina organizowała regularne podlewanie i karmienie.
Odporność na szkodniki i choroby
Gigant atlantycki, podobnie jak pozostałe dwie odmiany, jest dość odporny na szkodniki i choroby. Ale w niekorzystnych warunkach na kulturę może wpływać szara i biała zgnilizna, antraknoza i mączniak prawdziwy.
Aby zmniejszyć ryzyko choroby, dynia rośnie z obowiązkowym przestrzeganiem zasad płodozmianu. Dynia jest bardzo wymagająca dla swoich poprzedników. Najlepsze opcje to sadzenie ziemniaków, cebuli, kapusty, roślin okopowych i roślin strączkowych. Ogórki, cukinia, squash będą niebezpiecznymi wcześniejszymi kulturami, które mogą wywołać choroby i inwazję powszechnych szkodników dla tych roślin.
Oprócz chorób kultura cierpi na szkodniki: takie jak przędziorków i mszyc. Dlatego wierzchołki i liście powinny być regularnie sprawdzane pod kątem uszkodzeń spowodowanych chorobami lub pasożytami, a chore obszary na rzęsach powinny być usunięte. W profilaktyce rozpylanie zwykle przeprowadza się za pomocą roztworu mydła domowego, popiołu i skórki cebuli.
Mocne i słabe strony
Dyniowy gigant atlantycki ma zarówno zalety, jak i pewne wady. Jego zalety obejmują następujące cechy:
- tolerancja na mróz i suszę;
- zdolność do wytrzymania nagłych zmian temperatury;
- dobra wydajność;
- właściwości dietetyczne owoców;
- transport i utrzymanie jakości.
Istnieją pewne wady:
- specjalne wymagania roślin do składu gleby;
- brak odporności na niektóre choroby.
Jak uprawiać gigantyczną dynię
Jeśli przestrzegasz wszystkich zasad techniki rolniczej, nawet niedoświadczony nowicjusz może uprawiać dowolną z trzech odmian dużej dyni.
To ważne! Jako kultura kochająca światło i kochająca ciepło, dynia powinna być sadzona w dobrze oświetlonym, chronionym przed przeciągami miejscu.Ponadto, wybierając miejsce, należy pamiętać, że wszystkie duże dynie charakteryzują się silnym tkaniem, a zatem potrzebują specjalnych podpór, krat lub ogrodzeń.
Wszystkie trzy prezentowane odmiany dyni są dość wymagające pod względem składu gleby, dlatego dobre zbiory można uzyskać tylko podczas sadzenia w glebie odżywczej: najlepiej, jeśli występuje gleba gliniasta lub piaszczysta. W glebie ciężkiej lub kwaśnej dynia nie daje dobrych zbiorów, dlatego konieczne jest wprowadzenie mąki dolomitowej lub wapna.
Jesienią zaczynają się gotować koryta dyniowe do siewu, są one wykopywane i nawożone: humus lub kompost z obliczeniem 4–5 kg na 1 m2, a także 30 g superfosfatu.
Gigantyczna dynia jest zwykle uprawiana metodą rozsadową, w celu zagwarantowania czasu na zbiory w trudnych warunkach klimatycznych w Rosji. Nasiona na sadzonki zasiane w kwietniu. Aby poprawić kiełkowanie, są one wstępnie nasączone dowolnym promotorem wzrostu i kiełkują w mokrym ręczniku. Następnie kiełkujące nasiona są sadzone na głębokości 5-6 cm w indywidualnych doniczkach torfowych.
Sadzonki są sadzone w stałym miejscu pod koniec maja i na początku czerwca, kiedy ziemia rozgrzeje się do głębokości 10-12 cm. W tym czasie u młodych roślin pojawiły się 3-4 prawdziwe liście. Wzór sadzenia powinien być taki, aby rośliny miały swobodę, ponieważ wszystkie duże odmiany dyni potrzebują miejsca. Zwykle zostawiają od 1 do 1, 5 metra między każdym buszem oraz w długości i szerokości.
Podczas karmienia olbrzymia dynia potrzebuje dwa razy na cały sezon: podczas sadzenia sadzonek na stałe miejsce i podczas aktywnej formowania rzęs. Jako nawozy stosuje się rozcieńczony wlew dziewanny (1:10) lub ptasie odchody (1:20), a także kompleksy mineralne, na przykład Nitrophoska.
Aby wyhodować gigantyczną dynię, ważne jest, aby prawidłowo uformować krzak. Zwykle pozostawia jeden główny bat, który jest dozwolony nie więcej niż 2-3 jajniki. Wszystkie inne bicze i jajniki są usuwane. Po pojawieniu się czwartego liścia z jajników, główny rzęs jest również uszczypnięty.
W sezonie cała troska ogranicza się do regularnego podlewania, rozluźniania i odchwaszczania z chwastów. Ważne jest, aby unikać nasiąkania wodą i podlewać roślinę, ponieważ wysycha wierzchnia warstwa gleby. Aby mięso było słodsze, okres dojrzewania owoców olbrzymiej dyni powinien być umiarkowanie podlewany.
Wniosek
Dynia olbrzyma atlantyckiego jest jedną z najbardziej ukochanych odmian ogrodników o dużych owocach, wraz z olbrzymem z Syberii i Cukru. Wszystkie trzy rodzaje bezpretensjonalnej pielęgnacji, wysoka wydajność i doskonały smak. Jedynym małym minusem tych odmian jest niska odporność na szkodniki i choroby, ale terminowe środki zapobiegawcze sprawiają, że ten brak jest nieistotny.