W regionach o trudnych warunkach klimatycznych coraz więcej ogrodników wybiera tuję jako krajobraz. We wschodniej części Rosji naukowcy-agronomowie przynieśli ją w połowie ubiegłego wieku i udało się ją wyhodować. Warto wiedzieć, jak odbywa się sadzenie i pielęgnowanie tui na Syberii (zdjęcie), które odmiany są najbardziej odporne na mróz, jak dbać, aby roślina z powodzeniem trzymała się, rosła i rozwijała się przez wiele dziesięcioleci.

Dziś żywopłoty z tuji i oddzielne nasadzenia drzew iglastych są dalekie od rzadkości na Uralu i Syberii. Zakład rozwija wszystkie nowe regiony, dla których to piękne drzewo było ostatnio prawdziwą egzotyką.

Czy tuja rośnie na Syberii

Uważa się, że ojczyzną Tui są północnoamerykańskie lasy, ich południowa część. Ale są gatunki, które mogą rosnąć na północy Stanów Zjednoczonych i Kanady. Tam można je znaleźć nawet na bagnistych, wilgotnych i zimnych glebach. Z tych warunków klimatycznych wywożono sadzonki sprowadzone na Syberię.

Zachodnie gatunki tuji są dobrze przystosowane do trudnych warunków klimatycznych, są odporne na silne mrozy, długie zimy i głębokie mrozy.

Średnia długość życia rośliny wynosi 150 lat, jest mało wymagająca dla gleby, dobrze znosi cięcie. Ale w warunkach syberyjskich warto starannie wybrać miejsce do sadzenia, wzbogacić ubogie gleby i monitorować wilgotność gleby.

Zastosowanie uniwersalnej rośliny: jako żywopłot, oddzielne lądowania.

Odmiany Thuja rosnące na Syberii mogą mieć wygląd drzew do 20 m wysokości lub krzewów. Forma jest różna - piramida, stożkowata, kolumnowa, jajowata. Kora - czerwona lub brązowa, później się rozjaśnia. Igły w lecie - zielone, w zimie trochę żółte. Jego pełna zmiana następuje po trzech latach, wraz z małymi gałęziami.

Odporne na mróz odmiany Tui dla Syberii

Zachodnia tuja - najbardziej bezpretensjonalny ze wszystkich istniejących gatunków. Najbardziej popularne na Syberii są różne odmiany odporne.

Smaragd

Żywotnik zimozielony o gęstej piramidalnej koronie, jasnozielone igły. Wysokość rośliny wynosi 6 m, szerokość bez przycinania wynosi 2 m. Przyrost roczny wynosi około 20 cm wysokości i 5 cm szerokości. Crohna jest bardzo plastyczna, aby stworzyć interesujące kształty z fryzurą.

Wiosną na gałęziach pojawiają się kwiaty - małe pąki, które później spadają. Na Syberii istnieją odmiany Tui Smaragd z dwoma rodzajami koloru - zielonym i złotym.

Hoseri

Karłowata odmiana zachodniej tuji oryginalnej formy w formie kuli. Ma łuskowate igły o ciemnozielonym kolorze. Zimotrwała, odporna na wiatr, wrażliwa na suszę. W warunkach Syberii rośnie dobrze na żyznych glinach, łatwo toleruje ścinanie. Średnica korony wynosi około 1 m, rośnie powoli.

To ważne! Pomimo, że thuja hoseri jest rośliną odporną na cienie, ale lepiej czuje się w cieniu.

Brabant

Zachodnia tuja jest kolumnowa o zwartej i rozgałęzionej koronie. Maksymalna wysokość w warunkach Syberii wynosi 4 m. To jest miłosne dla wilgoci. Nie toleruje krótkotrwałych odwilży, które mogą powodować przedwczesny przepływ soków.

Thuja jest w stanie rosnąć zarówno w miejscach słonecznych, jak i zacienionych. Kultura wymaga ciągłego przycinania, aby utrzymać ją w dobrej kondycji. W trudnych warunkach Syberii powszechne jest stosowanie efedryny.

Danica

Krasnoludzka odmiana tui, zdolna rosnąć w trudnych warunkach klimatycznych Syberii. Odnosi się do jednego z najbardziej dekoracyjnych. Rośnie powoli, tylko 5 cm rocznie. W wieku dorosłym osiąga 60 cm wysokości.

Tuja ma grubą, kulistą koronę, czerwonawą korę, miękkie, łuskowate igły. System korzeniowy rośliny jest powierzchowny. Do płodności i wilgotności gleby kultura jest mało wymagająca.

Fasciata

Tuja ma koronę w postaci kolumny, jej pędy są przyciśnięte do pnia, igły są szmaragdowe, puszyste. Na Syberii dorasta do 6 m wysokości.

Przyrost roczny wynosi około 30 cm, a zimą kolor igieł się nie zmienia, łatwo się odcina. Iglaste szyszki brązowe, bardzo małe. Kultura mrozoodporna do mało wymagającej gleby.

Tkanina złota

Tuja ma postać krzewu o wysokości 2 mi szerokości 1, 5 m. Kształt korony to elipsa lub stożek. Igły igły, delikatne, cytrynowe lub miedziane odcienie.

Dobrze rośnie w osuszonej glebie alkalicznej. Preferuje obszary słoneczne lub lekko zacienione.

Uwaga! Ze względu na nadmiar wody, może ona umrzeć.

Sadzenie thuya na Syberii i późniejsza opieka

Aby rosnąć tuja w trudnych warunkach klimatycznych Syberii, konieczne jest spełnienie szeregu warunków:

• zakup sadzonki, która wyróżnia się witalnością, mrozoodpornością, zdolnością do wytrzymywania silnych zimnych wiatrów i opadów śniegu;
• obserwować daty lądowania;
• wybrać odpowiednie miejsce dla roślin;
• kopać dziury, których wielkość odpowiada wielkości systemu korzeniowego sadzonek;
• lądowanie zgodnie z algorytmem;
• wdrożyć pełną opiekę po posadzeniu tui na otwartym terenie.

Zalecane daty

Najlepiej sadzić tuję wiosną lub jesienią. Dla Syberii najkorzystniejszym czasem jest wczesna wiosna, zaraz po stopieniu się śniegu. Kilka miesięcy przed początkiem zimy roślinom udaje się zakorzenić, zbudować masę iglastą, a następnie z powodzeniem zimować.

Po jesieni sadzenie należy ostrożnie przykryć na zimę. Impreza jest bardziej udana, jeśli drzewko zostanie zakupione z zamkniętym systemem korzeniowym. Najlepszy czas na sadzenie jesienią: koniec sierpnia-początek września.

Wybór miejsca i przygotowanie gleby

W przypadku tuji rosnącej na Syberii miejsce oświetlone jest słońcem, a czas jest tylko rano i wieczorem. Gdy igły są przechowywane w bezpośrednim świetle słonecznym, tracą wilgoć i stają się mniej dekoracyjne. Nie powinieneś wybierać miejsca dostępnego dla północnych wiatrów i przeciągów.

Żywotnik jest bezpretensjonalny, preferuje glebę osuszoną światłem, ale jest w stanie rosnąć na glebach o wysokiej osadzaniu się wody. Przed sadzeniem należy przygotować mieszankę gleby i wzbogacić ją nawozami organicznymi i mineralnymi, aby wykonać drenaż w zagłębieniu do sadzenia.

Algorytm lądowania

Po wybraniu sadzonki i lokalizacji, sadzenie na Syberii odbywa się zgodnie z algorytmem:

1. W przypadku trzyletniej tui kopią otwór o długości 50 cm, szerokości 90 cm i głębokości 70 cm.
2. Na dnie stosu pobita cegła lub porowata warstwa gliny o grubości 20 cm - aby stworzyć drenaż.
3. Przygotowana gleba jest zalewana stożkiem na warstwie drenażowej - dla sadzonki z otwartym systemem korzeniowym i równą warstwą - dla zamkniętej.
4. Roślina jest ustawiona w środku dołu do sadzenia.
5. Wgłębienia są wypełnione przygotowaną mieszanką gleby.
6. Szyjka korzenia tui powinna znajdować się nad poziomem ziemi.
7. Roślina jest obficie podlewana.
8. Posyp ziemię, jeśli jest osłem.
9. Chochoł z torfem, koło żywicy w pobliżu trzonu.

Skład mieszanki gleby zawiera ziemię sodową, piasek, próchnicę i torf, zmieszany w stosunku 3: 1: 2: 2. Dopuszcza się stosowanie specjalnych nawozów mineralnych dla hvoynika.

Rosnąca thuya na Syberii

Po wyokrętowaniu tui konieczne jest zapewnienie pełnej opieki:

• prowadzić regularne podlewanie, nawadnianie;
• usuń chwasty, ściśnij ziemię;
• okresowo karmić;
• regularnie przycinaj koronę;
• dokładnie przygotować się do zimowania.

Harmonogram nawadniania i nawożenia

Tuja należy do roślin odpornych na suszę, ale jednocześnie kochających wilgoć. Najpierw po posadzeniu podlewanie odbywa się rano i wieczorem. Gdy pojawiają się pierwsze oznaki ukorzeniania i wzrostu, są one raz w tygodniu nawilżane w ilości 10 litrów na roślinę. Należy wziąć pod uwagę warunki klimatyczne Syberii, dokonując niezbędnych zmian w harmonogramie nawadniania.

Dorosła roślina wymaga co najmniej 30 litrów wody raz na 2 tygodnie. W wieku 5 lat jest podlewany tylko w intensywnym upale.

Wszelkie thuyu należy poddawać okresowemu zraszaniu, które odbywa się wczesnym rankiem lub późnym wieczorem, z wyjątkiem bardzo zimnej pogody, która często ma miejsce na Syberii. Dzięki tej procedurze kurz i brud są usuwane z igieł, pory są otwarte, powietrze jest nasycone eterycznymi oparami.

W suchej jesieni należy obfite podlewanie, aby przygotować roślinę na zimę.

Aby zapewnić pełną opiekę tujom na Syberii, wymaga nawożenia. Ich ilość i jakość zależą od gleby, na której rośnie tuja.

To ważne! Wiosną roślina najczęściej otrzymuje nawozy azotowe i potażowe, jesienią, przed trudnym zimowaniem - organiczne: kompost, torf, popiół.

Rozluźnienie gleby i ściółkowanie

Jakiś czas po podlewaniu, ziemia pod koroną tuji jest ostrożnie rozluźniona do głębokości nie większej niż 7 cm, co wymaga staranności, aby nie uszkodzić korzeni, które mają powierzchowny układ. Po rozluźnieniu, w celu ochrony tui przed chwastami i zachowania wilgoci w glebie, mulczuj koło pnia. Kompost, trociny drzew iglastych, torfu i kory sosnowej są używane jako ściółka na Syberii. Oprócz zatrzymywania wilgoci, ściółkowanie pomaga wzbogacić glebę w składniki odżywcze.

Zasady przycinania

Przycinanie Tui rozpoczyna się wczesną wiosną, a następnie spędza lato i jesień. Konkretny czas zależy od warunków pogodowych na Syberii. Niepożądane jest wykonywanie czynności w deszczową pogodę, gdy w powietrzu znajduje się maksymalna liczba patogenów. Ponieważ roślina ma otwarte rany po przycięciu, szkodliwe mikroorganizmy mogą łatwo tam dotrzeć.

Konieczne jest przeprowadzenie cięcia sanitarnego, podczas którego usuwane są uszkodzone, chore, martwe pędy tui.

Krona przerzedzona do rośliny czuła się bardziej komfortowo w upale. Najlepszy czas na procedurę to maj.

Wskazówka! Pod koniec lata, aby przygotować się na zimę, zbyt długie gałęzie tui są cięte, aby śnieg nie pozostawał na nich. Taka fryzura na Syberii jest przeprowadzana przed pierwszymi przymrozkami.

Zasady każdej fryzury są dość proste:

• gałęzi nie można przeciąć zbyt krótko, norma jest w ciągu dwóch lat;
• aby nie narażać roślin na stres, są one regularnie i stopniowo cięte;
• należy wziąć pod uwagę naturalną formę korony tujowej;
• narzędzia muszą być czyste i dobrze naostrzone;
• Nie wolno tworzyć pustych przestrzeni w koronie.

Przygotowanie do zimy na Syberii

Młode sadzonki pierwszego roku sadzenia wymagają niezawodnego schronienia i ochrony przed mrozem na Syberii.

Zagrożenie dla roślin leży nie tylko w nienormalnie niskich temperaturach, ale także w możliwości spalania igieł, ponieważ w okresie zimowym nie ma przepływu soku, a tuja cierpi na brak wilgoci.

Aby chronić rośliny, są one związane sznurkiem wokół koła i pokryte włókniną z jasnych odcieni, odbijających światło słoneczne i wpuszczających powietrze.

Aby chronić korzenie, jeszcze przed pierwszym mrozem, usuwa się chwasty, a warstwę ściółki zwiększa się do 25 cm za pomocą kompostu i liści. Aby wzmocnić ochronę Tui w warunkach Syberii, na szczycie umieszcza się dodatkowy tryskacz.

Dla schronisk wygodnie jest używać specjalnych drewnianych ram, na których rozciągają materiał - płótno, gaza.

Wskazówka! Nie można używać folii plastikowej, ponieważ nie pozwala ona na przechodzenie powietrza i może powodować użądlenie tui.

Szkodniki i choroby

W przypadku naruszenia inżynierii rolniczej i niekorzystnych warunków pogodowych, tuja na Syberii może być dotknięta następującymi chorobami:

• phytophtora - infekcja, która najpierw infekuje korzenie rośliny, a następnie koronę, która ostatecznie zanika, a pień efedryny staje się miękki;
• brązowe pędy - najpierw pojawiają się brązowe łuski, a następnie wszystkie pędy żółkną;
• rdza i nieśmiałość - odcięcie i ciemnienie igieł (najczęściej na młodych tujach).

Do traktowania roślin stosowane opryskiwanie basezolem, usuwanie i niszczenie porażonych pędów.

Do najgroźniejszych szkodników tui na Syberii należą tandetne mszyce i fałszywe mechanizmy obronne. Są niszczone przy użyciu karbofosów, decis i innych środków owadobójczych.

Wniosek

Warto zauważyć, że sadzenie i pielęgnowanie tui na Syberii (zdjęcie) nie różni się zbytnio od tego procesu w centralnej Rosji.

Ze względu na charakter klimatu niektóre terminy są przesunięte, przygotowanie do zimy jest prowadzone ostrożniej. Gdy przestrzegane są wszystkie zasady sadzenia i pielęgnacji, tuja doskonale przeżywa i rozwija się w trudnych warunkach pogodowych na Syberii.