Jeśli na działce jest szklarnia, oznacza to, że prawdopodobnie rosną tam pomidory. To właśnie ta kochająca ciepło kultura najczęściej „osiedla się” w sztucznie stworzonych warunkach chronionych. Pomidory uprawiane są wczesną wiosną przez sadzonkę, sadzenie sadzonek w szklarni pod koniec maja. Podczas uprawy sadzonki są wielokrotnie nawożone różnymi promotorami wzrostu, ale jak karmić pomidory po posadzeniu w szklarni? Jakie substancje są niezbędne, aby rośliny lepiej się zakorzeniły i zyskały wystarczającą siłę, aby utworzyć jajniki i obfite owocowanie?

Postaramy się zrozumieć ten problem i dowiedzieć się, co dokładnie należy wykorzystać do karmienia młodych roślin w tym trudnym, stresującym dla nich okresie.

Pierwiastki śladowe dla pomidorów

Żyzność gleby odgrywa bardzo ważną rolę w uprawie każdej uprawy, w tym pomidorów. Skład gleby powinien zawierać wszystkie niezbędne pierwiastki śladowe dla normalnego wzrostu i rozwoju kultury: potasu, fosforu, azotu, magnezu, wapnia i innych. Każda substancja jest odpowiedzialna za normalizację pewnej funkcji życiowej rośliny, na przykład oddychanie, metabolizm lipidów, fotosynteza.

1. Potas jest odpowiedzialny za równowagę wodną. Pozwala korzeniom wchłonąć wymaganą ilość wilgoci i przenieść ją do najwyższych liści rośliny. Potas bierze również udział w tworzeniu węglowodanów i sprawia, że ​​rośliny są bardziej odporne na niskie temperatury, suszę i działanie grzybów. Potas odgrywa ważną rolę w ukorzenianiu roślin.
2. Fosfor jest unikalnym pierwiastkiem śladowym, który pozwala korzeniom spożywać wymaganą ilość składników odżywczych z gleby, a następnie uczestniczy w syntezie i transporcie tych substancji. Bez fosforu inne obciąganie roślin jest bez znaczenia.
3. Wapń jest bezpośrednio zaangażowany w proces podziału komórek, jest konieczny we wczesnych stadiach uprawy pomidorów.
4. Azot pozwala komórkom rośliny na szybkie przyspieszenie, w wyniku czego pomidory rosną intensywnie.
5. Magnez jest integralną częścią chlorofilu i bierze udział w procesie fotosyntezy.
6. Żelazo pomaga roślinom oddychać.

Dla normalnego wzrostu i rozwoju wszystkie te substancje muszą być łączone w wymaganej ilości. Nierównowaga substancji w glebie prowadzi do zakłócenia wzrostu roślin, zmniejszenia owocowania, więdnięcia i śmierci. Często same pomidory sugerują niedobór, nadmiar pierwiastka śladowego w glebie. Aby zdiagnozować sytuację, musisz znać niektóre objawy:

• Z braku potasu liście pomidorów uzyskują lekką, suchą obręcz, podobną do oparzenia. Z czasem krawędzie te zaczynają rosnąć i zwijać się, choroba rozprzestrzenia się na całej powierzchni blachy.
• Brak fosforu objawia się silnym ciemnieniem liści. Najpierw stają się nasycone na zielono, potem ich żyły i niższe części zmieniają kolor na fioletowy. Liście pomidorów są lekko skręcone i dociśnięte do łodygi.
• Dwa objawy wskazują na brak wapnia. Są to suche końcówki młodych liści i ciemne zabarwienie starych liści.
• Azot jest prawdopodobnie jedynym pierwiastkiem śladowym, który może zaszkodzić w przypadku niewystarczających i nadmiernych ilości. Brak azotu objawia się powolnym wzrostem roślin, tworzeniem się małych liści i owoców. Liście w tym przypadku stają się żółtawe, ospałe. Nadmiar azotu może prowadzić do znacznego pogrubienia łodygi, aktywnego wzrostu pasierbów i ustania formowania się owoców. Ten proces nazywa się „tuczeniem”. Młode rośliny po posadzeniu w glebie nierozłożonym azotem mogą całkowicie się spalić.
• Niedobór magnezu przejawia się w postaci żółknięcia liści z zachowaniem żył koloru zielonego.
• Brak żelaza prowadzi do chlorozy, która objawia się pojawieniem się mętnych, szarych plam na pozornie zdrowej zielonej płytce pomidorów. Jednocześnie żyły na liściu stają się jasnozielone.

Zatem brak tych lub innych pierwiastków śladowych można określić wizualnie. Z reguły obserwuje się, gdy rośnie sadzonki, która ma dostęp do ograniczonej ilości gleby. Po posadzeniu w glebie rośliny są zestresowane i potrzebują więcej substancji, które sprzyjają lepszemu ukorzenieniu. To przede wszystkim potas i fosfor. Aby uzyskać wszystkie niezbędne pierwiastki śladowe po posadzeniu, należy najpierw przygotować glebę w szklarni i nakarmić pomidory.

Przygotowanie gleby

Przygotowanie gleby polega na czyszczeniu i nawozie. Możliwe jest oczyszczenie gleby z chwastów poprzez kopanie i przesiewanie. Możliwe jest usunięcie larw ewentualnych szkodników i grzybów poprzez podgrzanie gleby lub zrzucenie gleby wrzącą wodą, roztworem manganu.

Kopać ziemię w szklarni należy jesienią, po usunięciu pozostałości starej roślinności. Również jesienią można położyć w gnijącym glebę lub nawet świeżym oborniku, z oczekiwaniem, że częściowo zgnije przed wiosną i nie będzie zawierał agresywnego, szkodliwego dla roślin azotu.

Wiosną, po przetworzeniu szklarni, konieczne jest ponowne rozluźnienie gleby i dodanie do niej dressingów zawierających fosfor i potas. Takie wydarzenie stworzy najkorzystniejsze warunki dla wzrostu i ukorzenienia sadzonek pomidora.

Minerały po wylądowaniu

Nawożenie pomidorów po posadzeniu w szklarni w dużej mierze zależy od składu i wartości odżywczej gleby. Niektórzy ogrodnicy popełniają błąd, umieszczając obornik pod każdą sadzonką pomidora podczas przesadzania. Organiczny zawiera dużą ilość azotu, który stymuluje wzrost pomidorów w czasie, gdy system korzeniowy nie jest przystosowany. Świeży obornik w tym przypadku może być szkodliwy dla roślin. Jak już wspomniano, należy go umieścić w ziemi podczas upadku w celu przegrzania. W tym przypadku gnijący obornik, próchnica, kompost mogą być stosowane na etapie aktywnego wzrostu pomidorów i tworzenia jajników.

Podczas lądowania w ziemi

Natychmiast po zejściu na ląd pomidory powinny być karmione siarczanem potasu. Ten lek pomoże korzeniom pomidorów, uczyni je bardziej odpornymi na stres i niskie temperatury.

To ważne! Pomidory nie tolerują obecności chloru w glebie, dlatego najlepszym suplementem potażu dla nich jest siarczan potasu.

Roztwór siarczanu potasu jest używany do karmienia pomidorów sadzonych w szklarni. Przez cały sezon wegetacyjny rośliny podlewa się 3-4 razy małymi porcjami. Ten sposób nakładania opatrunków wykazuje większą skuteczność niż jednorazowe wprowadzenie substancji w dużej objętości. Przygotuj roztwór siarczanu potasu przez rozpuszczenie 40 gramów substancji w 10 litrach wody. Ta objętość powinna być wystarczająca do podlewania 20 roślin, 0, 5 litra na 1 krzew.

W okresie od sadzenia sadzonek do gleby do końca okresu wegetacyjnego pomidory należy karmić trzy razy. Tak więc, między głównymi opatrunkami należy przeprowadzić dodatkowe opryskiwanie i nawadnianie składnikami odżywczymi.

Podczas kwitnienia

Pierwszy od dnia sadzenia sadzonek do gleby należy uzupełnić po 3 tygodniach. W tym czasie rozpoczyna się aktywna faza kwitnienia pomidorów. Tak więc, aby nakarmić pomidory w szklarni w tym okresie, potrzebujesz substancji o wysokiej zawartości potasu, fosforu i azotu. Możesz używać złożonych suplementów mineralnych lub organicznych. Również wysoką wydajność wykazuje jednoczesne wprowadzanie substancji organicznych i mineralnych.

Jako organiczne mogą być stosowane napary odchodów lub odchodów ptaków, próchnicy. Jeśli zdecyduje się na użycie obornika, powinna być preferowana dziewanna. Przygotuj infuzję obornika, dodając 1 litr obornika w wiadrze z wodą. Woda pomidory potrzebują niewielkiej ilości bezpośrednio pod korzeniem rośliny.

To ważne! Ptasie odchody do karmienia pomidorów w szklarni stosuje się w postaci roztworu, mieszając je z wodą w stosunku 1:20.

Mineralne pierwiastki śladowe (azot, potas i fosfor) są zawarte w różnych suplementach, które można stosować zgodnie z instrukcjami. Te pierwiastki śladowe są również zawarte w popiele, które można wykorzystać do karmienia pomidorów. W takim przypadku należy używać tylko produktu spalania naturalnego drewna, unikając obecności resztkowego spalania różnych zanieczyszczeń.

Popiół do karmienia pomidorów hodowanych w wodzie deszczowej lub studni w ilości 4 litrów słoików na 100 litrów. Po dokładnym wymieszaniu pomidory pod korzeniem podlewa się otrzymanym roztworem popiołu.

Możliwe jest łączenie substancji mineralnych i organicznych przy pierwszym karmieniu na różne sposoby, na przykład dodając nitrofoskę do infuzji dziewanny. Możesz także zrobić naturalny sos do pomidorów z improwizowanych środków: zielona trawa, w tym pokrzywy i chwasty, drobno posiekać siekierą, a następnie wlać wodę w proporcji 10 litrów na 1 kg trawy. W trawiastym naparze dodaj 2 litry dziewanny i trzeci kubek popiołu drzewnego. Powstałą mieszaninę należy dokładnie wymieszać, przykryć i nalegać na 6-7 dni. Po upływie wyznaczonego czasu wlew rozcieńcza się wodą do objętości 30 litrów i stosuje do podlewania pomidorów. Średnie zużycie takiego opatrunku wynosi 2 litry pod każdym krzewem.

Formacja jajników

Drugie karmienie pomidorów odbywa się podczas aktywnego tworzenia jajników, czyli około 15-20 dni po pierwszym karmieniu lub w dniu sadzenia pomidorów w szklarni. W tym czasie konieczne jest stosowanie opatrunku z wysoką zawartością azotu. Tak więc, do karmienia można użyć roztworu przygotowanego przez dodanie 30 g azotanu amonu do wiadra z wodą, 80 g superfosfatu i 25 g siarczanu potasu. Podlewanie takiej mieszanki pomidorów może poprawić tworzenie jajników i wzmocnić roślinę, gotową do fazy owocowania.

Podczas tworzenia jajników możliwe jest również wprowadzenie substancji organicznych przez rozpuszczenie dziewanny w wodzie w stosunku 1:10.

Szczególnie ważne podczas formowania jajników w celu dokarmiania dolistnego w postaci sprayów. W tym celu można użyć siarczanu manganu rozpuszczonego w wodzie w stosunku 1 g na litr. Kwas borowy przyczynia się również do powstawania jajników. Jest rozcieńczany w wodzie w ilości 0, 5 grama na litr. Takie rozwiązania stosuje się do opryskiwania pomidorów. Rozpylanie można wykonać za pomocą opryskiwacza lub zwykłej konewki.

To ważne! Po opryskaniu pomidory powinny powstrzymać się od ich podlewania przez chwilę.

Należy zauważyć, że kwas borowy podczas tworzenia jajników jest używany nie tylko do opryskiwania, ale także do nawadniania. Tak więc, dodając 10 gramów tej substancji do wiadra z wodą i szklanki popiołu drzewnego, można uzyskać wierzchnią warstwę, która jest bogata w niezbędne mikroelementy. Służy do nawadniania w oparciu o szybkość 1 litra na krzew.

Aktywna faza owocowania

Wspierając pomidory na etapie aktywnego owocowania, możesz zwiększyć plon, poprawić smak pomidorów i przedłużyć proces tworzenia owoców. Możesz użyć zwykłych substancji mineralnych i organicznych. Złożony opatrunek mineralny można przygotować dodając azotan amonu, siarczan potasu i superfosfat w ilości 40 gramów każdej substancji do wiadra z wodą.

Nawożenie pomidorów podczas owocowania może być także wlewem pokrzywy. Zawiera niezbędną ilość potasu, magnezu, żelaza. Tak więc 5 kg pokrojonej pokrzywy należy zalać 10 litrami wody i umieścić w pojemniku pod prasą na 2 tygodnie. Ten naturalny opatrunek wierzchni nie zawiera azotu i może być stosowany w połączeniu z wprowadzaniem wlewu próchnicy lub obornika.

Tak więc, aby uzyskać dobre zbiory pomidorów, należy oznaczyć, co należy nawozić na każdym etapie uprawy. Podczas sadzenia sadzonek powinny być preferowane minerały, które pozwalają sadzonkom zakorzenić się tak szybko, jak to możliwe i dostosować się do warunków szklarni. Sadzone rośliny w procesie rozwoju muszą być monitorowane, zwracając uwagę na oznaki niedoborów wszelkich składników odżywczych. W przypadku braku objawów „głodu”, pomidory po posadzeniu nawożą trzy razy, w zależności od etapu sezonu wegetacyjnego, w przeciwnym razie można spędzić nadzwyczajne karmienie dzięki wprowadzeniu niezbędnych substancji.

Nadzwyczajny opatrunek górny

Do karmienia pomidorów może być i bez względu na to, na jakim etapie uprawy są. Aby uzyskać dodatkowe karmienie, możesz użyć drożdży. Warto zauważyć, że wielu rolników, ten znany produkt nazywa się najlepszym karmieniem pomidorów w szklarni.

Drożdże można stosować do karmienia pomidorów na różnych etapach uprawy, od pojawienia się kiełków do zbioru. Z reguły są one wprowadzane w formie nadzwyczajnego karmienia 4-5 razy w sezonie. Przygotowanie roztworu drożdży nie jest trudne. Aby to zrobić, 5 litrów ciepłej wody do rozpuszczenia 1 kg produktu. Dodaj go do podgrzanej wody i zaparz przed fermentacją. Powstały koncentrat rozcieńcza się ciepłą wodą (0, 5 litra na wiadro). Zużycie paszy powinno wynosić około 0, 5 litra na krzew.

Należy zauważyć, że czasami opatrunek drożdżowy jest przygotowywany z dodatkiem cukru, naparu ziołowego lub dziewanny. Możesz dowiedzieć się więcej o karmieniu pomidorów drożdżami, oglądając film:

Wniosek

Minerały i substancje organiczne są ważnymi ogrodnikami, którzy muszą pracować w kompleksie. Substancje te powinny być stosowane w zależności od różnych czynników: ogólnego stanu roślin, oznak mikroelementu „głodu”, składu gleby. Fermentowane pomidory zawsze będą wyglądać zdrowo i świeżo. Dadzą dobre zbiory warzyw o wysokim smaku. Będzie to wdzięczność za godną opiekę.