Ze względu na niewłaściwe utrzymanie i nieodpowiednią dietę hodowlanych zwierząt hodowlanych często dochodzi do wyprzedzenia różnych chorób niezakaźnych związanych z upośledzonym metabolizmem lub ogólnym osłabieniem mięśni. Jedna z tych chorób - miopatia lub choroba białych mięśni u cieląt u bydła jest bardzo powszechna. Cielęta nie są jedynymi cierpiącymi na tę chorobę. Miopatię odnotowano nie tylko we wszystkich typach zwierząt gospodarskich, ale nawet u drobiu.

Co to jest choroba mięśni białych?

Miopatia jest chorobą niezakaźną młodych. Najczęściej w krajach o rozwiniętej hodowli bydła:

• Australia;
• Stany Zjednoczone;
• Nowa Zelandia.

Wołowina z tych krajów jest eksportowana na cały świat, ale wadliwa żywność jest wykorzystywana do obniżenia kosztów produkcji. Takie odżywianie przyczynia się do wzrostu masy mięśniowej, ale nie zapewnia zwierzętom wszystkich niezbędnych elementów.

W przypadku mięśni białych choroba charakteryzuje się głębokimi zaburzeniami strukturalnymi i czynnościowymi mięśnia sercowego i mięśni szkieletowych. Wraz z rozwojem choroby tkanki stają się odbarwione.

Na obszarach o glebach piaszczystych, torfowych i bielicowych ubogich w pierwiastki śladowe występuje miopatia.

Przyczyny

Etiologia miopatii nie została jeszcze zbadana, chociaż znana jest od ponad 100 lat. Wersja podstawowa: brak mikro i makroelementów, a także witamin w paszach dla zwierząt. Jednak nie ustalono jeszcze, który element należy dodać do paszy, aby uniknąć miopatii.

Główną wersją choroby mięśni białych u młodych zwierząt jest brak selenu, witaminy A i białka w diecie macicy. Lisiątko nie otrzymało tych substancji w łonie matki i nie otrzymuje ich po urodzeniu. Taka sytuacja może nawet wystąpić przy wypasie, jeśli w glebie jest dużo siarki. Ten pierwiastek zapobiega wchłanianiu selenu. Jeśli po opadach deszczu siarka rozpuści się w glebie i rośliny ją wchłoną, zwierzęta mogą doświadczyć „naturalnego” niedoboru selenu.

Druga wersja: miopatia występuje, gdy brakuje całego kompleksu substancji jednocześnie:

• selen;
• jod;
• kobalt;
• mangan;
• miedź;
• witaminy A, B, E;
• aminokwasy metionina i cysteina.

Elementami wiodącymi w tym kompleksie są selen i witamina E.

Przebieg choroby

Podstępność choroby białych mięśni polega na tym, że jej początkowy etap jest niewidoczny. To jest moment, w którym cielę nadal można wyleczyć. Kiedy objawy stają się widoczne, leczenie jest często bezużyteczne. W zależności od formy, przebieg choroby może trwać dłużej lub krócej, ale rozwój zawsze postępuje.

To ważne! Zewnętrzny „szybki” przebieg ostrej postaci jest spowodowany faktem, że właściciel zwykle mija pierwsze oznaki choroby.

Objawy choroby białych mięśni u cieląt

W początkowym okresie prawie nie ma zewnętrznych objawów choroby mięśni białych, z wyjątkiem szybkiego tętna i arytmii. Ale niewielu właścicieli bydła codziennie mierzy puls cielęcia. Następnie zwierzę zaczyna się męczyć szybko i trochę się poruszać. Czasami obarcza się to również spokojnym charakterem.

Miopatia jest zauważana, gdy cielęta przestają rosnąć i wolą leżeć cały czas. W tym czasie znacznie zmniejszyli odruchy i wrażliwość na ból. Zły apetyt, który poprzednio zniknął, całkowicie zanika. W tym samym czasie zaczyna się ślinienie i biegunka. Temperatura ciała jest nadal normalna w przypadku braku zapalenia oskrzeli jako powikłania. W tym przypadku temperatura wzrasta do 40-41 ° C.

W ostatnim stadium choroby białych mięśni puls w łydce staje się słaby do nitkowatego, ze wzrostem częstotliwości do 180-200 uderzeń na minutę. Zobacz wyraźnie wyrażoną arytmię. Płytkie oddychanie z częstotliwością 40-60 oddechów na minutę. Wyczerpanie postępuje. Badanie krwi wykazuje obecność awitaminozy A, E, D i niedokrwistości hipochromicznej. Mocz w miopatii łydkowej kwaśnej z dużą ilością białka i pigmentu miochromowego.

To ważne! Wykrywanie pigmentu odgrywa znaczącą rolę w diagnostyce choroby in vivo.

Objawy różnych postaci miopatii nie różnią się zasadniczo od siebie. Tylko ich dotkliwość jest inna.

Ostre formy

Ostra postać obserwuje się u nowonarodzonych cieląt. Wyróżnia się wyraźnymi objawami. Czas trwania choroby białych mięśni w ostrej postaci około tygodnia. Jeśli nie podejmiesz natychmiast działania, cielę umrze.

W ostrej postaci objawy choroby białych mięśni występują bardzo szybko:

• cielę próbuje się położyć;
• jest drżenie mięśni;
• chód zakłócony;
• rozwija się paraliż kończyn;
• oddychanie trudne, częste;
• wydzielina surowicza z nosa i oczu.

Przewód pokarmowy zaczyna się zatrzymywać. Z powodu przestoju żywność rozkłada się w jelitach z gazem. Zewnętrznymi oznakami zatrzymania są spuchnięte jelita i cuchnące odchody.

To ważne! Śmiertelność w ostrej postaci miopatii może osiągnąć 100%.

Podostra forma

Postać podostra różni się jedynie bardziej wygładzonymi objawami i dłuższym przebiegiem choroby: 2-4 tygodnie. Właściciel jest bardziej skłonny zauważyć coś złego i mieć czas na podjęcie działań. Z tego powodu śmiertelne wyniki w podostrej postaci miopatii stanowią 60-70% całkowitej liczby chorych cieląt.

To ważne! Jako powikłanie choroby mięśni białych może rozwinąć się zapalenie opłucnej lub zapalenie płuc.

Forma chroniczna

Przewlekła miopatia występuje u cieląt starszych niż 3 miesiące. Ta forma rozwija się stopniowo z powodu niezrównoważonej diety, w której obecne są niezbędne elementy, ale w małych ilościach. Z powodu łagodnych objawów choroba może zostać wywołana przed nieodwracalnymi zmianami w strukturze mięśni. W postaci przewlekłej zwierzęta są wyczerpane, unieruchomione i opóźnione w rozwoju. Czasami cielęta odmawiają łap tylnych.

Diagnostyka

Podstawowa diagnoza in vivo jest zawsze wstępna. Umieść to na podstawie enzootycznego rozwoju choroby i jej stacjonarności. Jeśli choroba białego mięśnia zawsze występowała w tym obszarze, to w tym przypadku jest to również z wysokim stopniem prawdopodobieństwa. Dodatkowymi objawami są obraz kliniczny i miochrom w moczu.

Nowoczesne metody diagnostyczne pozwalają także na fluoroskopię dożylną i elektrokardiograficzną. Ale takie badania są zbyt drogie dla większości rolników, a lekarze weterynarii nie wszyscy mogą poprawnie odczytać wyniki. Łatwiej jest zdobyć jednego lub dwóch cieląt i wykonać autopsję.

Dokładna diagnoza jest dokonywana po autopsji na podstawie charakterystycznych zmian patologiczno-anatomicznych:

• zmiękczenie mózgu;
• obrzęk celulozy;
• degeneracja mięśni szkieletowych;
• obecność wybielonych plam na mięśniu sercowym;
• powiększone płuca i serce.

Miopatia u cieląt różni się od innych chorób niezakaźnych:

• krzywica;
• niedożywienie;
• niestrawność.

Historie przypadków są podobne do choroby białych cieląt i wywodzą się z niezrównoważonej diety i niewłaściwego karmienia. Ale są różnice.

Krzywica ma inne charakterystyczne objawy wpływające na układ ruchowy:

• krzywizna kości;
• deformacja stawu;
• deformacja kręgosłupa;
• skrzynia osteomalacji.

Podobieństwo do miopatii dotyczy krzywicy poprzez wyczerpanie cieląt i upośledzenie chodu.

Objawy niedożywienia są podobne do choroby białych mięśni w obszarze ogólnego niedorozwoju i osłabienia mięśni szkieletowych. Ale nie powoduje nieodwracalnych zmian w mięśniu sercowym.

W przypadku niestrawności mogą wystąpić obrzęki żołądka cielęcia, biegunka, odwodnienie i ogólne zatrucie. Dystrofie mięśniowe nie są obserwowane.

Leczenie choroby białych mięśni u cieląt

Jeśli objawy zostały rozpoznane na czas i rozpoczęto leczenie choroby białych mięśni u cieląt na wczesnym etapie rozwoju, zwierzę wyzdrowieje. Ale jeśli objawy bloku serca i dystrofii mięśnia sercowego są już oczywiste, nie ma sensu leczyć cielęcia.

Cielęta pacjentów umieszcza się w suchym pomieszczeniu na miękkiej ściółce i przenosi do diety z mlekiem. Również w diecie znajdują się:

• wysokiej jakości siano;
• trawa;
• otręby;
• marchewki;
• zacier owsiany;
• wlew iglasty;
• witaminy A, C i D.

Ale taka dieta, z wyjątkiem infuzji iglastej, powinna być normalna podczas karmienia cielęcia. Dlatego w leczeniu chorób białych mięśni ważny jest, ale nie jedyny, kompleks.

Oprócz diety, w leczeniu miopatii za pomocą dodatkowych pierwiastków śladowych:

• podskórnie 0, 1% roztwór selenitu w dawce 0, 1-0, 2 ml / kg wagi;
• chlorek kobaltu 15-20 mg;
• siarczan miedzi 30-50 mg;
• chlorek manganu 8-10 mg;
• Witamina E 400-500 mg dziennie przez 5-7 dni;
• metionina i cysteina w stężeniu 0, 1-0, 2 g 3-4 dni z rzędu.

Zamiast dawać z jedzeniem, witamina E jest czasami podawana jako zastrzyk 200-400 mg przez 3 dni z rzędu i kolejne 4 dni dla 100-200 mg.

Oprócz pierwiastków śladowych w miopatii również podaje się leki na serce:

• kordiamina;
• olej kamforowy;
• sc nalewka z konwalii.

W przypadku wystąpienia powikłań zaleca się stosowanie sulfonamidów i antybiotyków.

Prognoza

We wczesnych stadiach choroby rokowanie jest korzystne, chociaż cielę pozostanie w tyle pod względem rozwoju i przyrostu masy ciała. Pozostawienie takich zwierząt nie jest właściwe. Są uprawiane i ubijane na mięso. W przypadku choroby łatwiej i taniej strzelać natychmiast. Takie cielę nie będzie rosło, aw ciężkich przypadkach umrze z powodu nieodwracalnych zmian w tkance mięśnia sercowego.

Środki zapobiegawcze

Podstawa zapobiegania chorobom białych mięśni u cieląt - prawidłowa konserwacja i karmienie zwierząt. Dieta ciężarnych krów opiera się na lokalnych warunkach i składzie gleby. Kanał musi być zrównoważony. Ich skład powinien zawierać wystarczającą ilość:

• białka;
• cukier;
• witaminy;
• mikro i makroelementy.

Aby zapewnić odpowiedni skład mieszanki paszowej, wykonaj niezbędne dodatki. Z tego powodu pasza musi być okresowo wysyłana do analizy chemicznej. Dzięki systematycznej analizie można szybko dostosować skład paszy.

Na obszarach w niekorzystnej sytuacji królowe i potomstwo są leczone preparatami seleninowymi. Bydło podskórnie nakłuć 30-40 mg roztworu selenianu sodu 0, 1%. Rozpocznij zastrzyki od drugiej połowy ciąży i powtarzaj co 30-40 dni. Przestań siekać selenit przez 2-3 tygodnie przed wycieleniem. Cielęta są wstrzykiwane w ilości 8-15 ml co 20-30 dni.

Czasami zaleca się stosowanie tokoferolu razem z seleninem. Ponadto raz dziennie podaje się inne brakujące elementy (odpowiednio, dorosłych i cielęta):

• siarczan miedzi 250 mg i 30 mg;
• chlorek kobaltu 30-40 mg i 10 mg;
• chlorek manganu 50 i 5 mg;
• 240-340 mg cynku i 40-100 mg cieląt do 6 miesięcy;
• jod 4-7 mg i 0, 5-4 mg cielęta do 3 miesięcy.

Dodawanie pierwiastków odbywa się dopiero po analizie chemicznej paszy, ponieważ nadmiar jest nie mniej szkodliwy niż niedobór.

Wniosek

Choroba białych mięśni u cieląt na końcowych etapach jest nieuleczalna. Najprostszy sposób na uratowanie zwierząt - monitorowanie zawartości i równowagi diety.