Rasy królików są bardzo warunkowo podzielone na mięso, skórę i skórę. W rzeczywistości mięso każdej rasy jest z powodzeniem spożywane przez człowieka, a skóry w taki czy inny sposób są wykorzystywane w przemyśle futrzarskim.
Ale przyspieszenie tempa życia wpływa na rasy królików. Jeśli wcześniej, późno dojrzewające duże rasy królików, pochodzące z królika Flandre, uważano za mięso, dziś preferuje się szybkie obroty i szybko rosnące króliki brojlerów aktywnie zastępują dawne olbrzymy, pomimo ich niskiej wagi.
Rasy królików mięsnych można podzielić na duże i wczesne dojrzewanie. Taki podział będzie jeszcze bardziej dokładny niż podział według kierunków.
Duże króliki lub olbrzymy
W rzeczywistości wszystkie pochodzą od flamandzkiego królika, którego pochodzenie nie zostało jeszcze wyjaśnione.
Rasy te obejmują:
- Królik Flandres;
- Niemiecki Riesen;
- Angielski gigant;
- francuski gigant;
- szary olbrzym;
- biały olbrzym.
Dwie ostatnie rasy zostały wyhodowane w ZSRR, kiedy okazało się, że królik Flandre nie wytrzymuje rosyjskich warunków klimatycznych. Szare i białe olbrzymy hodowano z dodatkiem krwi lokalnych kundli królików, dobrze przystosowanych do przeciwności losu Rosji.
Opinie o skórach tych gigantów są kontrowersyjne. Można znaleźć zarzuty, że mają wysokiej jakości grube futro i można natknąć się na końcówkę, że futro jest średniej jakości, a są to króliki ras mięsnych, które nie mają żadnej wartości w przemyśle futrzarskim.
Ogólna charakterystyka dużych ras królików
Rasy te są bardzo podobne do siebie, do tego stopnia, że niemiecki olbrzym był w ogóle hodowany bez napływu krwi obcej, wyłącznie dzięki selekcji z królika Flandrii. W związku z tym wielu hodowców królików nie uznaje rasy za osobną rasę i uważa się ją za flandrów, chociaż flamandzki królik złowiony w Niemczech ważył tylko 5 kg, a waga rizena zaczyna się od 6. W tym samym czasie Niemcy, pracując dobrze na części populacji królików Flandrii i dali ją imię „Rizen”, zgiń za to, że jest to nowa rasa.
Najprawdopodobniej mają rację. Takie przypadki w hodowli zwierząt były więcej niż raz, po prostu nie skupiają na tym uwagi.
Wydajność mięsa rzeźnego z tych ras wynosi 60%, a żywa waga królików zaczyna się od 5 kg. Osoby o mniejszej masie ciała są odrzucane przez stado hodowlane na mięso. Zazwyczaj olbrzymy ważą 6-7 kg, ale waga 8 kg dla nich nie jest wyjątkowa. Są króliki o wadze 10-12 kg, ale 25 kg to oszustwo.
Na zdjęciu króliki Flanders mają wagę 8 kg. Według właściciela są to naprawdę duże okazy rasy flamandzkiej.
Wszystkie króliki olbrzymich ras mięsnych mają dobrze rozwinięty zad z potężnymi tylnymi nogami, ponieważ tam koncentruje się główna masa mięśniowa, długie ciało ma od 60 do 75 cm, a głowa jest szeroka i duża, ale proporcjonalna do ciała. Dobrze rozwinięte policzki są zauważalne. Kształt uszu królików może się różnić. Jeśli niemiecki zmartwychwstały ma uszy o długości od 13 do 20 cm i poszerza się w górę, to współczesny flandre ma długość ucha co najmniej 19 cm, a słowo „łopian” najlepiej je opisuje.
Minus gigantów - późna dojrzałość. Wysyłane są na rzeź nie wcześniej niż 6 miesięcy i mogą być dopuszczone tylko do hodowli od 8-9. Rasy brojlerów są zwykle ubijane na mięso w ciągu 4 miesięcy.
Cechy treści gigantów
Ze względu na dużą wagę olbrzymy nie mogą żyć w klatkach z podłogą z siatki. Ich łapy są słabo chronione wełną, a duża waga przyczynia się do wyglądu poddermatu. Dlatego zaleca się trzymanie gigantów w obudowach podłogowych.
Rozmiar takiej klatki na świeżym powietrzu jest również większy niż zwykła klatka dla królików. Powierzchnia wymagana dla pojedynczego olbrzyma wynosi 1x1, 1 m, a dla królika z czerwiem obszar ogrodzenia musi być powiększony o 1, 5 raza.
Kiedy hoduje się je w szopach młodych zwierząt na mięso, właściciele farm muszą wymyślić urządzenia, które ochronią łapy królików przed zacieraniu. Komórki w szopach, oprócz większego niż zwykle obszaru, powinny mieć wysokość co najmniej 60 cm.
Dla olbrzymów klatki Mikhailova lub Tsvetkowa z drewnianą podłogą byłyby dobrze dopasowane, ale klatki te zajmują dużo miejsca, a dla amatorskiego hodowcy królików może to być trudne i zbyt drogie.
Racja gigantów
Aby zbudować masę mięśniową, olbrzymy potrzebują diety bogatej w białko i węglowodany. I tym większe zapotrzebowanie na węglowodany. Naprawa młodych zwierząt nie wymaga intensywnego tuczu, więc jako podstawę diety powinny mieć siano bogate w wapń i fosfor. W stadzie wołowym główna część diety składa się z koncentratów, czyli zboża.
Ktoś woli dawać całe ziarno, komuś gotową paszę. Jęczmień i kukurydza są najbogatsze w węglowodany.
Dla siana króliki lepiej zapewniają całodobowy dostęp. Najbogatszym w wapń jest siano z lucerny.
Niepożądane jest podawanie koniczyny, ponieważ zawiera dużą ilość cukrów. Takie siano może fermentować nawet po zjedzeniu na sucho.
Hodowla olbrzymów
Ponieważ wszystkie olbrzymy są rasami późno dojrzałymi, mogą rozmnażać się nie wcześniej niż 8 miesięcy. Zwierzęta przeznaczone dla stad hodowlanych są w lepszej sytuacji od 10 miesięcy.
Króliki średnio przynoszą 10-12 królików. Trzymając olbrzymów w klatkach, na podłodze trzeba położyć grubą warstwę siana, ponieważ zbudują w niej gniazdo.
Idealną opcją na ściółkę dla gigantycznych królików z zawartością na zewnątrz będzie ściółka mieszana: trociny na dnie, słoma lub siano na trocinach.
Przy wyborze gigantów, w warunkach rosyjskich, odpowiedź dla hodowcy królików na pytanie „jaką rasę królików lepiej wziąć do hodowli” będzie „szarym lub białym olbrzymem”. Rasy europejskie mogą być większe, ale są znacznie bardziej wymagające od warunków przetrzymywania i nie tolerują zimna.
Ale jeśli jest rozgrzany królik (temperatura do 0 ° może z łatwością wytrzymać wszystkie rasy), możesz zacząć bardziej egzotyczne flandromy lub niemieckie rizenov.
Ale dzisiaj olbrzymy są bardziej egzotyczne i sympatie kochanków dużych zwierząt niż królików, przeznaczonych na mięso. Wczesne dojrzewanie ras brojlerów zajęło pierwsze miejsce w produkcji mięsa i częściowo w produkcji skóry.
Rasy królików
Najlepszymi rasami mięsnymi królików są dziś Nowa Zelandia i Kalifornijczyk, hodowane specjalnie do hodowli przemysłowej w gospodarstwach.
Rasa nowozelandzka
Podobnie jak Kalifornijczycy, króliki nowozelandzkie pojawiły się w Kalifornii.
Nowa Zelandia dzieli się na trzy typy:
- biały;
- czerwony;
- czarny.
Różnią się nie tylko kolorem, ale także wagą. Pochodzenie tych ras jest nieznane. Dokładniej, pochodzenie pierwszej odmiany jest nieznane: czerwony królik. W rzeczywistości były hodowane w Kalifornii, ale nie było możliwe ustalenie, czy była to lokalna odmiana dzikiego królika, czy przodków czerwonego NZK i zostały sprowadzone z Nowej Zelandii. Chociaż skąd pochodzą lokalne gatunki w Nowej Zelandii lub Kalifornii, jeśli jest tylko jeden gatunek dzikiego królika, a to jest europejski królik, który rozprzestrzenił się na inne kontynenty dzięki człowiekowi.
Pierwszy czerwony NZK był raczej matowy, czerwony i żółty, co jest charakterystyczne dla dzikich królików i miało niewielkie rozmiary. Dzięki żmudnej pracy i przepływowi krwi srebrnego królika i flandry możliwe było zwiększenie rozmiaru oryginalnego nowozelandczyka i poprawienie koloru jego futra.
Biała Nowa Zelandia została uzyskana z czerwieni przez prosty wybór albinosów. Ale jednocześnie waga białego jest o 0, 5 kg większa niż waga czerwieni.
Jeśli czerwony waży 4-4, 7 kg, biały zyskuje od 4, 5 do 5 kg. Największa odmiana to czarny nowozelandczyk. Waży 5 kg. Jest to nowa odmiana, nieuznawana we wszystkich krajach.
Charakterystyczną cechą czarnego nowozelandczyka jest futro, brązowy odcień, w którym obecność białych włosów jest pretekstem do uboju zwierzęcia.
Rasa kalifornijska
Został wyhodowany w Kalifornii przez krzyżowanie trzech ras i jest „krewnym” nowozelandzkiej bieli. Dziś jest to niemal ustalona rasa, do której można dodawać tylko biel nowozelandzką w celu odświeżenia krwi.
Masa uboju króliczków sięga 4 miesięcy i można je zacząć od 6, chociaż króliczki osiągają dojrzałość płciową już w wieku 3 lat i przed tym czasem mężczyźni i kobiety powinni usiąść, ponieważ z wczesnego porośniętego królika nie uzyska się jakościowej potomności.
To ważne! Nie mylić rasy kalifornijskiej z rasą „motyli”.
Klasyczny przykład. Na jednym z tych miejsc króliki o zupełnie innym kształcie maski, inne oznaczenia na uszach, białe łapy, ciemne oczy i oznaczenia z tyłu są oznaczone jako kalifornijskie. Nie są to Kalifornijczycy, są motylami, Kalifornijskie króliki mają jeszcze jedną ciekawą cechę: czasami króliki rodzą się z ciemną patyną na ciele. Niektórzy hodowcy boją się takiego koloru i próbują odrzucić króliki. W rzeczywistości taki garnitur noworodków jest sygnałem wysokiej jakości garnituru dla dorosłych w przyszłości. Nie ma potrzeby odrzucania tych królików, bardziej opłaca się pozostawić je plemieniu.
To ważne! Rabbit Raid występuje tylko od urodzenia do pierwszego wylinki. U dorosłych Kalifornijczyków ciało może być tylko białe.Możesz zobaczyć, jak mały królik z ciemną patyną na skórze może wyglądać na filmie.
Króliki kalifornijskie z szarym kwiatem - małżeństwo czy standard?
Ogólne cechy ras brojlerów
Rasy brojlerów królików są głównie przeznaczone do hodowli mięsa, ich skóry są produktem ubocznym. Ale nawet jeśli plany dotyczą wyłącznie mięsa, rasy królików najlepiej hodować w klatkach u stacjonarnego królika o regulowanym mikroklimacie. Potem będą rosły tak, jak zamierzali hodowcy, w przeciwnym razie mogą zacząć się skargi na zbyt niską wagę lub wysoką śmiertelność królików.
Przestrzegając zasad, współczynnik przeżycia królika jest bardzo wysoki, a przypadki potomstwa potomka macicy są najczęściej spowodowane pragnieniem królika doświadczanego po pragnieniu.
To ważne! Królik powinien zawsze mieć swobodny dostęp do wody, zwłaszcza po apetycie.Dieta królików brojlerów
Wraz z szybkim wzrostem zwierząt potrzebują stałego dostępu do paszy. W przemysłowej produkcji królików z reguły karmione są pełnymi granulkami i sianem. Dla normalnego wzrostu i życia króliki nie potrzebują niczego więcej. Taka dieta pomaga również uniknąć powszechnego nieszczęścia rosyjskich królików - wzdęcia. Ponieważ soczyste pasze są podatne na fermentację w jelitach, gazy pęcznieją w ścianach żołądka i jelit. Praca przewodu pokarmowego zatrzymuje się i w wyniku ciągłego gromadzenia się gazu w wnętrzu królika umiera.
Liczenie czasu często idzie na zegar, a weterynarz po prostu nie ma czasu, aby pomóc zwierzęciu. A ponieważ wzdęcie brzucha jest jednym z objawów kokcydiozy, często nie ma sensu rozumieć, dlaczego królik się napompował, łatwiej go zdobyć.
Burgundii królik
Inna interesująca rasa królików, wyróżniająca się nieco spośród innych ras mięsnych. Przypomina czerwień Nowej Zelandii, ponieważ została wyhodowana przy użyciu dwóch spokrewnionych ras brojlerów: Kalifornii i Nowej Zelandii czerwonych.
Burgundian różni się od czerwonego NZK bardziej zgrabną głową, lekkim obrzeżem oczu i wagą. Waga burgunda może osiągnąć nawet 6 kg.
Opinie różnią się co do jakości mięsa i skór. Niektórzy uważają, że mięso jest lepsze dla Kalifornii, inni, że burgund ma smaczne i soczyste mięso. Podobnie z futrem. Ktoś jest przekonany, że futro nie jest bardzo dobrej jakości i nadaje się tylko do użytku rzemieślniczego. Według innej wersji bordowe futro jest bardzo grube i trwałe.
Podczas gdy szefowie królików kłócą się, zachodni projektanci mody szyją stylowe i modne ubrania i akcesoria ze skór Burgundii.
Funkcje Burgundii królika
Podobnie jak rasy rodzicielskie, burgundzki jest dobrze przystosowany do zawartości klatek, ale dość wymagający w stosunku do paszy. W jego diecie musi być obecna soczysta pasza, w tym rośliny okopowe i świeża trawa.
To ważne! Króliki każdej rasy są surowo zabronione dawać mokrą trawę i świeżą białą kapustę. Trawę należy wysuszyć, a kapustę suszyć.Wadą królika burgundzkiego w porównaniu z rasami rodzicielskimi jest względnie późna dojrzałość. Ale to jest dokładnie relatywne. Zaleca się, aby Burgundowie zdobyli punkty po 6 miesiącach, ponieważ do tego wieku dorastają całkowicie i ich dalsza konserwacja zaczyna powodować szkody.
Kolejny niuans, z powodu którego ta rasa nie jest odpowiednia dla wszystkich - burgundzkie króliki są tak urocze, a jednocześnie małe, że łatwo się do nich przyczepić.
Wybór rasy królików do hodowli będzie zależał od planów hodowcy królików i jego sympatii. Oczywiście do hodowli przemysłowej mięsa, brojlery. A najlepsze jest kalifornijskie.
Zaskoczyć innych i zdobyć duże skóry na produkty futrzane - olbrzymie rasy królików.
Do połączenia tych dwóch obszarów dobrze nadaje się królik Burgundii.