Byk gaur jest pięknym, silnym zwierzęciem. Przedstawiciel rodzaju True Bulls (Bos). Gatunek należy do rodziny Bovidae (bovid). Skupia on parzystokopytne, przeżuwacze, w swoim składzie około 140 gatunków. Najwięksi przedstawiciele tej rodziny są uważani za najlepszych. Zasięg występowania rzadkiego zwierzęcia to przyroda Azji Południowej i Południowo-Wschodniej.

Opis gaurov

Dzikie byki mają imponujące wymiary. Wysokość kłębu dorosłej gaury (mężczyzny) wynosi 2, 2 m, co jest bardzo imponujące. Długość ciała dochodzi do 3, 3 m dla największych osobników, rogi są ogromne, ich długość wynosi 0, 9 m, odległość między ich końcami wynosi 1, 2 m. Waga męskiego gaura wynosi ponad 1 tonę (0, 9-1, 5 tony) . Długość czaszki dorosłego osobnika wynosi 68-70 cm, kobiety są mniejsze niż mężczyźni.

Byk ma potężną sylwetkę. Pomimo dużej wagi, gaura różnią się od potężnych zwierząt. Są bardziej jak sportowcy. Mają smukłe, mocne nogi, mocną szyję, więdną wysoko. Głowa jest masywna, szeroka w barki, ale jest kompensowana przez muskularne ciało.

Rogi mają kształt półksiężyca. W przekroju są okrągłe, po bokach nie ma wybrzuszeń. Ich końce są czarne, ale większość z nich jest lekka. Wełna dzikich byków heterogeniczny kolor. Głównym kolorem jest brązowy, jasnobrązowy. Górne nogi, szyja, kufa i głowa są ciemniejsze. Samice różnią się od samców wielkością i grubością rogów, są cieńsze.

Spread

Dzikie byki azjatyckie można spotkać w górzystej części półwyspów Malacca i Indochina. Żyją w lasach. Ostatnio nie było to możliwe, w tych regionach Gauras byli na skraju wymarcia. Piękny byk można było zobaczyć tylko na terenie rezerwatów, parków narodowych.

To ważne! W 1986 r. Gatunek został włączony do Międzynarodowej Czerwonej Księgi. Do dziś jest klasyfikowany jako VU. Status VU oznacza, że ​​gaury znajdują się w trudnej sytuacji.

Wiele indyjskich byków żyje w Indiach, a liczba zwierząt hodowlanych spada o tysiące. Niewielka kwota to Laos, Tajlandia, Wietnam, Nepal. Możesz ich spotkać w lasach Kambodży. Byki mogą paść się w górach na wysokości 2 tysięcy metrów nad poziomem morza. Wolą mieszkać w pagórkowatym lesie z rzadkim drzewostanem, nie lubią nieprzebytych zarośli, wolą rzadkie lasy.

Styl życia i zachowanie

W naturze gaury tworzą grupy rodzinne. Liczba stad jest niewielka, wynosi 10-12 osobników, w rzadkich przypadkach - 30 byków. Samiec jest najczęściej jednym, czasem dwoma, wszyscy inni członkowie rodziny to kobiety i młode cielęta. Za prawo do kierowania stadem walczy byk i bierze udział w zaciętych walkach.

Stare samce żyją samotnie. Young, nie zdobywając władzy samców Gaura, grupuje się razem, tworząc małe, odizolowane stada. Dość często najbardziej doświadczona i dorosła samica kieruje stadem.

W listopadzie rozpoczyna się sezon godowy. Kończy się pod koniec kwietnia. Podczas aktywnej koleiny walki między bykami dla samicy są rzadkie. Wnioskodawcy ograniczają się do wykazania swojej mocy, biorąc groźne pozy. Jednocześnie kierują jeden róg na przeciwnika.

Byki wyrażają swoją gotowość do krycia z głośnym rykiem. Jest tak głośno, że słychać go w odległości ponad 2 km. Mężczyźni ryczą w nocy lub wieczorem. Podczas koleiny ryk dzikich byków jest bardzo podobny do dźwięków, z których robią się jelenie jelenie. W okresie godowym do stad wchodzą pojedyncze samce. W tej chwili są walki między nimi.

Samica nosi cielę przez 270-280 dni. W tym czasie staje się agresywna. Bliźnięta rodzą się rzadko, zwykle rodzi się jedno młode. W momencie porodu samica Gaura tymczasowo opuszcza stado, wraca z potomstwem.

Cielenie następuje w sierpniu-wrześniu. Cielęca Gaura karmi mleko przez 7-12 miesięcy. Jeśli w siedlisku stada istnieje dobra baza paszowa, krowy rodzą rocznie. W naturze zdarzają się przypadki łączenia stada Gauras ze stadami innych dzikich zwierząt kopytnych (zambars).

Samce Gaura dojrzewają płciowo w wieku 2–3 lat, kobiety - w wieku 2 lat. Okres życia dzikiego byka wynosi 30 lat. Cielęta mają wysoką śmiertelność. Prawie 50% gaurów nie dożyje roku. Cielęta są ofiarami tygrysa - głównego wroga Gauri. Od 9-10 miesięcy zaczynają jeść samodzielnie.

Uwaga! Według statystyk liczba gatunków w ciągu ostatnich 3 pokoleń zmniejszyła się o 70%.

W stadzie cielęta trzymane są razem, przedszkole pilnują kobiety. Starsze samce nie chronią stada. Ostre prychnięcie jest uważane za sygnał niebezpieczeństwa dla gaurów. Ustalając źródło zagrożenia, najbliższy mu osobnik wydaje specjalny dźwięk - niski, przypominający ryk. Swoim dźwiękiem stado ustawia się w kolejności bitewnej.

Styl ataku gaurova jest wyjątkowy. Nie atakują czoła. Uderzają jednym rogiem w bok. Zwierzę w tym czasie przykuca lekko na tylnych łapach i opuszcza głowę. Z tego powodu jeden z rogów jest wymazywany bardziej niż drugi.

Baza paszowa gaurowa pochodzenia roślinnego:

• kora drzew;
• zielone gałęzie krzewów;
• pędy bambusa;
• trawa;
• liście krzewów i drzew.

Gaury są aktywne w ciągu dnia, w nocy śpią. Jedz rano lub późnym popołudniem. Wielkie przejścia nie powodują. Byki potrzebują dużo wody. Podlewanie nie tylko gasi pragnienie. Gaurowie lubią pływać. Woda chłodzi i czasowo usuwa ataki muszek.

Zgodnie z obserwacjami zoologów stado żyjące w pobliżu osady zmienia sposób życia. Są aktywne w nocy. Stada byków azjatyckich nie znajdzie się na polach uprawianych przez człowieka. Pasą się w rzadkich gajach w pobliżu polan, wędrują po bambusowych zaroślach, idą na równiny porośnięte krzewami.

Wartość dla człowieka

Międzynarodowa Komisja ds. Nomenklatury Zoologicznej przyjęła dwie nazwy oznaczające gatunki dzikie i udomowione Gaur:

• Bos gaurus - dziki;
• Bos frontalis - udomowiony.

W sumie 5 dzikich gatunków byków zostało udomowionych przez człowieka, gaur był jednym z nich. Udomowiony byk Gaura nazywa się Mitan lub Gayal. Hoduje się je w krajach Azji Południowo-Wschodniej, w Birmie i północno-wschodnich stanach Indii - Manipur, Nagaland.

Wymiary i rogi Gayala są mniejsze niż u dzikiego krewnego, są spokojniejsze niż gaury. Forma uprawna jest używana jako ekwiwalent pieniężny, częściej jako siła robocza lub źródło mięsa. Krowy mleczne są bogate w tłuszcze. W Indiach Gayal krzyżuje się z domowymi krowami, zdobywając bogate potomstwo.

Gayals są bardziej flegmatyczni niż ich dzicy krewni. Ich zawartość różni się od zwykłych krów domowych. Gayal pasie się na wolności. Zwab ich solą kamienną.

Luka w zabezpieczeniach

Co roku zmniejsza się liczba dzikich byków. W Indiach ich liczba jest stosunkowo stała, podczas gdy na obszarach Azji Południowo-Wschodniej są na skraju wymarcia. Według wstępnych szacunków łączna liczba dzikich gaurów wynosi 13-30 tysięcy głów. Większość dzikich byków żyje w różnych regionach Indii.

Przyczyny zmniejszenia populacji:

• polowanie;
• redukcja dostaw żywności;
• wylesianie, zagospodarowanie terenu przez człowieka;
• epidemie spowodowane chorobami bydła domowego.

Kłusownictwo jest praktykowane przez mieszkańców i obcokrajowców. Skóry i rogi są warte dużych pieniędzy za granicą. A miejscowi polują na byki na mięso. Lamparty, krokodyle i tygrysy atakują Gauris od drapieżnych zwierząt.

Uwaga! 90% gaurow żyje w Indiach.

Tylko tygrys może zabić dzikiego byka. Rzadko atakują dorosłych. Ich ofiarami są cielęta w wieku poniżej 1 roku. Po wprowadzeniu formularza w Czerwonej Księdze nastąpiła zmiana na lepsze. Ścisły zakaz polowań, wprowadzenie nadzoru kwarantanny doprowadził do niewielkiego wzrostu liczby.

Wniosek

Dziki byk gaur może zniknąć. Zmniejszenie liczby tych pięknych zwierząt jest spowodowane zmniejszeniem obszarów odpowiednich dla ich siedlisk, polowań i epidemii. Teraz piękny potężny byk można zobaczyć w rezerwatach i parkach narodowych.